چنان نماند، چنین نیز هم نخواهد ماند

سخت یا آسان، بالا یا پایین، سیاه یا سفید، کم یا زیاد و به هر صورتی که برای شما مطلوب یا نامطلوب باشد، زمانه همچون برق و باد می‌گذرد و احدی یارای نگه داشتن آن را ندارد. هیچ‌چیزی دوام ندارد و به‌قول معروف «تغییر تنها چیزی است که همواره ثابت است» و همگان را دربرمی‌گیرد.

زمانه بین آدم‌ها دست‌به‌دست می‌شود؛ روزی یکی امیر است و دیگری فقیر و روزی دیگر زمانه جای آن‌ها را عوض می‌کند و همه ذهن نظم‌گرا و عادت‌گرای آدمی را تغییر می‌دهد. روزگار برای خود نظم و حکمتی دارد که ما خیلی وقت‌ها از آن بی‌خبریم یا توان درک آن را نداریم. بنا به فرموده امیرالمؤمنین (ع) «دنیا دو روز است!

یک روز با تو و روز دیگر علیه توست. روزی که با توست، مغرور نشو و روزی که علیه توست، نومید مگرد، زیرا هر دو پایان‌پذیرند.» حال در این عمر کوتاه و در دنیای فانی چه خوب است نام نیکی از خود به‌جای گذاشتن و تلاش در جهت اینکه من هم دِین خویش را برای بهترشدن دنیا ادا کنم. گاهی در وانفسای زندگی دنیا و کش‌وقوس‌هایی که انسان با سرنوشت خویش دارد، چنان دچار روزمرگی و تلاش برای تأمین معاش و رفاه بیشتر می‌شود که از برخی امور که سبب سلامت نفس و ارتقای روح است، غفلت می‌کند.

یکی از این موارد اساسی که تقریبا همه مکاتب و ادیان به آن اعتقاد دارند و بر اهمیت و تعالی‌بخشی آن تأکید ورزیده‌اند، موضوع کمک، انفاق، صدقه‌دادن و یاری‌رساندن به انسان‌های محروم و ضعیف است. محرومیت و ضعف خصلت همه آدم‌هاست و فقط نسبت، موضوع و شکل آن متفاوت است.

در این میان چه سعادتی است دل دریایی داشتن و دست بخشنده که می‌تواند دنیا و آخرت انسان را رونق ببخشد و حال جسم و روح را بهتر و بهتر کند. البته در اوضاع فعلی اقتصاد کشور مشکلات معیشتی بسیار فراگیر شده است و افرادی که برای تأمین نیاز‌ها و خواسته‌هایشان گرفتار مشکل هستند، افزایش یافته‌اند.

به بیان دیگر، همه ما کمابیش گرفتار این موضوع یا موارد مشابه آن هستیم، اما دل مهربان و دست بخشنده در هر وضعی مانند درختی پرثمر به اطرافیانش مهر و عاطفه می‌بخشد. شاید باتوجه‌به اوضاع و اقتضائات، میزان آن کم و زیاد شود، اما در اصل آن خللی ایجاد نمی‌شود تا بدین‌گونه رودخانه پرشور و پرتلاطم انسانیت و مهرورزی همواره جوشان و خروشان باشد.

اکنون به‌سرعت به روز‌های پایانی سال نزدیک می‌شویم؛ سالی که مقارن با ماه مبارک رمضان است. همه خانواده‌های ایرانی خودشان را برای استقبال از بهار قرآن و همچنین بهار طبیعت آماده می‌کنند و چه نیک است در کنار این حس و شوری که قرار است زندگی همه ما را فرابگیرد، به‌شکرانه سلامتی و شکرانه درک سال جدید، هوای یکدیگر را داشته باشیم.

بهتر است از اقوام و اطرافیان، دوستان و همسایگانمان شروع کنیم و بدون اینکه آن‌ها از ما کمک بخواهند یا مطالبه‌ای داشته باشند، بنا به شناختی که از آن‌ها داریم، هرجایی که حدس می‌زنیم کمکی از ما ساخته است، دریغ نکنیم و به‌سوی آن‌ها شتابان و با رغبت حرکت کنیم تا هم دردی از دردهایشان را دوا باشیم و هم دلی را هرچند اندک شاد کنیم.

در ادامه حتما بخوانید این موضوع بسیار مهم است

اصلا نپندارید از ما کاری ساخته نیست یا اینکه خودم هشتی دارم که گرو نه است! باور کنید خدای مهربان هست، می‌بیند، پاداش می‌دهد و شما و خانواده‌تان را در این راه یاری می‌رساند. برای شادکردن همدیگر شتاب کنید و به یکدیگر یاری برسانید که به‌قول خواجه شیراز:

رسـیـد مـژده که ایـام غـــم نـخـواهـد مـانـد
چنان نماند، چنین نیز هم نخواهد ماند