زیر تیغ گرما

لیلی رحمانی - تب گرمای تیرماه آن قدر شدید شده که داد همه را در آورده است. زیر هُرم آفتاب 40 درجه سوزان تابستان امسال با وجود تمام هشدارهای صرفه جویی در مصرف برق کمتر، اداره و نهادی می توان یافت که کولرهای گازی و دستگاه های تهویه مطبوعش با تمام توان و انرژی مشغول کار نباشد. جمعیت انبوهی برای فرار از کلافگی گرمای تابستانی این روزها به استخرها و پارک های آبی پناه آورده اند. پیش بینی های هواشناسی هم حکایت از تداوم افزایش دمای هوا دارد و مشهدی ها امروز را هم باید با دمای 41 درجه سرکنند. تشنگی و بی قراری شهر، این روزها خیلی بیشتر از هر روز دیگری در شهر جلوه گری می کند.
زیر تیغ آفتاب سوزان این روزها، به میان مردم می رویم تا با آن ها از حال وهوای این روز شهر بگوییم و بشنویم.

ایستگاه بدون سایبان
در اولین مسیر، به سمت خیابان کوهسنگی می رویم. درختان بزرگ و پربرگ این خیابان توانسته است فضای بهتری ایجاد کند و مردم اندکی می توانند در زیر سایه درختان این مسیر، از داغی آفتاب در امان باشند. به ایستگاه اتوبوسی می رسیم که تنها 2 صندلی و یک تابلو دارد و پیرمردی نیز بر روی یکی از صندلی ها نشسته است. او که خود را حقیقی معرفی می کند می گوید: این ایستگاه پر رفت و آمد است اما متأسفانه سایبان ندارد و مردم مجبورند زیر آفتاب منتظر ورود اتوبوس بمانند. من هم که در حال عبور بودم از شدت خستگی و ضعف ناچار شدم اینجا بنشینم.به چهارراه لشکر می رویم. حضور انبوه خودروهایی که با موتور روشن، پشت چراغ قرمز توقف کرده اند، انگار گرما را چند برابر کرده است. برای لحظاتی از ماشین روزنامه پیاده می شوم. به خوبی می توان شدت و موج گرما را احساس کرد. به سراغ خانم جوانی می روم که با کالسکه فرزندش در حال عبور از کنار خیابان است. از او که دستش را سایبان پیشانی اش کرده و دانه های درشت عرق از روی پیشانی اش در حال سُر خوردن است می خواهم برای لحظاتی با ما هم کلام شود، او اما گرمای طاقت فرسا و شرایط کودک خردسالش را مطرح می کند و با عذرخواهی از ما به راهش ادامه می دهد.

خودروهای تک سرنشین و افزایش گرما
در آن سوی خیابان و در ابتدای مسیر منتهی به میدان ده دی، خانم حسینی در حال عبور از خیابان است. او نیز که به نظر از شدت گرما کلافه است و در حال باد زدن خود با پرونده کاغذی در دستش است، با روی خوش دعوت ما را می پذیرد و با لبخند می گوید: هوا واقعا گرم است اما تردد خودروها هم گرما را افزایش داده است. کاش شرایطی پیش می آمد که خودروهای تک سرنشین کمتری در شهر تردد می کرد و این گرمای فراوان تشدید نمی شد.
به سراغ مرد جوان دیگری که در آن سوی خیابان است می رویم. آقای نوائی بیان می کند: بهتر است شهروندان تردد خود را در ساعات اوج گرما کم کنند و وسایل سرمایشی بیشتری نیز در محیط های عمومی نصب شود و مسئولان نیز باید برای چنین شرایطی همراهی بیشتری با مردم داشته باشند.
وی ادامه می دهد: داخل ایستگاه قطارشهری جمعیت انبوهی نشسته است. خنکای مطلوبی هم در ایستگاه در جریان است. قطار از راه می رسد و مسافران زیادی سوار و پیاده می شوند. خانم بهشتی اما روی نیمکت نشسته است و انگار قصد رفتن ندارد. علت سوار نشدنش را سؤال می کنم و او می گوید: در گرمای خیابان داشتم هلاک می شدم. آمدم داخل ایستگاه تا خنک شوم. با همسرم تماس گرفته ام تا دنبالم بیاید.

