بانوان کارآفرین مشهدی در حاشیه نمایشگاه «دستاورد‌های مادران ارزش آفرین» از چالش‌های مسیر اشتغال‌آفرینی در این حوزه می‌گویند.
مقدسی | شهرآرانیوز؛ در سال‌های اخیر، برنامه ریزی برای حضور گسترده‌تر بانوان در عرصه اقتصادی، محل توجه قرار گرفته است. بر این اساس، تلاش شده است با ایجاد بستر‌های مناسب، زمینه‌های مشارکت بانوان در حوزه‌های مختلف کارآفرینی فراهم شود؛ موضوعی که در سند تحول دولت سیزدهم نیز به آن توجه شده است. در همین راستا، با همت آستان قدس رضوی طرح مادران ارزش آفرین با هدف توانمندسازی و اشتغال زایی بانوان با رویکرد خانواده محوری از ۱۹ بهمن در مرکز همایش‌های این آستان آغاز شده است و تا ۲۶ بهمن ادامه دارد.
تاکنون هفت دوره نمایشگاه طرح‌های خاتون برای ارائه محصولات و دستاورد‌های بانوان کارآفرین برپا شده است و هشتمین دوره این رویداد به صورت ملی برگزار می‌شود. در این نمایشگاه، ۶۰ بانوی کارآفرین مشهدی و ۸۰ بانوی کارآفرین از ۲۳ استان حضور داشته و در جریان آن محصولات خود در زمینه مواد خوراکی، پوشاک، صنایع دستی و... را به نمایش گذاشته اند. همین موضوع بهانه‌ای شد تا به نمایشگاه سربزنیم و با چند نفر از بانوان کارآفرین و شاغل گفتوگو کنیم.
فواید اشتغال در خانه
طاهره سابقی، سی وپنج ساله و دارای دو فرزند، در زمینه چرم فعالیت می‌کند. وی در گفتگو با شهرآرا اظهار می‌کند: من هشت سال است در حوزه چرم فعالیت می‌کنم که ابتدا از اقوام و آشنایان سفارش می‌گرفتم، اما حدود دو سال است که به صورت حرفهای کار می‌کنم.
وی می‌افزاید: اشتغالم در منزل است و از ابتدای سال در نمایشگاه‌های مختلفی شرکت کرده ام. سرمایه‌ای ندارم و سرمایه و مواد اولیه متعلق به یک بانوی کارآفرین است، اما در نمایشگاه خیلی به من انرژی دادند تا برای خودم کار کنم. امیدوارم در چند ماه پیش رو بتوانم این کار را انجام دهم و در نمایشگاه بعدی، محصولات خودم را ارائه کنم. اینکه بخواهم خودم کار را شروع کنم، سخت است. قصد داشتم وام بگیرم و حتی برای دریافت آن معرفی شده بودم، اما وام به مدارک خاصی نیاز داشت که من نداشتم. اگر مدرک مشاغل خانگی خود را بگیرم، راحت‌تر می‌توانم تسهیلات دریافت کنم. وی درباره کار در منزل می‌گوید: یک خوبی کار در منزل، این است که هم زمان با کاری که انجام می‌دهیم، می‌توانیم بچه‌ها و کار‌های منزل را نیز مدیریت کنیم؛ البته این کار سختی‌های خودش را دارد.
تولید چادر
صدیقه نظردوست ۴۷ سال دارد و دارای دو فرزند است. وی بیان می‌کند: ما تولیدکننده چادر هستیم. من طرفدار حجاب هستم و خیلی دوست داشتم شغلی داشته باشم که بتوانم حجاب را تبلیغ کنم. از شش سال پیش کار را شروع کردیم، اما گسترده نبود و، چون مکانی نداشتیم، جذب مشتری برایمان سخت بود. بعد از آن کانالی را ایجاد کردیم که موجب شد کار ما رونق پیدا کند، اما با شروع کرونا، فروش ما افت کرد. با تبلیغاتی که انجام داده ایم، الان بار دیگر کارمان رونق گرفته است.
