درود بر خاکی که طوطیای چشم هر ایرانی است

امیری/شهرآرانیوز-آرامگاه فردوسی در روز بزرگداشت بزرگ‌مرد پارسی‌زبان، به طرز غمگینانه‌ای خلوت است. جز یکی، دو نفر که برای تهیه برنامه‌های زنده مجازی در این مکان حضور دارند، بازدیدکننده‌ای به چشم نمی‌خورد. راهروهای باغ آرامگاه خالی از حضور دوستداران است، دوستدارانی که از روزهای گذشته مطلع شده‌اند امسال به دلیل وجود ویروس کرونا، هیچ برنامه رسمی در این مکان برگزار نمی‌شود و این برنامه‌ها را به صورت مجازی مشاهده می‌کنند.

دکتر میرجلال‌الدین کزازی، پژوهشگر، فردوسی‌شناس و چهره ماندگار ادب و فرهنگ،  به همین مناسبت در برنامه‌ زنده بنیاد فردوسی، شاخه توس پیامی به دوستداران فردوسی داده که به شرح زیر است:

 درود بر شما که هم‌اکنون از این بخت بهین بلند برخوردارید که بر آن خاک پای نهاده‌اید یا ایستاده‌اید؛

بر آن خاک پاک تابناک، بر آن خاک ارجمند سپند که فردوسی فرمند در آن آرمیده است. آن گوهره و افشره ایران، آن ایرانی‌ترین ایرانی، در آن خاک، خاکی که بی‌همانند است. خاکی که کان و کانون همایون و مایه و فراپایه فرهنگ گران‌سنگ درازآهنگ ایرانی و سخن شیوای پارسی است. آن خاک که بستانی است دل‌ستان، گلزاری است برخوردار از بهاری شکوفه بار که با پژمردگی‌های پاییز بیگانه است و از آن‌ها برکنار.  بر آن خاک که با هزاران کاخ زرنگار سنجیدنی نیست و به همه آن‌ها می‌ارزد. با آن خاک که بیش از هر ایوان زرنگار است. آن بوستان، آن گلزار که باد نوشین ایران‌زمین از آن برمی‌آید و برمی‌وزد و به سراسر ایران و حتی جهان راه می‌برد و درمی‌گسترد. بادی که شکوفاننده است، جان‌افزای است و مشک ریز. دل‌آرای است و دل آویز. بادی که همواره وزان باد، همواره ایران را زنده بدارد، زیرا دم و بازدم ایران در گرو این باد نوشین است. خاکی که طوطیای چشم هر ایرانی است. هماره چشممان بدین خاک، خاک پاک روشن باد جانمان از آن گلزار گلشن ایدون باد.