جاه طلبی به سبک زوج فیلم ساز | درباره فیلم «یادگار جنوب»
پس از پایان اکران «بی بدن» و انتشار این فیلم در شبکه نمایش خانگی، حالا گیشه سینمای ایران دو فیلم «یادگار جنوب» و «روایت ناتمام سیما» را به عنوان آثار اجتماعی و غیرکمدی پیش روی مخاطبان قرار داده است.
به گزارش شهرآرانیوز، در این میان، «یادگار جنوب» به کارگردانی حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری و تهیه کنندگی مجتبی رشوند اثری پربازیگر است و می‌تواند پیشنهادی مناسب برای آن دسته از مخاطبان سینمای ایران باشد که تمایلی به تماشای فیلم‌های کمدی ندارند.
ساختار قصه
«یادگار جنوب» که در چهل ویکمین جشنواره فیلم فجر هم حضور داشت، یک ملودرام متفاوت درباره عشق، فقدان، انتقام، نفرت و مضامینی از این دست است؛ اثری با داستانی پیچیده و هم زمان احساسی که در نیمه اول مخاطب را حسابی سردرگم می‌کند، اما در نیمه دوم، گره‌ها را یکی پس از دیگری می‌گشاید. نیمه اول فیلم بیش ازحد کند از آب درآمده است و برخی مخاطبان را خسته می‌کند. چنین فیلم نامه‌ای از نویسندگان «یاغی» و سازندگان فیلم «جان دار» که از همان نخستین سکانسش از ضرب آهنگ قابل توجهی برخوردار بود، پذیرفتنی نیست؛ هرچند تجربه تازه‌ای برای این دو سینماگر جوان به حساب می‌آید.
قصه فیلم براساس سردرگمی‌های مردی ثروتمند به نام وحید روایت می‌شود که فقدانی بزرگ را پشت سر گذاشته، اما ذهنش هنوز درگیر پیامد‌های ضایعه بزرگی است که او را به شدت آسیب پذیر کرده است و همین سرگشتگی، چالش‌های پیچیده‌ای را برایش به وجود می‌آورد. زنی که سر راه این مرد قرار می‌گیرد، به مرور متحول می‌شود و برچسب اجتماعی خودش را می‌شکافد و بیرون می‌زند؛ اما سایر شخصیت‌های فیلم، از تیپ فراتر نمی‌روند و می‌توان گفت که بیشترشان خام باقی می‌مانند.
گام‌هایی رو به جلو
فیلم جدید حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری، نسبت به اثر قبلی این دو فیلم ساز یعنی «جان دار»، جذابیت کمتری دارد و طبیعتا طیف محدودتری از مخاطبان را راضی خواهد کرد. بااین حال، کارگردانی «یادگار جنوب» جاه طلبانه و گامی رو به جلوست. تصاویر ضبط شده در لوکیشن‌های طبیعت، سکانس‌هایی با نور کم، گریمی که اگر کمی دچار لغزش می‌شد کمدی ناخواسته ایجاد می‌کرد و بازی‌های روان دو هنرپیشه اصلی فیلم، ازجمله مواردی هستند که باعث می‌شوند مخاطبان نکته سنج سینما بتوانند نور بلوغ و پختگی را در عملکرد دو فیلم ساز جوان سینمای ایران ببینند.
مهم‌ترین انتخاب بالغانه کارگردانان «یادگار جنوب»، اما سپردن نقش اول فیلمشان به وحید رهبانی است؛ هنرپیشه‌ای کارآمد و حرفه‌ای که شاید برای عموم مخاطبان سینما و تلویزیون ایران چندان شناخته شده نباشد و حضورش در فروش فیلم تفاوت زیادی ایجاد نکند، اما از دقت بسیاری در اجرای نقش‌های پیچیده برخوردار است. رهبانی در این فیلم هم توانسته است به خوبی در کالبد یک انسان به انتهارسیده حلول کند؛ شخصیتی که تلاش می‌کند گذشته ازدست رفته اش را به هر شکل ممکن احیا کند.
بازی‌هایی دور از انتظار
به جز وحید رهبانی که نقش اول فیلم را برعهده دارد و به خوبی از پس اجرای این نقش دشوار برمی آید، دیگر بازیگران «یادگار جنوب»، الناز شاکردوست، صابر ابر، مسعود کرامتی، پژمان جمشیدی و سحر دولتشاهی هستند؛ هنرپیشه‌هایی باتجربه و متبحر که هیچ کدام نمی‌توانند در حدواندازه‌های خودشان ظاهر شوند.
الناز شاکردوست که در سال‌های گذشته اغلب بازی‌های قابل قبولی از خودش به نمایش گذاشته، در این فیلم نتوانسته است نقش رعنا را به شکلی درخور ایفا کند. شاکردوست نه وجهه شخصیت را به شکلی باورپذیر جلو دوربین می‌برد و نه موفق می‌شود که مخاطب را با لایه‌های اخلاقی و روان شناختی رعنا آشنا کند تا تحول این شخصیت پذیرفتنی شود. پژمان جمشیدی و سحر دولتشاهی نیز در
«یادگار جنوب» دو اجرای بسیار دور از انتظار دارند با ظاهر و مختصات بومی و متفاوت که البته نمی‌توانند انتظارات را برآورده کنند، به ویژه در سکانس پایانی که بیش ازحد شعاری از آب درآمده است. اما بدترین انتخاب سازندگان «یادگار جنوب» استفاده از صابر ابر در یک نقش فرعی و عجیب است که با گریمی سنگین به نقطه ضعف اثر تبدیل می‌شود و مشخص نیست که چرا از یک بازیگر مسن‌تر برای این نقش استفاده نشده است. مسعود کرامتی نیز با همان لحن تکراری و آشنایی که از او سراغ داریم در این اثر نقش آفرینی کرده است.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
