در سقوط دراماتیک خطوط هوایی دلتا در روز دوشنبه در فرودگاه بین‌المللی پیرسون تورنتو همه ۸۰ سرنشین هواپیما جان سالم به در بردند.
شهرآرانیوز؛ در سقوط دراماتیک خطوط هوایی دلتا در روز دوشنبه در فرودگاه بین‌المللی پیرسون تورنتو، این جت یک بال خود را از دست داد، در برف وارونه شد و بنا بر گزارش‌ها دچار انفجار در محل شد. با همه این ها، بسیار جالب است که همه ۸۰ سرنشین هواپیما جان سالم به در بردند، چیزی که کارشناسان هوانوردی به طراحی هواپیما و واکنش خدمه کابین و تیم‌های نجات آن را نسبت دادند.
گراهام بریتویت، مدیر هوافضا و هوانوردی در دانشگاه کرانفیلد بریتانیا، در مصاحبه‌ای می‌گوید: «چند چیز در این اتفاق خوب پیش رفت. این واقعیت که هواپیمای وارونه شده در باند فرودگاه تلفات جانی نداشته است، چیز‌های زیادی را در مورد نحوه عملکرد مهار‌های ایمنی، نحوه عملکرد طراحی هواپیما، نحوه واکنش تیم‌های نجات و نحوه ایفای نقش خدمه کابین به شما می‌گوید.»
طراحی هواپیما و قابلیت‌های پیش‌بینی شده برای سقوط
مسافران هواپیمای Bombardier CRJ-۹۰۰ که از مینیاپولیس حرکت کرده بودند، می‌گویند که هواپیما قبل از وارونه شدن، احساس فرود سختی داشتند و هواپیما در نهایت وارونه شده است. هواپیمایی دلتا روز سه شنبه گفت که ۲۱ مسافر با جراحات به بیمارستان منتقل شدند و همه آنها به جز دو نفر تا صبح همان روز مرخص شدند.
بریثویت می‌گوید در حالی که بازرسان هنوز در حال کار برای تعیین علت سقوط هواپیما هستند و هنوز نمی‌توان یک مشکل فنی را رد کرد، اما مهندسان هواپیما را طوری طراحی می‌کنند که تا حد امکان در صورت تصادف قابلیت بقا داشته باشد. او می‌گوید: «برای سناریویی مانند این، هدف به حداقل رساندن صدمات به افراد حاضر در هواپیما است.»
بریثویت ادامه داد: «قابلیت نجات در تصادف چیزی است که باعث می‌شود صندلی‌ها از کف کابین جدا نشوند و کمربند‌های کمری سرنشینان را ایمن نگه دارند. همینطور باید مطمئن شد اگر مسافری به صندلی جلوی خود برخورد کند، سطح به گونه‌ای ساخته شده است که احتمال آسیب خوردن جدی به کسی را کاهش دهد.»
گزارش‌های شاهدان عینی حاکی از آن است که کمربند‌های ایمنی توانستند بسیاری از مسافران را بلافاصله پس از تصادف ایمن نگه دارند. پیت کارلسون، یک امدادگر که در پرواز بود، به شرکت پخش عمومی کانادا (سی‌بی‌سی) گفت که پس از تصادف، قبل از اینکه کمربند ایمنی خود را ببندد، خود را «از لحاظ فیزیکی وارونه» دید. یکی دیگر از شاهدان عینی یعنی جان نلسون نیز به سی ان ان گفت که بلافاصله پس از سقوط، «من وارونه بودم. بقیه هم به همین شکل بودند.»
مایکل جی. مک کورمیک، دانشیار مدیریت ترافیک هوایی در دانشگاه هوانوردی Embry-Riddle نیز طراحی هواپیما را دلیل عدم تلفات انسانی می‌داند.
او به رویترز گفت: «این واقعیت که ۸۰ نفر از چنین رویدادی جان سالم به در بردند، گواهی بر مهندسی و فناوری است، پیشینه نظارتی که می‌تواند سیستمی را ایجاد کند که در آن کسی واقعاً بتواند از چیزی جان سالم به در ببرد که چندی پیش مرگبار بوده است».
تخلیه سریع و خدمه کابین موثر
بریثویت گفت که طراحی هواپیما نیاز به تخلیه سریع و بدون کمک مسافران را نیز در نظر گرفته بود و خاطرنشان کرد که اداره هوانوردی فدرال دستور می‌دهد که هر هواپیمای حامل بیش از ۴۴ مسافر باید بتوانند ظرف ۹۰ ثانیه تخلیه شوند.
با این حال، در این مورد، با توجه به واژگونی هواپیما، نقش خدمه کابین اهمیت ویژه‌ای داشت.
