نصب ۳۴ هزار مترمربع چمن مصنوعی توسط شهرداری مشهد در ٣٠ زمین ورزشی انجام بیش از ۳۱۵ میلیون سفر توسط ناوگان اتوبوسرانی مشهد در سال ۱۴۰۳ سرپرست روابط عمومی شورای اسلامی شهر مشهد مقدس منصوب شد (۲۴ فروردین ۱۴۰۴) مشهد و دردسر‌های یک روز واحد برای تعطیلی شهر فرودگاهی مشهد در انتظار تصمیم مسئولان ملی شهردار مشهد مقدس: تعامل و همراهی ایجادشده در استان برای خدمت صادقانه، جای شکر دارد + فیلم جزئیات اجرای طرح کالابرگ الکترونیکی در سال ۱۴۰۴ | تمدید اعتبار کالابرگ‌ها تا خرداد ماه فرماندار مشهد: سال ۱۴۰۴ نقطه عطفی در هم‌افزایی و انسجام مدیریتی شهر مشهد است رئیس شورای اسلامی شهر مشهد: فرصت خدمت به امام‌رضا(ع) را قدر بدانید، این فرصت نباید صرف حاشیه شود معاون محیط زیست و خدمات شهری شهرداری مشهد: رضایتمندی زائران و مجاوران از برنامه‌های استقبال از بهار، امسال افزایش چشمگیری یافته است ثبت یک روز آلوده دیگر در کلانشهر مشهد (۲۴ فروردین ۱۴۰۴) انجام بیش از ۷میلیون و ۲۴۱هزار سفر از طریق مترو مشهد در اسفند ۱۴۰۳ قلندرشریف: خدمات شهرداری مشهد الگوی شهر‌های کشور شده است چاله آسانسور در مشهد قربانی گرفت (۲۳ فروردین ۱۴۰۴) ثبت ۲۵ فقره سرقت کامپیوتر خودرو در مشهد (۲۳ فروردین ۱۴۰۴) تاریخچه‌ای از ساخت بیمارستان ۱۷ شهریور مشهد | اولین بیمارستان تامین اجتماعی در مشهد آخرین وضعیت پروژه میدان شهید فهمیده مشهد | گره ترافیکی بولوار توس باز می‌شود (۲۳ فروردین ۱۴۰۴) پیشخان‌های زیارت مشهد، تحقق معماری اسلامی‌ایرانی در شهر محله اسماعیل آباد مشهد در تب و تاب توسعه | دیدار مردمی نماینده مشهد در مجلس شورای اسلامی و مسئولان شهری هوای کلانشهر مشهد در وضعیت هشدار (۲۳ فروردین ۱۴۰۴) شهردار مشهد مقدس خبر داد؛ اتمام عملیات‌های عمرانی پروژه احداث معبر بلوار کرامت
سرخط خبرها

تماشای مردگان

  • کد خبر: ۱۴۴۳۸۲
  • ۱۹ دی ۱۴۰۱ - ۱۹:۰۹
تماشای مردگان
دیدن چهره جدی و بی رحم مرگ کی و کجا برایمان رقم می‌خورد؟ گورستان چه زمانی برایمان معنا پیدا می‌کند؟

«هر قدم که در راه زندگی برمی داریم به پیشباز مرگ می‌رویم و از همان لحظه که به دنیا می‌آییم برای مردنیم. مرگ در باطن زندگی است و به اندازه زندگی عادی است، ولی با این همه پدیده عجیبی است که انگار همه چیز را دگرگون می‌کند.»

سوگ مادر-شاهرخ مسکوب

دیدن چهره جدی و بی رحم مرگ کی و کجا برایمان رقم می‌خورد؟ گورستان چه زمانی برایمان معنا پیدا می‌کند؟ آیا مکان می‌تواند به مرگ معنایی دیگر بدهد؟ به هرحال روزی باید با مرگ آشنا شد، در یک زمان و یک مکان، اما کودکی ابهت مرگ را بیشتر می‌کند. مثل افتادن از بلندی است، مثل خالی شدن زیر پا در دریایی نامرد که می‌خواهد به تو بفهماند که همیشه همه چیز رنگ شادی ندارد.