گرما در ایستگاه تاکسی
از ایستگاه قطار‌شهری بیرون می آیم. اندکی پایین تر می روم و در یک ایستگاه تاکسی با آقای وجدان خواه هم کلام می شوم. او که راننده یکی از تاکسی هاست می گوید: هوا خیلی گرم است و من هم که باید مدت ها منتظر مسافر باشم بیشتر این گرما را حس می کنم. از طرفی مسافران ما هم کم طاقت می شوند و می خواهند زودتر حرکت کنیم، در حالی که واقعا نمی شود در این گرما مسیر را با یک یا 2 مسافر طی کنیم و صرفه اقتصادی ندارد.
او به خودرو پژو زرد رنگش اشاره می کند و ادامه می دهد: خودرو های ما در حدی نیست که بتوانیم دائما از کولرش استفاده کنیم. اگر بتوان خودرو هایی به تاکسی رانی اختصاص داد که از این نظر مجهز باشند هم می توانیم بهتر خدمت رسانی کنیم و هم خودمان کارایی بیشتری خواهیم داشت و مسافران ما هم کمتر آزار خواهند دید.

گله از اتوبوس های بی کولر
در این حین با عبور چند اتوبوس مواجه می شویم که پنجره های باز این اتوبوس ها حکایت از نبود کولر اتوبوس دارد. در ایستگاه با آقایی که از اتوبوس پیاده می شود گپ و گفت می کنیم و آقای جعفری می گوید: از این اتوبوس توقع کولر ندارم چون بسیار کهنه است، امیدوارم اتوبوس های جدیدی در خط بگذارند.
به سراغ خانمی می روم که در اتوبوس نشسته است. او که خود را یک فرهنگی بازنشسته معرفی می کند بیان می کند: تعداد اتوبوس های این مسیر کم است و اتوبوس های کولردارش هم معدود است.او می افزاید: مسیر خط 10 از آن خط هایی است که مسافر زیادی دارد اما متأسفانه همیشه کم است و شلوغ.
در همین لحظه اتوبوسی در ایستگاه توقف می کند. راننده ما را صدا می کند و می گوید: خواهش می کنم فکری به حال ما بکنید. اتوبوس قدیمی ما کولر ندارد و مسافران از این بابت به ما پرخاش می کنند، هر چند آن ها هم حق دارند و در عذاب هستند اما همیشه به آن ها می گویم پس ما چه کنیم که 8 ساعت پشت فرمان این اتوبوس هستیم؟
یکی از مسافران هم جلو می آید و اظهار می کند: از مسئولان می خواهم خط مترو را هر چه سریع تر به حرم متصل کنند. با وجود این تعداد زائر و جمعیت شهر مشهد، خط 3 مترو باید هر چه سریع تر به حرم متصل شود.مرد جوانی هم با شنیدن حرف های دیگران با ما هم کلام می شود و می گوید: مشکل تنها نداشتن کولر نیست، اتوبوس هایی هم که کولر دارند، خیلی مناسب نیستند، چون یا روی کمترین درجه تنظیم شده اند یا دریچه کولرشان مشکل دارد. از این قبیل مشکلات جزئی فراوان است.
او ادامه می دهد: ظلم است که در این هوای گرم 45 دقیقه منتظر اتوبوس باشیم. فکرش را بکنید، اکثر اتوبوس ها قدیمی و بدون کولر هستند، صندلی تاکسی هم که داغ است و رانندگان تاکسی برای زیاد نشدن مصرف سوخت، اصلا کولرها را روشن نمی کنند.

