کارگردان مشهدی «پرونده تمرد من»: عده‌ای نمی‌خواستند این مستند ساخته شود

به گزارش شهرآرانیوز، «پرونده تمرد من»، سند حق خواهی وحید چاووش، مستندساز است. او با اینکه چندین سال در دادگاه‌های مختلف برای گرفتن حق خود و برقراری عدالت تلاش کرد، نتیجه‌ای دریافت نکرد.

وظیفه مستندساز، رساندن صدای بی عدالتی به مسئولان است

دهنوی در گفتگو با خبرگزاری فارس درباره تجربه ساخت این مستند گفت: وحید چاووش را از سال‌ها قبل می‌شناسم و در میان مستندسازان از او به عنوان یک استاد یاد می‌کنیم. سال گذشته من از پرونده قضایی که برای این مستندساز باز شده بود، خبردار شدم. با بررسی این موضوع متوجه شدم که این پرونده درباره حوزه کاری او نبود و در این جریان حقوق این مستندساز بسیار پایمال و در حق او ناعدالتی‌های زیادی شده بود.

او ادامه داد: نکته‌ای که من را در ساخت این مستند مصمم کرد، فیلمی بود که یکی از همسایه‌های وحید چاووش، شبی که اتفاق مهمی برای این مستندساز رخ می‌دهد، ضبط کرده است و همه «پرونده تمرد من» حول این اتفاق و این شب مهم پیش می‌رود. این فیلم سند حق خواهی وحید چاووش است که در دست ما قرار داشت و همه این مستند باتوجه به این سند مهم شکل گرفت؛ چراکه این مستندساز چندین سال در دادگاه‌های مختلف برای گرفتن حقش تلاش کرد. به همین دلیل ما فکر کردیم نیاز است صدای این حق خواهی در جشنواره «سینماحقیقت» به گوش بقیه نیز برسد.

این کارگردان با اشاره به اینکه وظیفه مستندساز رساندن صدای بی عدالتی به مسئولان است، بیان کرد: هر مستندسازی این وظیفه را برعهده دارد که صدای بی عدالتی را منعکس کند و دست کم به خود این مسئولان آن را نشان دهد. به قول وحید چاووش، مستندساز آینه مقابل سازمان‌ها و ارگان هاست که مشکلات و انتقاد‌ها را به آن‌ها نشان می‌دهد؛ حال می‌خواهد از سوی این ارگان‌ها و نهاد‌ها دیده و شنیده شود یا این آینه شکسته شود.

در ادامه حتما بخوانید اعلام فیلم‌های ۳ بخش از جشنواره «سینماحقیقت»

مخاطب اصلی ما مسئولان و مدیران هستند

او افزود: فکر می‌کنم موضوع این مستند تا حدی در جشنواره امسال حساسیت برانگیز شد که خودش اتفاق خوبی است. در این دوره از جشنواره آثار مطالبه گر دیگری نیز حضور دارند، اما لحن آن‌ها به این شدت تند نبوده که البته شاید نیازی هم به تندی نبوده است. با وجود این، من به جرئت می‌توانم بگویم تندترین اثر جشنواره از نظر نقد ساختاری «پرونده تمرد من» است؛ زیرا از آنجایی که مسئولان صدای ما را نمی‌شنیدند، مجبور شدیم فریاد بزنیم.

کارگردان «پرونده تمرد من» درباره چالش‌هایی که هنگام ساخت این اثر با آن روبه رو بوده اند، بیان کرد: دراین باره باید بگویم در ابتدای ساخت این مستند تلاش کردیم با دو ارگانی که به آن‌ها نقد داریم، گفتگو کنیم، اما پاسخی که از نهاد بالادستی این دو ارگان دریافت کردیم، این بود که اجازه نمی‌دهیم این فیلم ساخته شود. به همین دلیل، ما نیز شیوه عملکردمان را در ساخت این مستند تغییر دادیم و از زاویه‌ای کلان‌تر به موضوع مدنظرمان پرداختیم. موفق به مصاحبه با ارگان‌های مدنظرمان نشدیم، اما به دلیل اسناد و مدارک مهمی که در اختیار داشتیم، توانستیم این مستند را بسازیم.

دهنوی درباره رویارویی مخاطب با «پرونده تمرد من» گفت: این فیلم شاید برای مخاطب عام یک کار تکراری باشد؛ روایتی که قبلا مشابه آن را شنیده، دیده یا زندگی کرده است. به همین دلیل، مخاطب اصلی ما مسئولان و مدیران هستند، به ویژه مسئولان قوه قضائیه و بازرسی ناجا که با روایت ما در این مستند درگیر و مرتبط هستند تا در جریان اتفاقاتی که در خانه‌های کوچک و کوچه‌های باریک این شهر رخ می‌دهد، قرار بگیرند و بدانند تخلفاتی که صورت می‌گیرد تا چه اندازه پیامد‌های آسیب زا و جبران ناپذیری به همراه دارد.