اولین باری که تماشاگر مردن یا مرگ بودم، پیکری در کار نبود، نمی‌دانم چطور شده بود که من خودم را از میان انبوه چادر‌های مشکی گریان و مردان سوگوار قطعه شهدای بهشت رضا (ع) رسانده بودم لبه گور و دیدم که مرد چیزی از خودش را به دست مرگ نرسانده. او تمام تنش را مصرف کرده بود و تنها یک استخوان ران و تکه‌های مختصری را به خاک می‌سپردند و وقتی خودم را از لای دست وپای زندگان بیرون کشیدم پیرزنی توی چشم هایم خیره شد و گفت: «نگاه نکن بچه جان! شب کابوس می‌بینی و ...».
اما دیر شده بودم من در حقیقت مرگ و معنای زندگی مردد شده بودم و هنوز سال‌ها پس از آن تماشا «بعد از دیدن هر کابوسی وحشتناک» با خودم می‌گویم: این کابوس تقاص خیره شدن به آن قبر و جنازه است؟

در یکی از آن کابوس‌ها همه چیز با هم گره خورده بود؛ «همه ما در بهشت رضا (ع) بودیم، انگار یک نفر مرده بود و باید به خاک می‌سپردیمش. از مسیری که من می‌رفتم، همه جا پر بود از اسب! از مسیری که من می‌رفتم براهنی با کلاه لبه دار بزرگش دور حوضی ایستاده بود و شعر می‌خواند، چقدر می‌خواستم از او عکس بگیرم که نشد، ناگهان میان کاج‌های قبرستان گم شد...

در بیداری جست وجو می‌کنم، با خودم می‌گویم براهنی حتما این شعر را می‌خوانده:

«.. ما برگزیدگان مرگ بودیم
و مرگ در برابر، روشن بود آنچنان که گویی اسبی سپید
از زمینه ظلمت می‌درخشد
شب به دور هم می‌نشستیم
- همچون حیوان‌های کوچک و مظلوم -
طرح پشت طرح
انگار از روی غریزه می‌کشیدیم
امید به پیروزی، خرگوش خواب را
در لانه قدیمی چشم راه می‌داد
بعد به ناگهان بیدار می‌شدیم...»‌

می‌روم در صف می‌ایستم، عمویم اسب سپیدی را می‌برد تا بشوید، اسب شیهه می‌کشد، من از خواب بیدار می‌شوم و بعد اسب‌ها در سرم می‌دوند و بعد اسب‌ها در سرم پنهان می‌شوند و بعد اسب‌ها تعقیبم می‌کنند تا سرمای روزی در دی ماه.

در بهشت رضای روز‌های کودکی دویدن روی قبر‌ها تفریحمان بود، خواندن اسم آدم‌ها و حساب کردن عمر آدم‌های زیر سنگ تمرین ریاضی بود. بهشت رضا (ع) برای من محل رویارویی آدم‌ها با مرگ است. مکان‌ها برای آدم‌ها تجسم یک مفهوم است مثلا خانه‌ای برای یک نفر تجسم خوشبختی یا میدانی برای یک نفر تجسم عشق، اما بهشت رضا (ع) برای من تجسم مفهوم مرگ است، آنجا انگار مرگ مهربان است، انگار پیرزنی ملحفه‌ای سپید را روی سرت می‌کشد تا سرما نخوری.

فکر می‌کنم قبرستان‌ها برای شهر‌ها مثل آن کتاب بزرگی است که یک نفر پروانه‌های زیادی را بینش خشک کرده است، قبرستا ن برای شهر‌ها آن نقطه انباشت قصه است.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->