حمیده ذاکری | شهرآرانیوز؛ بعضیها اسمش را گذاشتهاند شانس و بعضی دیگر حوالهاش دادهاند به نصیب و قسمت، اما اگر از من میپرسی، در دستگاه خداوندی هیچچیز بیحسابوکتاب نیست، اینکه ما کجا به دنیا بیاییم و اهل چه خاکی باشیم، هرگز اتفاقی نیست؛ بهخصوص وقتی روی این کف دست زمین خدا، سرزمینهایی است که خاکشان را از بهشت برداشتهاند و گلشان مال جای دیگری است؛ جایی برای ازمابهتران که روی زمین شدهاند بهانهای برای حضور فرشتگان و هرکدام نشانی از اولیای خدا را با خود دارند.
مشهد یکی از این بهشتهای زمینی است که نه مجاوربودنش به شانس و قسمت است و نه زائربودنش بدون حسابوکتاب و نصیب و حکمت. برای همین خوب است ما همسایههای امامرضا (ع) و زائرانی که همه روزهای اهالی مشهدبودن را برای دیدارش در اختیارمان گذاشتهاند، قرص و محکم این هدیه خداوندی را بچسبیم و تا آنجا که میتوانیم، قدر زیارت علیبنموسیالرضا (ع) را بدانیم؛ زیارتی که فهرست آثار و برکاتش بلندبالاست. پس از این مقدمه، به سراغ مختصرى از روایاتى مىرویم که در فضیلت زیارت آن حضرت وارد شده است:
رسولاکرم (ص) خبرش را دادهاند؛ خبر اینکه پاره تنی از وجود مبارکشان در زمین خراسان دفن خواهد شد و درباره برکت دیدار این پاره تن در خراسان فرمودهاند: «بهزودى پارهاى از تن من در زمین خراسان مدفون شود و هیچ مؤمنى او را زیارت نکند، مگر آنکه خداوند متعال بهشت را بر او واجب و بدنش را بر آتش جهنم حرام کند» (من لا یحضره الفقیه: ج ۲، ص ۵۸۵). همچنین در روایتی دیگر آمده است: «از امامجواد (ع) پرسیدم «پاداش کسی که پدرت را زیارت کند، چیست؟» حضرت فرمود «به خدا قسم بهشت است؛ به خدا قسم بهشت است». (مجلسی: ج ۱۰۲، ص ۳۷)
بخشش گناهان دیگربرکتی است که با زیارت علیبنموسیالرضا (ع) نصیب ما خواهد شد. در اینباره اباصلت هروی در روایتی ذکر کرده است: «خدمت امامهشتم (ع) بودم. گروهی از مردم قم بر آن حضرت وارد شدند و بر او سلام کردند. امام (ع) پاسخ سلام آنان را داد و آنان را نزدیک خود خواند. سپس به آنان فرمود خوشآمدید. شما بحق شیعیان ما هستید. بهزودی بر شما روزی خواهد آمد که در آن روز شما تربت مرا در شهر توس زیارت میکنید. آگاه باشید، کسی که مرا با غسل زیارت کند، او از گناهانش بیرون میرود و همانند کسی میشود که از مادرش متولد شده است». (شیخصدوق: ۱۴۰۴ ق، ص ۲۹۱)
برای ما که از سرزمین وحی دور هستیم، زیارت امامرضا (ع) ارمغان دیگری دارد؛ ارمغانی که کمک میکند با زیارت ایشان به ثوابی اندازه زیارت رسولخدا (ص) دست یابیم. در اینباره از خود حضرترضا (ع) روایت شده است که: «بقعه اى در خراسان است که زمانى بر آن مىگذرد که محل رفتوآمد فرشتگان مىشود. پیوسته فوجى از فرشتگان از آسمان فرود مىآیند و فوجى بالا مىروند تا صور اسرافیل بدمد. پرسیدند: اى پسر رسولخدا (ص)، آن کدام بقعه است؟ فرمود: بقعهاى است در زمین توس، و آن به خدا قسم، باغى از باغهاى بهشت است. هرکسی مرا در آن بقعه زیارت کند، گویا رسولخدا (ص) را زیارت کرده است». (شیخصدوق:ج ۱، ص ۲۸۶)
اما برای ما که در عصر ائمهمعصوم (ع) نبودهایم، چه حسرتی بالاتر از اینکه از دیدار آنها از نزدیک بینصیب ماندهایم؟ حسرتی که اگر زائر امامرضا (ع) باشی، بیجواب نمیماند. زیرا که ایشان از خاندانی نیستند که دیدار یا محبتی را بیجواب بگذارند. به دو سند معتبر نقل شده است که آن حضرت فرمودند: «هر شخصی مرا با توجه به دورى قبرم زیارت کند، روز قیامت در سه جایگاه نزد او بیایم تا او را از صحنههاى هولناک آن روز خلاصى بخشم؛ اول زمانى که نامه اعمال به دست انسانها داده مىشود، دوم نزد پل صراط و سوم نزد میزان و ترازوى اعمال». (کاملالزیارات: ص ۳۰۴، ح ۴)
در ترازوی خداوند چند شیرینکاری هست که کفهاش بسیار سنگین است. یکی از این شیرینکاریها بذل جان در راه خداوند و ایثار زندگی است. معلوم است که پاداش چنینفردی خاص و بیمانند است. حالا فکر کن این پاداش تصورناپذیر بناست نصیب تو شود، به یک شرط.
