حضرت فاطمه زهرا (س)، الگویی برای تمام اعصار

به گزارش شهرآرانیوز، حضرت فاطمه (س) به دلیل دانش و معرفت عمیق خود به قرآن و احکام دینی، به عنوان یکی از منابع مهم علم و حکمت در اسلام شناخته می‌شوند و ایشان الگوی تمامی اعصار هستند.

وقتی از حضرت فاطمه (س) یاد می‌کنیم با یک انسان معمولی مواجه نیستیم، حضرت زهرا (س) فخر و سرور زنان دو‌عالم است و در مقامات معنوی، هیچ زنی به پای ایشان نمی‌رسد. سرمشق و الگوبودن حضرت فاطمه (س)، از آن جهت که حضرت در دو نقش زن و انسان‌بودن ظاهر می‌شود، می‌تواند هم برای عموم انسان‌ها و هم به صورت خاص، برای زنان مطرح شود.

در سطح نخست حضرت فاطمه (س) در نقش انسان کامل ظاهر می‌شود و رفتاری از خود به نمایش می‌گذارد که از سوی خداوند به عنوان نمونه و سرمشق عینی و ملموس همه انسان‌ها مطرح می‌شود.

اما در سطح دوم آن حضرت نمونه راستین و اسوه زنانی است که اصالت را به خانه و خانواده می‌دهند و تلاش در این راه را جهاد در راه خدا برمی‌شمارند. این گونه است که فاطمه (س) همواره در کنار خانه و خانواده است و پیامبرش وی را «ام‌ابیها» می‌نامد.

تصویری که قرآن از فاطمه (س) به ما می‌دهد، بیانگر آن است که همه انسان‌ها به ویژه زنان به‌خوبی می‌توانند آن حضرت را الگو و سرمشق خود قرار دهند و در این تصویر و ترسیم الهی، فاطمه (س) در جایگاهی قرار نمی‌گیرد که دور از دسترس انسان‌های عادی و معمولی باشد، تا با این توجیه از پیروی و تأسی از آن بزرگوار پرهیز کنند و به دنبال الگو‌های به‌ظاهر عینی‌تر و ملموس‌تر باشند.

درباره جایگاه حضرت فاطمه زهرا(س) گفتگویی با مدیر مکتب نرجس انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

تربیت فاطمی، تک‌بعدی نیست

منورالسادات شایسته‌خو در گفت‌و‌گو با شهرآرانیوز، در خصوص جایگاه حضرت زهرا (س) می‌گوید: پیرامون شخصیت حضرت زهرا (س) چند نکته اساسی وجود دارد. زمانی ما می‌توانیم جایگاه حضرت زهرا (س) را به‌درستی تبیین کنیم که شخصیت آن بانوی والامقام را در موقعیت و نقش‌های مختلفی که ایشان ایفا کردند، در کنار یکدیگر قرار دهیم تا نقش‌آفرینی حضرت را در عرصه‌های مختلف دختری، مادری، فرزندی و همسری در ساحت‌های مختلف تربیتی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و… ببینیم.

مدیر مکتب نرجس می‌گوید: ما امروزه حضرات معصومین (ع) و حتی حضرت صدیقه طاهره (س) را در جامعه به صورت تک‌بعدی معرفی می‌کنیم و این اصلاً مطلوب نیست؛ بنابراین، ضروری است که برای معرفی دقیق و جامع حضرات معصومین (ع)، از جنبه‌ها و موقعیت‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی کمک بگیریم.

وی ادامه می‌دهد: باید قالب و مبانی فکری، مدل و سنجه‌های زندگی حضرات (ع) را دریافت کنیم و آن‌ها را در اقتضائات زمانی و مکانی فعلی پیاده و عرضه نماییم.

شایسته‌خو بیان می‌کند: حضرت زهرا (س) به دلیل اینکه تربیت‌شده دامان پیامبر (ص) بودند، زیرساخت‌های تربیتی ایشان در زمان کودکی و سایر دوره‌های مختلف زندگی‌شان در جایگاه الگو به زمان کنونی منتقل شده است از این رو ما با نوعی از «تربیت» بر مبنای سیره ارزشمند پیامبر گرامی اسلام (ص) رو‌به‌رو هستیم.

در ادامه حتما بخوانید فاطمیه؛ فصل احیای حیا

وی ادامه می‌دهد: از طرفی دیگر ما می‌بینیم که جایگاه اجتماعی حضرت زهرا (س) بسیار ویژه بود؛ چراکه پیامبر گرامی اسلام (ص) در موقعیت‌های مختلف جایگاه این بانو را در جامعه اسلامی و به‌تبع در نظر مسلمانان تعالی می‌بخشیدند و این مسئله سبب شد که نگاه مردم آن زمانه به جایگاه زن تغییر پیدا کند.

مدیر مکتب نرجس بیان می‌کند: حضرت زهرا (س) نیز در موقعیت‌های مختلف در تربیت و اثرگذاری اجتماعی بسیار مؤثر واقع شد، ایشان در موقعیت‌ها و ساحت‌های مختلف در وظایف و جایگاه خویش، نقش‌آفرینی ویژه‌ای از خود بروز می‌دادند.

وی ادامه می‌دهد: روایات متعددی داریم که ایشان در دوران نوزادی فرزندانشان، شعر‌هایی با الگوسازی ایجاد کرده بودند که منجر به تربیت صحیح، تمدن‌سازی و جامعه‌سازی می‌شد و این اقدام نیز تلنگری به زنان جامعه ماست که در موقعیت‌های مختلف مسیر تربیتی فرزندان خود، از هر لحظه و زمان و مکانی استفاده کنند تا الگو‌های رفتاری درست به فرزندان خویش ارائه دهند.

شایسته‌خو می‌گوید: حضرت زهرا(س) در ایفای نقش اجتماعی خود، برای بعد از مرگ خویش نیز برنامه داشتند و فرمودند: جسم من را در تابوتی حمل نمایید که حجم بدنم مشخص نباشد. همچنین وصیت داشتند که در تشییعشان برخی دشمنان حضور نداشته باشند و نیز خواستند مکان آرامگاهشان مخفی باشد.

وی ادامه می‌دهد: جایگاهی را که نبی مکرم اسلام (ص) در بین مردم برای حضرت صدیقه طاهره (س) ایجاد کردند می‌توانیم تبلورش را در قالب سه رویکرد اساسی زندگی حضرت مطرح کنیم؛ اول اینکه جایگاه مادری حضرت (س) برای پدر که از آن به «ام‌ابیها» یاد می‌شود، شایسته تبیین دقیق است. دوم جایگاه مادری برای فرزندان و اهل‌بیت(ع) است و سوم اینکه جایگاه همسری برای امیرمؤمنان(ع) بعد مهم شخصیتی آن حضرت است.