کارگردان «بچه»: تنها کسی که در جهان هنوز می‌شود در مورد آن حرف زد، کودک است
کارگردان نمایش «بچه» گفت: بچه در زندگی من جایگاه عجیبی دارد و احساس می‌کنم تنها کسی که در جهان هنوز می‌شود در مورد آن حرف زد و قیام کرد بچه است.
به گزارش شهرآرانیوز منا بارانی در خصوص موضوع نمایش بچه گفت: متن نمایش بچه اثرنغمه ثمینی است و ۲ سال پیش برای اولین بار در تهران این نمایش به کارگردانی «افسانه ماهیان» و با بازی «فاطمه معتمدآریا» به روی صحنه رفت و من نفر دومی هستم که در ایران این نمایش را روی صحنه برده‌ام.
وی ادامه داد: روایت از این قرار است که ۳ زن با نژاد‌های کردایزدی، افغان و لیبیایی در زمان داعش، زمینی توسط قاچاقچیان انسان فرار می‌کنند و به یک شهر نامشخص در اروپا می‌رسند و تنها این سه زن به همراه یک کودک زنده می‌مانند، این سه زن هیچکدام زبان یکدیگر را نمی‌فهمند و در راه با یکدیگر آشنا شده‌اند و تمام داستان روایت انکار مادر این بچه بودن با مصاحبه‌گر است.
وی با اشاره به اینکه هیچکدام از این سه زن قبول نمی‌کنند که مادر این بچه هستند، افزود: این کار به این دلیل است که اگر هرکدام از این زن‌ها به کشورشان دیپورت شدند، بچه بتواند در آنجا بماند و زندگی کند. در نهایت مترجمی وجود دارد که تا اپیزود آخر او را نمی‌بینیم، خود این مترجم مهاجرزاده است و تصمیم می‌گیرد بچه را به فرزندخواندگی قبول می‌کند. یک مصاحبه کننده مرد هم داریم که متقاعد می‌شود پرونده را به دادگاه ارائه ندهد و مادر بچه مشخص نشود و در نهایت هیچکدام از این سه زن و بچه دیپورت نمی‌شوند.
بارانی خاطرنشان کرد: صدای مترجم از ابتدا با میکروفون می‌آید یعنی ما در جهانی هستیم که همه حرف می‌زنیم و هیچکس حرف دیگری را نمی‌فهمد، توامان باهم هرکسی نظر خود را می‌دهد و حرف خود را می‌زند. مترجم و مرد مصاحبه‌گر هر دو مهاجرزاده هستند و در طراحی صحنه مشهود است که در نهایت انگار بچه همان مرد است، اما مرد که خیلی وقت پیش به خشکی رسیده بوده است انگار مادر و جهان را نبخشیده است.
بچه نماد جهان و صلح است
وی افزود: جنگ، بدبختی، فرار و پناهنده شدن تمام انسان‌ها را از هر طبقه اجتماعی که باشند یک جور نشان می‌دهد مانند مینای کرد ایزدی در این نمایش که پزشک زنان بود، اینجاست که انگار مرد مصاحبه‌گر مادرش، دولت‌ها، حکومت‌ها و جهان را نمی‌بخشد و مترجم می‌بیند در این جهان مدرن که روابط و برخورد انسان‌ها از روی طبقه اجتماعی است این سه زن فارغ از هر چیزی هنوز مقاومت می‌کنند و زندگیشان را می‌دهند تا این بچه زنده بماند و دیپورت نشود؛ به نظر من این بچه نماد جهان و صلح است.
وی درخصوص طراحی صحنه این نمایش خاطرنشان کرد: من در طراحی صحنه میکروفونی به همراه پایه جلوی مینای کرد ایزدی گذاشتم تا ادای دینی کرده باشم به زنان کرد ایزدی. نسل کشی که داعش در این قرن بر علیه آن‌ها انجام داد باید باعث خجالت جهان باشد و از این طریق خواستم تیریبونی در اختیار کرد‌های ایزدی قرار داده باشم.
بارانی ادامه داد: مرد مصاحبه‌گر پاسپورت کشور مقصد را دارد، اما در خیال و حقیقت وجودش هنوز به طور کامل به مقصد نرسیده است، به همین دلیل تصمیم گرفتم مرد از ابتدا تا انتهای نمایش روی صندلی چوبی که نماد قایق مهاجران است، داخل باکس مربع شکل که درونش آب است قرار بگیرد و در اپیزود آخر مرد انکار این زن‌ها را می‌پذیرد و تحت تاثیر قرار می‌گیرد و در نهایت با به فرزندخواندگی گرفتن بچه توسط مترجم، مرد برای اولین بار از آب بیرون می‌آِید و می‌رسد.
این کارگردان تئاتر در پاسخ به این پرسش که دلیل انتخاب این موضوع برای نمایش چه بوده است، گفت: صادقانه این موضوع دغدغه زندگی خود من بوده است، بچه در زندگی من جایگاه عجیبی دارد و احساس می‌کنم تنها کسی که در جهان هنوز می‌شود درمورد آن حرف زد و قیام کرد بچه است.
وی درخصوص مدت زمان آماده‌سازی این کار گفت: مجوز کار را در شهریور ماه سال گذشته از خانم ثمینی گرفتم و با گروه شروع به تمرین کردیم، اما با توجه به اتفاقات سال گذشته ترجیح دادم که کار اجرا نشود و خرداد ماه امسال بود که دوباره تصمیم گرفتم بچه را به دنیا بیاورم.
بارانی میزان استقبال از نمایش بچه را خوب عنوان کرد و افزود: ما هیچ رسانه‌ای برای تبلیغ نداریم و هرچه که هست فضای مجازی و تبلیغاتی است که دهان به دهان در بین مردم می‌چرخد. تا به امروز تقریبا در این ۱۰ شب اجرا ۷۰۰ مخاطب داشته‌ایم. نمایش من ۴۰ دقیقه است و به نظر مخاطب همه چیز از محتوا گرفته تا بازی‌ها، طراحی و... خیلی اندازه بوده و مخاطب توانسته است خیلی خوب نمایش را درک و با آن ارتباط برقرار کند. همه بازیگران من جز بازیگر نقش مصاحبه‌گر نابازیگر هستند و خود من در اپیزود آخر نقش مترجم را بازی می‌کنم.
تئاتر مشهد پس از تهران حرف اول را می‌زند
وی با اشاره به سابقه ۲۲ ساله خود در کار تئاتر و همچنین بازیگری جشنواره فجر، در خصوص وضعیت تئاتر مشهد گفت: تئاتر مشهد بعد از تهران حرف اول را می‌زند، ما تئاتر قوی داریم، اما بخش عظیمی از تئاتری‌ها که بسیار کاربلد بودند خانه‌نشین شده‌اند و به طور کلی حمایت درستی نمی‌شود و این از همان بخش‌هایی است که من در نمایشم آوردم؛ ما حرف می‌زنیم، شما حرف مرا می‌شنوید، اما قرار نیست اتفاق خاصی رخ دهد.
منبع: ایسنا
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
