دلتنگ شادی مردم هستیم

الهام مهدیزاده -  دیروز مردم به احترام آنان ایستادند و کف زدند و پرچم روی شانه هایشان انداختند و امروز آنان به احترام مردم برای ضدعفونی خیابان‌ها و معابر در خط مقدم ایستاده اند. آن‌ها یا برای سمپاشی خیابان‌ها پای کار هستند یا برای دوخت ماسک. گزارش پیش رو روایتی از حضور ورزشکاران و مدال آوران سنگ نورد و دیوارنورد خراسانی و مشهدی است که در راه مبارزه با کرونا پاگذاشته اند.

شروع از پیاده روی کربلا

همه چیز از پیاده روی نجف تا کربلا و شمردن عمود‌ها شروع شد. گرمای هوا و عطش پیاده روی با پاشیدن گلاب و آب خنک روی صورت‌های گرگرفته و گونه‌های گلگون، حال همه را عوض می‎ کرد. مهدی و دوستانش روی سر زائران گلاب می‌ریختند. بوی خوش گلاب و حس خنکی که برای لحظاتی، سرخی صورت‌های گُرگرفته زائران را می‌کاست، وصف نشدنی بود. مهدی رزاقیان می‌گوید: همه چیز از این همین حس وحال شروع شد؛ پارسال بود که به پیاده روی کربلا رفتیم و آنجا گلاب پاشی می‌کردیم. جریان کرونا که پیش آمد، ذهنم درگیر این موضوع بود که چطور می‌توانیم کمک کنیم. نمی‌شد که دست روی دست بگذاریم و بگوییم ماسک نیست، مواد ضدعفونی نیست و.... به ذهنم رسید که مانند همان زمانی که گلاب روی سر زائران پیاده می‎ ریختیم، برای ضدعفونی محیط‌های سرپوشیده مثل درمانگاه‌ها از چیزی مشابه آن گلاب پا ش‌ها استفاده کنیم تا تمام درودیوار آنجا را ضدعفونی کنیم. تصمیم گرفتم فکرم را با بچه‌های ورزشی سنگ نورد مطرح کنم. ما گروهی به نام آفتاب هشتم داریم که همه اعضایش سنگ نورد و دیوارنورد هستند. خود من ۱۵ سال است سنگ نوردی می‎ کنم.

اندک اندک جمع یاران می‎ رسد

رزاقیان می‎ گوید: لحظه‌های اول تصمیم مان این بود که همان گلاب پاش‌ها را برداریم و از آن برای ضدعفونی معابر و خیابان‌ها استفاده کنیم. روز‌های اول چند دستگاه بیشتر نداشتیم. داخل صفحه رسمی گروهمان اعلام همکاری کردیم و به مرور ورزشکاران دیگر هم پای کار آمدند و با هزینه شخصی خودمان چند سمپاش خریدیم. استقبال خوبی شد و در ادامه، بنیاد حرکت‌های انسانی برای همکاری به ما اعلام آمادگی کرد و ۱۴ سمپاش برای ضدعفونی کردن در اختیارمان قرار داد.

او می‌گوید: در ادامه، همکاری با شهرداری را هم آغاز و کار را هدفمندتر کردیم. برای اینکه همه خیابان‌ها ضدعفونی شوند و کار ما با کار دیگر دستگاه‌ها موازی نباشد، ستاد کرونا و شهرداری نام خیابان‌های مدنظر را اعلام می‌کردند و ما کار ضدعفونی آنجا را انجام می‌دادیم و فعلا قرار است در محدوده بعضی خیابان‌های قاسم آباد، ضدعفونی را آغاز کنیم.

قهرمانان ملیِ سمپاش به دوش

از رزاقیان درمورد تعداد سنگ نوردان و همکاری آنان با ستاد مبارزه با کرونا می‌پرسیم. حرف هایش را دوباره به همان روز‌های نخست کار ضدعفونی گره می‌زند و می‌گوید: روز اولی که کار را شروع کردیم، چهار نفر بودیم. الان تیم مان شامل ۴۰ نفر از بچه‌های خوب ورزشی و مدال آور آسیایی و کشوری است.

«کار با سمپاش سخت است.» این جان کلام سختی‌های کار برای ضدعفونی خیابان هاست. این سنگ نورد می‌گوید: تحمل کپسول ۲۰ لیتری مواد ضدعفونی آن هم روی شانه‌ها و برای ساعت ها، کار هر کسی نیست.