در اینباره آمده است فردی که امامرضا (ع) را با شناخت حق ایشان زیارت کند، خداوند بزرگ پاداش هفتاد شهید حقیقی، از شهیدانی که در رکاب پیامبراکرم (ص) شهید شدهاند، به او عطا میکند (مجلسی، ۱۳۳۹ ق: ج ۱۰۲، ص ۳۵). همچنین حضرت در ضمن حدیثی چنین فرمودند: «فردی که مرا در حال غربتم زیارت کند، خداوند برای او پاداش صدهزار شهید مینویسد». (شیخصدوق، ۱۴۰۴ ق: ص ۲۸۷)
صقربندُلف گوید که از سرورم امامهادی (ع) شنیدم که میفرمود: «فردی که از خدا حاجتی دارد، قبر جدم امامرضا (ع) را در شهر توس با غسل زیارت کند و در بالاسر آن حضرت دو رکعت نماز زیارت بخواند و در قنوت نمازش حاجتش را از خدا بخواهد. خداوند دعای او را اجابت خواهد کرد؛ البته درصورتیکه حاجت او مربوط به قطع رحم و گناهان نباشد. محل قبر آن بزرگوار بقعهای از بقعههای بهشت است. هر مؤمنی او را زیارت کند، خداوند او را از آتش جهنم آزاد میکند و او را وارد خانه آسایش و آرامش، یعنی بهشت، خواهد کرد. (شیخصدوق، ۱۴۰۴ ق: ج ۱، ص ۲۹۳)
برای ما ایرانیها از قدیم زیارتش حج فقرا بوده است. زیرا که باور داریم مرقدش قطعهای از بهشت و یکی از خانههای خداست؛ خانهای که با زیارتش نه ثواب یک حج که هزار حج نصیبمان خواهد شد. در روایتی آمده است: «در نامه امامرضا (ع) چنین خواندم: «به شیعیان من ابلاغ کن که زیارت من پیش خدا معادل هزار حج است.» به امامجواد (ع) گفتم: «ثواب هزار حج؟» فرمود: «بله، بهخدا قسم بلکه ثواب هزار هزار حج را دارد برای کسی که آن حضرت را زیارت کند، درحالیکه عارف به حق او باشد». (ابنقولویه، ۱۳۵۶ ق: ص ۳۰۶)
اما شیرینترین پاداش، در قیامت نصیب زائر این خانه خواهد شد، آنچنان که در حدیثی از حضرت موسیبنجعفر (ع) میخوانیم: «فردی که قبر فرزندم را زیارت کند، همانند کسی است که خدا را در عرش زیارت کند. راوی پرسید: «همانند کسی که خدا را در عرش زیارت کند؟!» فرمود: بله، وقتی روز قیامت شود، چهار نفر از اولیها و چهار نفر از آخرینها در بالای عرش الهی خواهند بود؛ اما نخستینها پس حضرت نوح و ابراهیم و موسی و عیسی (ع) هستند.
و، اما چهار نفر آخرینها حضرت محمد و علی و حسن و حسین (ع) هستند. آنگاه ریسمانی در اطراف عرش بکشند و حصاری تعیّن کنند. پس زائران قبور ائمه (ع) با ما خواهند بود؛ جز اینکه در بالاترین درجه و نزدیکترین آنها به ما، زائران قبر فرزندم علی [بنموسیالرضا (ع)]خواهند بود. (شیخصدوق، ۱۴۰۴: ج ۱، ص ۲۹۰)