انتقاد از نبود آب سردکن
به خیابان توحید می رویم و تجمع چند نفر جلو یک شیر آب مسجد توجه مان را به خود جلب می کند. وثوقی که در این محل ایستاده است می گوید: در نقاط مختلف شهر و به خصوص مناطق پرتردد و محدوده میدان شهدا حتی یک آب سردکن درست و حسابی وجود ندارد و مردم باید برای پیدا کردن یک شیر آب کلی این طرف و آن طرف بروند. قطعا همه هم توان خرید آب معدنی را ندارند.
بازار آب میوه فروشی این مسیر اما داغ است. اغلب مشتری ها هم بستنی یا آب میوه خنک سفارش می دهند.
کمی پایین تر و در همین مسیر، آقای مقدم می گوید: با تغییر معماری شهری می توان گرمای هوا را برای ساکنان کاهش داد، اگر ساختمان های نوساز مانند ساختمان های قدیمی -که نمونه ای از آن را می توان در خیابان مدرس دید- یک سایبان داشته باشند که پیاده رو را پوشش دهد، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد اما متأسفانه چنین چیزی وجود ندارد.به فضای سبز نزدیکی این مسجد می رویم. در نزدیکی آب نمای پارک، با نگهبان آنجا هم کلام می شویم. او بیان می کند: بهتر است سری به مرکز معاینه فنی بزنید. آنجا به این دلیل که سایبان و امکانات ندارد، مردمی که در صف های طولانی هستند بسیار آزار می بینند و خود من شاهد این بودم که حال چند نفر در اثر گرما بد شد.
در سمت دیگر پارک خانواده ای که در زیر درختان نسبتا جوان پارک اتراق کرده اند با روی خوش پذیرای ما می شوند. میرزایی به عنوان پدر خانواده می گوید: از تربت حیدریه آمده ا یم و زائر امام رضا(ع) هستیم. اغلب چون سفرمان کمتر از یک روز طول می کشد و قیمت اقامتگاه هم در مشهد گران است به پارک ها می رویم.
همسر او وارد صحبت ما می شود و می گوید: بهتر است آلاچیق و اجاق هایی برای اقامت های کوتاه ما مسافران باشد، و در این صورت ما می توانیم آسایش بیشتری در زمان اقامتمان داشته باشیم. البته فعلا بیشتر از هر چیز وجود یک آب سردکن ضروری است تا در این هوای داغ گرمازده نشویم.
در ادامه و در خیابان ساجدی، به سمت زن و شوهری می رویم که با شیشه های آب معدنی از ماشینشان بیرون می آیند. خانم فراشان اظهار می کند: بین توزیع امکانات در نقاط مختلف شهر تفاوت وجود دارد. در مناطق پایین شهر امکاناتی چون آب سرد کن، سایبان ایستگاه و سایر امکانات بسیار کمتر است.

گرمای کشنده و سرمایش مطلوب ادارات
او می افزاید: در این گرمای هوا اگر کار اداری داشته باشیم، باید از گرما هلاک شویم تا به اداره ای برسیم و مشکلمان حل شود، البته امکانات سرمایشی اکثر ادارات مطلوب است و آب خنک هم تقریبا در همه ادارات یافت می شود.
او ادامه می دهد: قبول دارم که باید صرفه جویی کرد تا قطعی برق نداشته باشیم اما خب از طرفی هم نمی شود دستگاه های سرمایشی را برای مدت طولانی خاموش کرد. گرمای این روزها واقعا کشنده است.
اندکی پایین تر مردی را می بینم که در حال عبور از خیابان است و سر و رویش خیس عرق است. او می گوید: گرما بیداد می کند و نمی توان از خانه بیرون آمد. از مسئولان درخواست می کنم تعداد وسایل نقلیه عمومی را بیشتر کنند تا رفت و آمد راحت تر شود.
به بولوار سجاد می رویم. با سالاری که مشغول دوچرخه سواری است، هم کلام می شویم و او می گوید: بهترین کار در چنین شرایطی افزایش و ساماندهی وسایل نقلیه عمومی کولردار است. اگر خودروهای شخصی کمتر در خیابان باشند و مردم از وسایلی چون مترو و اتوبوس و دوچرخه استفاده کنند هم شهروندان زودتر به مقصدشان می رسند و هم از گرمای هوا کاسته می شود.
در همین مسیر و در نزدیکی چهارراه بهار، به خودرویی نزدیک می شویم که جوش آورده و کاپوتش بالاست. راننده خودرو به شدت کلافه است و حاضر به گفت وگو با ما نیست. مأمور الیت این مسیر با سر و وضعی آشفته از گرما، در حال عبور از عرض خیابان است. از او می خواهیم برای لحظاتی به سؤالات ما پاسخ بدهد و او با لبخند می پذیرد و می گوید: گرما و رفت و آمد زیر آفتاب آزار دهنده برخی شهروندان را پرخاشگر کرده است. کاش می شد یک ایستگاه با سایبان به ما اختصاص داده شود تا لحظاتی در آن محل بنشینیم. آخرین نفری که با او هم کلام می شویم مرد مسنی است که می گوید: مشهد شهری نیست که همیشه گرم باشد، یک ماه از سال این گونه است و آن را تحمل می کنیم، چاره ای وجود ندارد. در مسیر برگشت به روزنامه در حال عبور از بولوار خیام شمالی هستیم. 2 کودک در حالی که لباس به تن دارند مشغول آب تنی در یکی از حوض های کنار بولوار هستند.
با اسكن اين كد می‌توانيد كليپ تصويري اين گزارش را ببينيد. 