رزاقیان حرف هایش را با توضیحاتی کامل می‌کند: برای ضدعفونی، کار بچه‌ها از همان ساعات شلوغی رفت وآمد مردم (حدود ۶ یا ۷ شب) شروع می‌شود و تا ساعت ۱۲ یا یک و ۲ نیمه شب ادامه می‌یابد. فکر کنید ۷ ساعت یک وزنه بیست لیتری روی شانه هایتان باشد. وقتی بچه‌ها سمپاش را از روی شانه بر می‌دارند، کبودی و سیاهی فشار بند‌های سمپاش روی شانه هایشان افتاده است. ما دلمان برای شادی و خوشی مردم تنگ است و دوست داریم کاری کنیم که بساط کرونا زودتر جمع شود.

دوخت ماسک توسط قهرمان ملی

کار این ورزشکاران قهرمان فقط به ضدعفونی ختم نمی‌شود و آنان روایتی از حضورشان در صحنه دیگری از مقابله با کرونا هم دارند. مهدی عدالتیان یکی دیگر از سنگ نوردانی است که در این جمع حضور دارد.

او هم کارش را با ضدعفونی خیابان‌ها شروع کرده است، اما در ادامه، مسیری جدید و هدفمند برای کمک به مردم انتخاب می‌کند. می‌گوید: روز‌های اول موضوع ماسک و کمبود آن اوج گرفت؛ روز‌هایی که اگر به هر داروخانه مراجعه می‌کردید، روی شیشه اش نوشته بود «ماسک نداریم.» مردم آن روز‌ها خیلی اذیت شدند. من خودم تولیدی پوشاک دارم. اوضاع را که دیدم، با بچه‌های گروه سنگ نوردی، موضوع تولید ماسک را مطرح کردم. همه استقبال کردند. از آنجا به بعد دو تیم شدیم. یک تیم مثل قبل، کار ضدعفونی را انجام می‌داد و تیم بعدی به همراه من کار دوخت ماسک را آغاز کردیم. بچه‌ها ورزشکارند و کارشان خیاطی نیست، بنابراین روز‌های اول به آن‌ها آموزش دادیم و کم‌کم کاملا حرفه‌ای شدند، تاجایی که الان ماسک تولیدی ما از نظر کیفیت درمقایسه با دیگر تولیدی‌ها اوضاع خیلی بهتری دارد.

۱۰ ساعت پشت میز خیاطی

این سنگ نورد کار تولید ماسک را با جزئیات بیشتر این گونه روایت می‌کند: بعد از آنکه بچه‌ها توانستند اصول تولید ماسک را یاد بگیرند، کار تولید را شروع کردیم. ۱۰ نفر از بچه‌ها قرنطینه هستند. یعنی بیست وچهارساعته داخل کارگاه تولیدی ماسک می‎ دوزند. ۱۰ نفر دیگر از بچه‌ها نیز ۱۰ ساعت کار می‎ کنند و شب به منزل می‎ روند. در دوختن ماسک، تهیه پارچه و مواد اولیه کار سختی است، آن هم در این روزها، اما، چون قبلا کارگاه تولیدی پوشاک داشتم، از بازار پارچه شناخت خوبی دارم. با همین شناخت توانستیم مواد اولیه را تهیه کنیم. برای تولید این ماسک‌ها خیریه «حرکت انسانی» نیز همراه ما شد و برای تامین پول مواد اولیه، کمک‌های خوبی کرد.

۳۰ هزار ماسک برای حاشیه شهر

او صفر تا صد دوختن و توزیع ماسک‌های این گروه ورزشکار را جهادی می‌داند و می‌گوید: ماسک‌های تولیدی ما رایگان به مناطق حاشیه شهر ارسال می‌شود. برای این کار همه بچه‌ها با دل‌وجان کار کردند و هزینه‌ای برای تأمین کارگر نپرداختیم. هزینه مواد اولیه را هم خیران، بنیاد حرکت انسانی و گاهی خود بچه‌ها تأمین کردند تا این ماسک‌ها تولید شود. تا حالا ۳۰ هزار ماسک تولید کرده ایم که در مناطق حاشیه مشهد توزیع شده است. اگر خدا بخواهد، می‌خواهیم برای بخش دوم، تولید ماسک N۹۵ را شروع کنیم. تلاش می‎ کنیم این ماسک‌ها را با یک بسته مواد ضدعفونی دربین ساکنان حاشیه مشهد توزیع کنیم.

