مراقب میراث الهی باشیم!

نور تاریکی نمی‌زاید و نمی‌افزاید. مطمئن باشیم حتی اگر سیه کاری خود را بخواهیم بدان توجیه کنیم هم چنین نمی‌شود و جواب نمی‌دهد. تلاش برخی افراد برای مشابهت سازی رفتار خود با بزرگان و اولیای الهی از این جنس است. می‌کوشند به جای توضیح المسائل که ضرورتی مؤمنانه است، «توجیه المسائل» بگشایند و برای هر رفتارِ ناصواب، چنان توجیهی ردیف کنند که آدمی برای آن «خطارفته» ثواب هم متصور بشود.

جوابشان را قرن‌ها پیش مولوی بزرگ به صریح‌ترین کلمات داده است؛ کارِ پاکان را قیاس از خود مگیر/ گرچه باشد در نوشتن شیر، شیر
اینان را، اما باید گفت، بی قیاسِ کار خویش با بزرگان، کوچکی‌های خود را جبران کنند. چه این مشابهت پنداری‌ها این بیت را به ذهن می‌آورد که طلاب در همان آغاز راه می‌خوانند؛ شیئان عجیبان هما ابرد من یخ/ شیخ یتصابا و صبی یتشیخ. واقعا هم این وام گرفتن‌های نابجا از بزرگان و خود را شبیه آن‌ها خواندن و دعوی بی عمل، مصداق همین است.

پیرمردانی که کودکانه رفتار می‌کنند و کودکانی که می‌خواهند از خود چهره‌ای مجرب و بزرگ ارائه کنند. رفتار هر دو واقعا همان دو شیء عجیب و غریب است که از یخ سردتر است آن هم در شب‌های زمهریر. ما را خداوند اسوه حسنه روزی فرموده است. اولیای خویش را فراراه ما گذاشته تا به آن‌ها تأسی کنیم. یعنی ما باید به اندازه اولیا ا... بزرگ شویم نه اینکه آن‌ها را به اندازه خود کوچک کنیم. 

آنچه برخی افراد می‌گویند و انجام می‌دهند نتیجه‌ای چنین دارد. وقتی رهبر فرزانه انقلاب از این تشبیه‌ها می‌رنجد و روشنگری می‌کند، چه می‌رسد به دیگرانی که بخواهند سخنی دیگر بگویند. «اگر کسی در مقابل جوانان ادّعا کند و بگوید نظام اسلامی ما هیچ عیبی ندارد و همان قالبی را که اسلام خواسته، ما پیاده می‏ کنیم، گزاف گفته است. به ‏هیچ‏ وجه این ‏طور نیست. خود ما انسان‌های ضعیفی هستیم. وقتی کسانی اسم مبارک امیرالمؤمنین (ع) یا اسم مبارک حضرت ولیعصر (روحی ‏فداه) را می‏ آورند، بعد اسم ما را هم دنبالش می‏ آورند، بنده تنم می ‏لرزد. آن حقایق نور مطلق، با ما که غرق در ظلمتیم، بسی فاصله دارند. ما گیاه همین فضای آلوده دنیای امروزیم. ما کجا، کمترین و کوچک‌ترین شاگردان آ ن‌ها کجا؟ ما کجا و قنبرِ آن‌ها کجا؟ ما کجا و آن غلام حبشیِ فداشده در کربلای امام حسین (ع) کجا؟ ما خاک پای آن غلام هم محسوب نمی‏ شویم.»

 این بیانِ رهبر انقلاب، تعارف نیست، تعریف و تبیین و تدقیق است تا تراز‌ها را بدانیم. این تبیین، حراست از میراث الهی است تا به ثمن بخس نفروشیم و برسر کوچه حراج نکنیم. کوتاه سخن اینکه، خود را به اخلاق اولیا زینت دهیم نه اینکه برای توجیه رفتار خود بخواهیم، همان رفتار را به آن‌ها نسبت دهیم. به کلام راهنمای امام صادق (ع) راه یابیم که فرمودند: کونُوا لَنا زَیْناً وَ لا تَکونُوا عَلَیْنا شَیْناً؛ زینت ما باشید نه باعث ملامت و سرزنش ما. بکوشیم زینت انقلاب و ایران و اسلام باشیم.
ان شاءا...