هشدار شرکت برق درباره احتمال سهمیه‌بندی برق

سعیده ساجدی‌نیا| عبور از میزان تعیین‌شده و نرمال مصرف برق طی 10 روز گذشته، هم‌زمان با افزایش دما و رکورد مصرف مشترکان مشهدی در روز دوشنبه 24 تیرماه -که بیانگر رشد نه‌درصدی نسبت به مدت مشابه سال قبل است- وضعیت مصرف برق در شهر را به مرز هشدار رسانده است. حالا سخن‌گوی شرکت توزیع نیروی برق مشهد در‌حالی از آماده کردن جدول‌های تأمین برق اضطراری خبر می‌دهد که تأکید می‌کند اعلام این جدول‌ها خط قرمز شرکت توزیع برق است اما در‌صورتی‌که مردم و مشترکان همراهی لازم را نداشته باشند، شرکت برق ناگزیر به استفاده از این روش خواهد بود. علیرضا کاشی در گفت‌وگو با شهرآرا، با بیان اینکه افزایش مصرف برق در پی اعلام افزایش دمای هوا از سوی هواشناسی اتفاق افتاده است، اظهار می‌کند: بیشترین مصرف سال گذشته مربوط به اول مرداد با 1538 مگاوات بود، در‌حالی‌که در این چند‌روز اخیر، بیشترین مصرف برق در روز دوشنبه و حدود 1612 مگاوات ثبت شد و به این ترتیب شاهد افزایش نه‌درصدی مصرف برق در مدت‌زمان مشابه سال قبل بوده‌ایم و این وضعیت برای تأمین‌کنندگان برق شهر مشهد نگران‌کننده است.
او با اشاره به هماهنگی‌های صورت‌گرفته با شرکت مخابرات شهرستان مشهد برای ارسال پیام‌های صوتی همکاری برای کنترل مصرف برق، تأکید کرد: بر‌این‌اساس از تمام راهکارها برای آگاه‌سازی مردم و همراهی مشترکان استفاده کرده‌ایم، زیرا تمایل به اعلام جدول‌های تأمین برق اضطراری نداریم و می‌دانیم این مسئله برای مردم زحمت ایجاد می‌‌کند.

برق مشهد در وضعیت اضطرار
کاشی در عین حال هشدار داد: جدول‌ها تهیه شده است و آماده‌ایم چنانچه نقطه سر‌به‌سر مصرف برق اتفاق بیفتد، به اجبار اعلام اضطرار کنیم، البته بنا بر اعلام وزارت نیرو، نزدیک به یک هفته است که برق مشهد در وضعیت قرمز قرار دارد و از میزان تعیین‌شده مصرف برق عبور کرده‌ایم، هر چند کمک مردم روز گذشته (25 تیر) بیشتر محرز شد و میزان مصرف به زیر 1600 مگاوات رسید.
سخن‌گوی شرکت توزیع نیروی برق مشهد با اعلام اینکه تغییر ساعت ادارات به صرفه‌جویی روزانه بیست‌مگاواتی منجر شد، گفت: شهر مشهد یک میلیون و 550 هزار مشترک برق دارد که از این میزان، مصارف خانگی 81 درصد مشترکان را به خود اختصاص می‌دهد اما درعین‌حال تمام ادارات، سازمان‌ها و بانک‌ها را از طریق کنتورهای هوشمند رصد می‌کنیم و خوشبختانه آن‌ها همراهی خوبی داشته‌اند، به ویژه اینکه روز گذشته (سه‌شنبه) مشکل خاصی در این خصوص وجود نداشت و از ساعت 13:30 سیستم‌های سرمایشی روی درجه «25» تنظیم شد و کولرهای آبی نیز بر روی دور کند قرار گرفت.

اخطار قطع به بانک‌ها
کاشی همچنین گفت: برق هیچ اداره یا سازمانی تاکنون قطع نشده اما به برخی، اخطار قطع داده شده است که بیشتر بانک‌ها مشمول تذکر شده‌اند،‌ ضمن اینکه پرمصرفی بانک‌ها نیز توسط ارباب‌رجوع به شرکت توزیع برق اطلاع‌رسانی می‌شود.
او از مردم خواست استفاده از وسایل برقی -همچون اتو، جاروبرقی، لباس‌شویی و‌...- را در ساعات اوج مصرف برق (ساعات 12 تا 18) متوقف و این قبیل کارها را به زمانی بعد از ساعات اوج مصرف موکول کنند.