روز شهید و «شهیدان خدمت» در جبهه سلامت

«امروز هم باید مدافعان خط مقدم سلامت را ارزشی چنان گذاشت و اگر خدای نکرده کسی از آنان در این جهاد سلامت‌آفرین جان باخت، به‌عنوان «شهید» او را تکریم کنند. نقش‌آفرینان ممتاز این مبارزه نیز به دریافت نشان «خدمت» و دیگر نشان‌های تعریف‌شده ملی مفتخر شوند یا نشان دیگری به نام «سلامت» طراحی و به آنان اهدا شود. این را متولیان امر پیگیری کنند و بنیاد محترم شهید و امور ایثارگران، که متولی حرمت‌بانی از مدافعان وطن است و بدان غیرت می‌ورزد، در خط مقدم به رسمیت‌شناسی این موضوع و تکریم و تجلیل از مدافعان سفیدپوش سلامت باشد.» این فرازی بود از یادداشت روزنامه شهرآرا در دوشنبه، ۱۲ اسفندماه، که تأکید کردیم بر «شهید» دانستن مدافعان سلامت. موضوعی که دیروز با عنایت رهبر فرزانه انقلاب به جوابی نیکو رسید، چنان‌که حضرت ایشان با پیشنهاد وزیر بهداشت مبنی بر «شهید خدمت» محسوب شدن کادر پزشکی، پرستاری، بهداشتی و خدماتی که در جبهه خدمت‌رسانی به بیماران مبتلا به کرونا جان خود را از دست دادند، موافقت کردند. حق هم همین بود که از قلم حقیقت‌نشان حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای، ثبت تاریخ این دیار شد و امروز که می‌خواهیم به مناسبت «روز شهید» در تقویم رسمی کشور قلم بر کاغذ بریم، به این مهم نیز توجه ویژه داشته باشیم و بدانیم خط شهادت را، همان خط نورانی که در دفاع مقدس، سرخ می‌نوشتیم، امروز باید سبز بنویسیم و سفید که مردان و زنان عرصه سلامت را شیوه مرضیه همان ایثارگری مجاهدان شهید است و این یعنی ایثارگری در ژن ایرانیان است و این دیار هرگز از زادن پهلوانان و ازجان‌گذشتگان، سترون نمی‌شود. ما همواره توانسته‌ایم در کنار هم از گردنه‌های سخت و پرخطر به سلامت عبور کنیم و امروز هم می‌توانیم. بله، زخم برداشته‌ایم، شهید داده‌ایم، اما از پای ننشسته‌ایم. اصلا اعجاز شهادت همین است که به بازتولید قدرت می‌پردازد در رگ‌های جامعه. این است که از دل کوه، تونل باز می‌کند به سمت افق‌های موفقیت؛ بنابراین آیه شریفه «انّ مع العسرِ یُسرا» نو به نو برایمان معنا می‌شود و در هر خوانش، شناخت ما را از زندگی ارتقا می‌بخشد. با همین منطق است که به امنیت ایستاده‌ایم در منطقه‌ای که دیگران خاکسترنشین امنیت سوزی‌اند. باید قدر دانست امنیت را و امنیت‌بانان را. باید قدر دانست سلامت را و سلامت‌سازان را و این درسی است که در روز شهید به تقویم ۱۳۹۸ باید آموخت و البته توجه کرد که مکتب شهدا همواره دروازه‌ای گشوده دارد به روی همگان و هیچ‌کس نمی‌تواند این درب را ببندد. هیچ‌کس حق ندارد ادعای انحصار وراثت کند برای شهدا که اینان ماترک خویش را برای همگان گذاشته‌اند، چنان‌که به گاه جهاد هرگز مردمانی را که برای دفاع از آنان رزم‌جامه پوشیدند را تقسیم نکردند. آنان مدافعان غیرتمند همه مُلک و همه ملت و انقلاب بودند و کریم‌تر از آن‌که بخواهند کسی را از ارث محروم کنند. همه ملت هم جان‌یافته از ماترک آنان، برایشان حرمتی ویژه می‌گذارد و فزون‌خواهی و خودسخن‌گوپنداری برای شهدا را به رسمیت نمی‌شناسد. شهادت نه انحصاری است و نه می‌شود آن را به نام خود سند زد، بلکه حقیقتی سیال و زایا و ماناست که در گذر روزگار چهره نو می‌کند و مانایی خویش را به رخ می‌کشد، چنان‌که در همین بیش از ۴۰ سال جلوات بسیاری دیدیم از مفهوم متعالی شهادت؛ شهید انقلاب، شهید ترور، شهید دفاع مقدس، شهید مدافع وطن، شهید مدافع حرم و امروز شهید خدمت، و اینان هم فتح‌الفتوح می‌سازند در وادی معرفت و انسانیت و بر قله می‌نشانند نام ایران را و جان می‌دهند به اهتزاز پرچمی که هرگز فرونمی‌افتد. جان می‌دهند به اهتزاز پرچم ایران.