برایثویت می‌گوید: «معیار طراحی این است که شما باید بتوانید همه را در ۹۰ ثانیه یا کمتر از هواپیما پیاده کنید، اما نه در هواپیمای وارونه. پیچیدگی‌های بیشتری در اینجا وجود داشت.»
تاد آیتکن، رئیس آتش‌نشانی فرودگاه تورنتو پیرسون در یک نشست خبری سه‌شنبه گفت که نیرو‌های امدادی به سرعت توانستند آتش‌سوزی‌های نقطه‌ای را خاموش کنند و بسیاری از مسافران با رسیدن خدمه اورژانس خود تخلیه شده بودند.
ویدئو‌هایی که به صورت آنلاین به اشتراک گذاشته شده‌اند، عواقب هرج و مرج پس از تصادف را با بالشتک‌های صندلی و زباله‌های پراکنده در داخل کابین واژگون شده به تصویر می‌کشند. خدمه پرواز در امتداد جایی که زمانی سقف بود راه می‌رفتند و فریاد زنان از مسافران می‌خواستند که همه چیز را رها کنند و از در خروج اضطراری خارج شوند، زیرا در آنجا خدمه اورژانس به مسافران کمک می‌کردند تا از لاشه هواپیما خارج شوند.
بریثویت در تعدادی از بررسی‌های تصادف خود دریافت که مهمانداران هواپیما مجبور بودند دستورالعمل‌های ساده‌ای مانند «کمربند ایمنی خود را ببندید» را فریاد بزنند تا مسافران را از وحشت نجات دهند. او گفت: «به نظر بدیهی‌ترین چیز در جهان است، اما در وحشتی که مردم تجربه می‌کنند، می‌تواند برای مردم سخت باشد که بفهمند چه کاری باید انجام دهند.»
بریثویت با تحسین از اعضای خدمه کابین به خاطر کار سریعشان در پیاده کردن همه از هواپیما می‌گوید: «این افراد زندگی خود را به خطر انداختند. آنها آخرین افرادی یودند که از هواپیما خارج می‌شوند، و من فکر می‌کنم گاهی اوقات ما این نکته را فراموش می‌کنیم. آنها برای ما نوشیدنی و غذا سرو می‌کنند و این فوق العاده است، اما عملکرد واقعی آنها این است که شما را ایمن نگه دارند.»
گزارش‌های شاهدان عینی همچنین حاکی از آن است که برخی از مسافران برای باز کردن کمربند‌های صندلی‌های خود به یکدیگر کمک می‌کردند. کارلسون، مسافری که یک امدادگر هم است، گفت که سعی کرده به دیگران در هواپیما کمک کند و می‌توانست ببیند مسافران همدیگر را چک می‌کنند، و با هم تصمیم می‌گیرند که آیا در باز کردن کمربند‌هایشان به یکدیگر کمک کنند یا اینکه با انجام این کار، افراد روی شخص دیگری فرود می‌آیند؟»
زمان واکنش خدمه نجات
دفترچه راهنمای خدمات فرودگاهی سازمان بین‌المللی هوانوردی غیرنظامی بیان می‌کند که هدف خدمات آتش‌نشانی و اورژانس فرودگاه باید دستیابی به زمان پاسخ «ترجیحاً بیش از دو دقیقه» نباشد.
هوانوردی و مقامات محلی از امدادگران اورژانس این حادثه تشکر کرده‌اند که چنین پاسخگویی سریعی را ممکن کردند.
دبورا فلینت، رئیس و مدیرعامل فرودگاه تورنتو پیرسون در یک نشست خبری شامگاه دوشنبه گفت: «هیچ تلفات جانی نداشتیم، و این به دلیل قهرمانان حرفه‌ای و آموزش دیده ما، یعنی اولین پاسخ دهندگان امدادی در فرودگاه است. این افراد روز سه شنبه یک واکنش اضطراری را معنا کردند که در عرض چند دقیقه پس از سقوط به محل حادثه رسیدند.»
اولیویا چاو، شهردار تورنتو در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «خوشحالم که متوجه شدم همه مسافران و خدمه هواپیما پس از سقوط هواپیمای امروز در تورنتو پیرسون سالم هستند. از اولین پاسخ دهندگان خدمات امدادی، خدمه و کارکنان فرودگاه برای اقدامات سریع و تعهدشان برای ایمن نگه داشتن همه تشکر می‌کنیم.»
بریثویت می‌گوید: این اتفاق تسکین بخشی بود که فهمیدیم همه زنده ماندند. از روی تصاویر، انتظار دارید که چیز متفاوتی ببینید، اما من فکر می‌کنم که این گواهی بر سختکوشی باورنکردنی از همه افراد است که نتیجه‌ای که همه ما دیدیم را رقم زدند.»
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
