آثار اجتماعی کووید ۱۹، فرصت یا تهدید؟

نوین‌سازی نظام مبادله مالی لازمه توسعه شهر هوشمند است. بحران‌ها می‌توانند فرصت‌ساز باشند و فرصت تغییر رفتار‌های اجتماعی همیشه در بحران‌ها شکل می‌گیرد.

آثار اجتماعی کووید۱۹ اجزای مختلفی دارد که برخی از آن‌ها می‌تواند فرصت‌ساز باشد. برخی از استارتاپ‌ها و مجموعه‌های خدمات‌دهنده از این فرصت‌ها استفاده کرده‌اند و در این مدت توانسته‌اند شکل خوبی به خود بگیرند. کرونا سبب تغییر رفتار‌های بسیاری در جامعه شده است که عموما بیشتر این تغییرات جنبه مثبت دارد.

 

پیش‌بینی نمی‌شود تمام این تغییرات پایدار باشد و احتمالا با ازسرگیری شرایط عادی در کشور، بسیاری از تغییرات به حالت قبل باز می‌گردد، اما تجربه رفتاری در این حوزه بسیار پراهمیت است و بسیاری از تجاربی که بر اساس تغییرات اجباری در دوره کرونا تولید می‌شود، به‌عنوان اولین تجربه از یک فرایند نوین برای مردم احساسات متفاوتی را ایجاد می‌کند. اما مهم آن است که تابوی موجود در آن تجربه شکسته شود، ضمن احساس کاربر از فواید و شیرینی‌های آن تجربه، مقاومت افراد جامعه نیز نسبت به ایده‌ها، راهکار‌ها و فناوری‌های نوین شکسته می‌شود و این باعث می‌شود که در دفعات بعد مخاطب به‌راحتی به استفاده از آنچه پیش از این تجربه کرده است سوق یابد و شاید با کوچک‌ترین مشوق به سمت استفاده از ابزار‌های نوین حرکت کند.

شبکه کارت‌های بانکی در سال‌های گذشته پیشرفت چشمگیری داشته و امروز پیشرفته‌تر از حساب‌های بانکی و بسیار سهل‌الوصول است. وجود کارت‌های بانکی فراوان در دست تمام افراد جامعه آن را به ابزاری بسیار پرکاربرد و رایج در بین عموم تبدیل کرده و پیشرفت‌های حوزه مالی نیز سبب تسهیل و ترویج بیشتر استفاده از کارت بانکی شده است.

همین ترویج و تسهیل شاید بزرگ‌ترین مانع بر سر جاافتادن کیف‌پول‌ها و پرداخت‌های الکترونیکی باشد، بنابراین برای ترغیب و تشویق اصناف و مردم برای استفاده از ابزار‌های الکترونیکی، باید راهکار‌هایی اندیشیده شود.
فرایند شهر هوشمند، در بخش‌های مختلف خود با حوزه‌های پولی و مالی مرتبط می‌شود. در شهر هوشمند اگر امکان مراودات مالی غیرحضوری، با ساده‌ترین روش، در دسترس‌ترین ابزار‌ها و ایمن‌ترین راهکار‌ها میسر نباشد، تمام تلاش‌ها و برنامه‌ها به سمت شکست سوق خواهد یافت. در اساس اگر شهروند هوشمند امکان دریافت و پرداخت وجوه خود را بدون نیاز به خروج از خانه و ارتباط چهره‌به‌چهره نداشته باشد، نمی‌تواند به ارکان شهر هوشمند اعتماد کند.

براساس ایده تسهیل شرایط، طبق قاعده باید هر شهروند بتواند با حداقل و در دسترس‌ترین امکانات در اختیار (گوشی تلفن همراه) و بدون نیاز به همراه داشتن ابزار‌های اضافی (کارت بانکی) که همواره هزینه نگهداری و دغدغه‌های امنیتی شهروند را بالا می‌برد، نیاز‌های روزمره زندگی شخصی و کاری خود را برطرف کند. مجموع این ایده‌ها و نیازها، ضرورت بازنگری در نظام دریافت و پرداخت و اولویت‌های ابزار‌های موجود از جمله سنتی و مدرن را افزایش می‌دهد.