وی ادامه می‌دهد: علاوه بر خودم، چهار خیاط دیگر زیرمجموعه ما فعالیت می‌کنند که بیشترشان یا سرپرست خانوار هستند یا مشکل اقتصادی دارند. من در ابتدا ۵۰ میلیون وام برای خرید چرخ خیاطی و تجهیزات و بعد از آن ۵۰ میلیون دیگر برای خرید پارچه گرفتم. نظردوست اضافه می‌کند: دو سال است به صورت جدی کار می‌کنیم، اما مکانی برای فعالیت نداریم. هیچ کمکی هم از سازمانی دریافت نکرده ام. خیاط‌ها کار را در منزل خودشان انجام می‌دهند و اگر به چرخ‌های خیاطی که خریده ام نیاز داشتند، به منزل ما می‌آیند. کار در خانه سختی‌هایی دارد، اما خوشبختانه خانواده با ما همکاری می‌کند.
با امکانات صفر شروع کردم
مریم عشرتی، چهل وسه ساله نیز از شهرستان کوهسرخ شهر ریوش، برای شرکت در نمایشگاه به مشهد آمده است. او سه فرزند دارد و عضو هیئت مدیره شرکت بانوان کارآفرین شهر کوهسرخ و مربی فنی وحرفه‌ای در رشته شیرینی‌های خشک است. وی بیان می‌کند: درحال حاضر مشغول کارآفرینی در رشته‌های شیرینی خشک، سوهان، باقلوا و کیک و کلوچه ارگانیک در شهرستان کوهسرخ هستم.
این بانوی کارآفرین می‌افزاید: به صورت تصادفی وارد این حرفه شدم، اما به دلیل علاقه‌ای که داشتم، ادامه دادم. ابتدا در خود رشته و بعد در زمینه مربیگری، مدرک فنی وحرفه‌ای گرفتم. در کوهسرخ آموزشگاه و مرکز فنی وحرفه‌ای نیست، بنابراین یک آموزشگاه برپا کردم و تابستان گذشته نیز در کانون فرهنگی شهر ریوش، دوره آموزش‌های فنی وحرفه‌ای برگزار کردم. تعداد زیادی از بانوان با آموزش‌های من مدرک فنی وحرفه‌ای گرفتند و درحال حاضر زیر نظر خودم مشغول به کار هستند.
خانم عشرتی می‌گوید: شروع هر کاری سختی‌های خودش را دارد. من نیز سختی‌های زیادی را تحمل و با امکانات صفر شروع کردم، اما با توکل بر خدا درآمدم را برای خرید تجهیزات و وسایل هزینه کردم و کارم را توسعه دادم. متأسفانه سازمان‌ها حمایت خاصی از ما نکردند و خودمان برای خودمان کارآفرینی می‌کنیم.
دوست داشتم هنر حصیربافی را زنده نگه دارم
فاطمه ابراهیم زاده عشرت آبادی، ۴۴ سال دارد. دارای سه فرزند و سرپرست خانوار است و از روستای عشرت آباد شهرستان کاشمر برای شرکت در نمایشگاه آمده است. وی اظهار می‌کند: کار ما بافت ظروف حصیری با ساقه گندم است. شرکت تعاونی داریم و از طرف بهزیستی، گروه همیار را تشکیل دادیم. من مدیرعامل شرکت و مربی آموزش با مدرک میراث فرهنگی و فنی وحرفه‌ای هستم. چند خانم بدسرپرست یا بی سرپرست و تعدادی توان‌یاب در کارگاه ما مشغول به کار هستند و هر خانم روزی ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار تومان درآمد دارد.
وی ادامه می‌دهد: بخش دیگر کار ما، فرت بافی یعنی بافت پارچه‌ها و حوله‌های دست بافت با پنبه خالص است. تولید صابون گیاهی و بسته بندی خشکبار، گیاهان دارویی و عرقیجات، از دیگر کار‌های ماست. درمجموع ۴۰ نفر در کارگاه ما مشغول به کار هستند.
