درباره محمدجواد غفورزاده «شفق» شاعر مشهدی که آثار بسیاری در مدح امام رضا (ع)دارد

آزاده چشمه سنگی | شهرآرانیوز؛ اواخر دبستان بود که فهمید کلمات می‌توانند توی سرش به شکلی آهنگین قطار شوند. همانجا بود که احساس کرد شعر می‌تواند بهترین واسطه برای بروز احساسات درونی اش باشد. سال‌ها گذشت و زمانی که دانش آموز دبیرستان فردوسی مشهد بود، نخستین آثارش که حالا دیگر محکم و اصولی سروده شده بود، در روزنامه خراسان به چاپ رسید. بازار شعر آن هم در دسته اشعار آیینی در آن روز‌ها در میان مردم گرم شده بود و علاوه بر علاقه شخصی محمدجواد به شاعری، اشتیاق و تشویق پدرش هم او را به راهی که انتخاب کرده بود، مصمم‌تر می‌کرد.

۲۴ ساله که شد، به استخدام دادگستری درآمد، اما بعد از انقلاب وارد اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان شد. جایی که دغدغه هایش مجال رسیدگی داشتند. به موازات کار و فعالیت‌های فرهنگی، حضور مستمرش در انجمن‌های ادبی هفتگی در جمع مدیحه سرایان و مدیحه خوانان بنام شهر، فرصتی برای عرضه آثار تازه و محل نقد و گفت وگوی سازنده بود.

در فضایی که می‌شد از محضر استادان شعر دینی از جمله قاسم سروی ها، سیدرضا مؤید و محمود اکبرزاده فیض برد و برای مداحانی نظیر سیدجعفر ماهرخسار، علی خوش چهره و محمد موحد شعرخوانی کرد، محمدجواد غفورزاده پدیده‌ای بود که حواس استادان را به خود جلب کرده بود. او به زیبایی در آثار خود ادب کلام را حفظ کرده بود و در حالی که از اهل بیت (ع) می‌سرود در مقام شاعر، به مستندات روایی وفادار بود و زبان فاخر و باوقاری را در شأن اهل بیت (ع) به کار می‌برد.

غفورزاده که از جایی به بعد با تخلص «شفق» در میان جامعه ادبی شناخته می‌شد، همواره تلاش کرد از خطر لغزش به زبان کوچه بازاری در اشعار آیینی دور بماند. زبان او، زبانی ساده، اما محکم است. در نتیجه آثارش هم بر دل مخاطب عام می‌نشیند و هم تحسین اهل ادب را برمی انگیزد. حالا حدود نیم قرن است که شفق تمام آنچه را که در دنیای شاعری فراگرفته با ذره ذره عشق و ارادت، همه را وقف شعر آیینی کرده است. «چلچراغ صلوات»، «رستاخیز لاله ها»، «ستایشگران خورشید»، «از کعبه تا محراب»، «کتیبه خورشید» و «این حسین (ع) کیست» از جمله آثاری هستند که نتیجه عمری قلم فرسایی در راه اهل بیت (ع) بوده است.

او توفیق را شرط سرودن می‌داند و زمانی هم که دبیری انجمن ادبی شعر رضوی را بر عهده گرفت با چنین عقیده‌ای مشغول خدمت معنوی به آستان امام هشتم شد. هم آسمانی با حضرت رضا (ع) و تنفس در حریم مطهر رضوی، زمینه را برای خلق دو کتاب شعر رضوی فراهم آورد. «آیه ۸۸» عنوان کتابی است با اشعار همه امام رضایی (ع) که برگرفته از نام یکی از آثار موجود در کتاب است.

شعری که با نظر به آیه ۸۸ سوره یوسف و حسن تقارن عدد هشت با این آیه، به قلب شفق خطور کرده است: یا (ای‌ها العزیز مسّنا و اهلنا الضر‌ای عزیز به ما و خانواده ما آسیب رسیده است). مضمونی فراگیر که شرح حال هر زائر دل شکسته‌ای به درگاه امام رئوف است. شفق به علاوه در کتاب «چشمه گوهر» نیز با منظوم ساختن چهل حدیث گوهربار از امام رضا (ع) اثری شایسته را به آستان منور رضوی تقدیم کرده است.

محمدجواد غفورزاده، خادم شصت ونه ساله امام رضا (ع) است که هربار در محفلی لب به شعرخوانی باز می‌کند، تصویری از گنبد طلایی بارگاه در چشمان نمناک مخاطب می‌درخشد و چه توفیقی بالاتر از خدمت به قلب‌های عاشق و دلتنگ غریب‌ترین امام.