نگاهی به «روایت فرهت» امیراطهر سهیلی | یک قطعه از هزار
در شرایطی که با گذشت سالها از حضور مهاجرین افغانستانی در ایران، هنوز هم متاسفانه شاهد برخی تنگ‌نظری‌ها و کوته‌فکری‌ها نسبت به این همسایگان‌مان هستیم، ساخت آثاری اینچنین که نمونه‌هایی موفق و موثر از ایشان را در ایران تصویر می‌کند یک ضرورت است.
به گزارش شهرآرانیوز، مستند کوتاه «روایت فرهت» ساخته امیراطهر سهیلی از مشهد، امسال در بخش کوتاه ملی شانزدهمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت حضور یافته است؛ یک مستند پرتره از دکتر احمدشاه فرهت، پزشک متخصص اطفال که از سالیان دور به ایران مهاجرت کرده و کار طبابت نوزادان و کودکان را در ایران ادامه داده است. او اکنون در مشهد یک پزشک حاذق و نام‌آشناست که علاوه بر جامعه مهاجرین افغانستانی، مورد رجوع بسیاری از خانواده های ایرانی نیز قرار گرفته است.
«روایت فرهت» شروعی امیدوارکننده دارد و در آغاز نوید یک مستند قصه‌گو را می‌دهد. اما در ادامه کمتر از توقع ظاهر می‌شود و پا را ابداً از سطح یک روایت نریتیو ساده فراتر نمی‌گذارد. کارگردانی مستند دست به کمترین خلاقیتی نمی‌زند. هیچ اطلاعات جدیدی نمی‌دهد و بعد گذشت حدود سی دقیقه، غیر از همان گزاره اول -یک پزشک حاذق افغانستانی در ایران- هیچ چیز دیگری دست مخاطب فیلم را نمی‌گیرد و از حوصله‌اش خارج می‌شود.
البته در شرایطی که با گذشت سالها از حضور مهاجرین افغانستانی در ایران، هنوز هم متاسفانه شاهد برخی تنگ‌نظری‌ها و کوته‌فکری‌ها نسبت به این همسایگان‌مان هستیم، ساخت آثاری اینچنین که نمونه‌هایی موفق و موثر از ایشان را در ایران تصویر می‌کند یک ضرورت است؛ و سینمای بی‌واسطه‌ی مستند، بهترین دریچه برای بازنمایی این واقعیت‌هاست. از این رو مستند آقای سهیلی یک قطعه از پازل نمایش جایگاه واقعی این عزیزان در ایران را تکمیل می‌کند.
حسین نژادموسی- منتقد و فیلمساز
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