ابراهیم زاده بیان می‌کند: قدمت شیوه بافت ظروف ما به ۴۰۰ سال پیش برمی گردد. ۱۲ سال است این کار را شروع کرده ام و از هشت سالگی این هنر را از مادربزرگم یاد گرفتم. دوست داشتم این هنر را زنده نگه دارم و انتقال دهم، بنابراین آن را به دختران روستا آموزش دادم. این هنر در روستای خودمان، شهرستان و استان رواج پیدا کرده است. ما که همیشه زنده نیستیم، بنابراین این هنر باید بماند و پیشرفت کند.
این بانوی کارآفرین ادامه می‌دهد: اوایل سرمایه و حتی مکان و پول خرید مواد اولیه را نداشتم. تعدادی خانم بودند که ساقه‌های موردنیاز کار ما را جمع می‌کردند و از من می‌خواستند آن‌ها را با قیمت ناچیز بخرم، اما پول نداشتم و آن‌ها نیز به صورت قرض به من پول می‌دادند. سال‌های اول این گونه بود، اما بعد که فروش خوب شد، به صورت کلی از آن‌ها خرید می‌کردم. بعد از آن از کمیته امداد و بهزیستی نیز وام بلاعوض و وام ۴ درصد گرفتم. انسان هیچ وقت نباید احساس ضعف و کمبود کند و بگوید نمی‌توانم؛ چون اگر اراده کنیم، هر کاری می‌توانیم انجام دهیم.
کارآفرین باید عاشق باشد
رقیه طالبی، چهل وشش ساله که از سال ۸۰ شروع به کار کرده است، نیز بیان می‌کند: من در سال ۸۳، کارآفرین برتر خراسان جنوبی شناخته شدم. در آن سال، اولین آژانس بانوان سطح کشور را در خراسان جنوبی تشکیل دادم و برای هشت خانم شغل ایجاد کردم. بعد از آن، کار‌های متفرقه زیادی انجام دادم.
وی اضافه می‌کند: از سال ۹۷ کارآفرینی در زمینه صنایع دستی و شبکه سازی را با ۴۰ نفر شروع کردم و درحال حاضر بیش از ۷۰۰ نفر در مجموعه خودم و حدود ۱۱۰۰ نفر در زیرمجموعه‌ها مشغول به کار هستند. محصولات ما متنوع است و شامل کشاورزی، مواد غذایی، شیرینی جات، ترشی جات، ۲۲ رشته صنایع دستی و تمام مشاغل خانگی می‌شود. ما در بیرجند مستقر هستیم، اما در سراسر استان کار می‌کنیم.
طالبی بیان می‌کند: سال ۹۷ با مشاوره و پیشنهاد جهاددانشگاهی شروع به کار کردم. اردیبهشت ۹۸ اولین کارگاه را تأسیس کردیم. شهریور همان سال به عنوان برترین پیشران طرح ملی مشاغل خانگی انتخاب شدم. در آذر آن سال نیز نماینده ایران در مقر سازمان ملل بودم که صنایع دستی خراسان جنوبی را ارائه دادیم و غرفه ما، غرفه برتر انتخاب شد. این بانوی کارآفرین بیان می‌کند: اسفند ۹۸ نام من در فهرست کارآفرینان برتر قرار گرفت و در مرداد ۹۹ کارآفرین برتر کشوری انتخاب شدم. سال ۹۹ اولین شرکت تعاونی را راه اندازی کردم و شبکه توانمندسازی زنان سرپرست خانوار رتبه اول را در کشور کسب کرد. سال ۱۴۰۰ نیز به عنوان برترین تعاونی روستایی استان انتخاب شدم.
وی می‌گوید: هیچ حمایتی از هیچ نهادی دریافت نکردم و وامی هم نگرفتم، بلکه فقط با حمایت خانواده و همسرم کار می‌کنم. سرمایه اولیه من ۷۰ میلیون تومان بود، ولی درحال حاضر بیش از ۵۰۰ میلیون تومان سرمایه داریم و خانم‌های زیرمجموعه ما با آن کار و تولید می‌کنند. اگر کارآفرین عاشق نباشد، نمی‌تواند کار کند و ما عاشق کارمان هستیم.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