یک ملت، پشت هم

«۲۲کیلوگرم سمپاش روی شانه هایشان سنگینی می‌کند، اما هر شب به عشق سلامتی مردم، سمپاش را روی شانه‌ها می‌گذارد تا درودیوار شهر را ضدعفونی کند.» این صحبت‌های مدیرعامل بنیاد حرکت انسانی است. او می‌گوید: از این جنس جوان‌ها کم نداریم؛ آن‌هایی که «جانی ودلی» پای کار آمده اند. اینکه می‌گویم یک سمپاش را از ۷ شب تا یک یا ۲ نیم شب روی شانه هایش می‌گذارند، کار کمی ‎ نیست. گفتنش حتی با حرف هم ساده نیست.

جواد نوروزی می‌گوید: اینکه می‌گویند ایرانی‌ها پشت هم هستند را می‎ توان با دیدن این کار‌ها به خوبی متوجه شد. این روز‌ها یک ملت پشت هم هستند. از همان لحظه‌های اول شیوع کرونا بچه‌های عضو بنیاد «حرکت انسانی» نیز پای کار آمدند؛ از همان سر صبح تحویل سال.

او می‌گوید: بنیاد حرکت انسانی یک بنیاد خیرخواهانه است که اعضای آن به صورت خودجوش و داوطلبانه کار می‌کنند. کار اصلی این بنیاد کمک به مردم کم بضاعت و انجام اقداماتی برای کاهش مشکلات و آلام آن هاست. ما در شرایط عادی تمام تمرکز و توجهمان را روی کاهش فقر گذاشته ایم و در شرایط غیرعادی مثل سیل و زلزله یا مثل همین کرونا نیز با تشکیل تیم‌های امدادی به کمک مردم می‌آییم.

گفت وگویمان با نوروزی برای حرکت انسانی بنیاد به روز‌های مقابله با کرونا می‌رسد؛ «کرونا اوضاع همه را به هم ریخت. از همان روز‌های اولی که کرونا و شیوع آن در کشور مطرح شد، تصمیم گرفتیم برای کمک به اوضاع پای کار باشیم. در این بنیاد خیریه از همه اقشار و مشاغل حضور دارند؛ استاد دانشگاه، کوهنورد، دکتر، دانشجو، کارمند و.... برای مقابله با کرونا گروه سنگ نوردی خورشید هشتم و دیگر اعضای بنیاد، اعلام آمادگی کردند و تیم‌هایی را تشکیل دادند.»

او ادامه می‌دهد: برای این کار حدود ۱۲۰ نفر شدیم. بچه‌ها همان روز‌های اول چند سمپاش تهیه کردند تا با اعلام ستاد مبارزه با کرونا، خیابان‌ها و معابر اعلامی ‎ را گندزدایی کنند. اگر بخواهم دقیق‌تر بگویم، از پنجم اسفند کارمان را شروع کردیم و تا زمانی که ستاد مبارزه با کرونا اعلام کند، به همکاری با آن ادامه می‌دهیم.
وی آماری از تعداد خیابان‌هایی که گندزدایی کرده اند، ندارد و فقط می‌داند که تعداد درخورتوجه بوده است.

می‌گوید: هر شب ستاد کرونای استان نام چند خیابان را برای گندزدایی اعلام می‌کرد و بچه‌ها کار ضدعفونی را انجام می‌دادند، بنابراین نمی‌توانم بگویم که چند خیابان را ضدعفونی کرده ایم. تاکنون چندین بار خیابان‌های محدوده‌های بیمارستان ها، کلینیک‌های مشهد و چند خانه سالمندان را گندزدایی کرده ایم.

او دلجویی از بیماران و پرستاران را یکی دیگر از اقدامات بنیاد برمی شمارد و می‌گوید: در این مدت با هماهنگی که با معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی مشهد و بهزیستی استان کردیم، توانستیم بسته‌هایی از میوه و شیرینی آماده کنیم و میان بیماران بهبودیافته در نقاهتگاه‌ها توزیع کنیم. خواستیم با این کار هم از آنان دلجویی کنیم و هم نشان دهیم که تنها نیستند و به آن‌ها بگوییم که یک ملت پشت آن هاست.