امام رضا (ع) و رمزِ موفقیت جامعه

امام همان عدد صحیحی است که صفر‌ها را در سمت راست خویش می‌نشاند و توان ده چندان می‌دهد. بی عدد صحیح، صفر‌ها همیشه صفرند حتی اگر به عدد هزار برسند. عدد صحیح است که به صفر‌ها هویت و معنا می‌بخشد.

با امام است که جامعه در مدار بهترشدنِ هر روزه قرار می‌گیرد. با اوست که خوبی‌ها "هست" می‌شود تا روشنی‌ها " است" بشود. در پرتو نور اوست که مردمان به وحدت در ساخت جامعه مومنانه می‌رسند. زندگی عرصه تحقق فضایل اخلاقی می‌شود. مکارم اخلاقی هم تولد خود را در رفتار مردمان جشن می‌گیرد. این کلامِ امام رضا، علیه السلام، است که جایگاه امام را در تنظیمِ حدود و ثغور زندگی اجتماعی تبیین می‌فرماید:" توسّط امام است که نماز و زکات و روزه و حجّ و جهاد به کمال خود می‌رسد، و فی ء و صدقات وفور می‌یابد و حدود و احکام جاری می‌گردد، و مرز‌ها حفظ و حراست می‌شود، امام حلال خدا را حلال، و حرام خدا را حرام می‌کند، و حدود او را جاری می‌نماید و از دین خدا دفاع نموده، با حکمت و موعظۀ نیکو و دلیل قاطع، مردم را به راه پروردگارش فرا می‌خواند. "

نماز می‌شود همان واجبی که اتیان آن به اقامه می‌انجامد. اقامه هم می‌شود تجلیِ" إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ ۗ؛ همانا نماز است که (اهل نماز را) از هر کار زشت و منکر باز می‌دارد. " رابطه بین نماز و امام است که بازدارندگی از فحشا و منکر می‌آورد و الا بدون این رابطه، فراوان‌اند نماز‌هایی که نه تنها بازدارنده نیستند که عامل زشتی و منکر نیز هستند. نماز معاویه، نماز خوارج، نماز داعش، نمازِ اصحاب ریا، و. خوانده می‌شود، اما به کشت و کار شر می‌انجامد.

راز این نماز‌های نه بی که بدحاصل هم در نبود امام است. امام که باشد زکات در جایگاه خود به فقرزدایی از جامعه می‌انجامد و می‌شود حوزه حکومتی امام علی (ع) که بعد چهار و اندی سال، به رغم سه جنگ طولانی و پر هزینه، فقر به حاشیه رانده می‌شود تا همگان از مسکن و نان گندم و آب گوارا بهرمند شوند. زکات در اختیار معاویه، می‌شود حیف و میل. بیت المال می‌شود مال التجاره امویان. چنین است که به رغم ریخت و پاش گشاددستانه معاویه، فقر در حوزه حکومتی او پنجه برجانِ مردمان می‌کشد.

ذیل هدایت و روح بخشی امام است که روزه و حج به جایگاه حقیقی خود می‌رسد و جهاد، جهدی سازنده و آزادی بخش می‌شود و الا بی امام، به اسم دین هم که تیغ کشند، کشور گشایی‌های لتفاق می‌افتد که دروازه دل مردم را به روی فاتحان نمی‌گشاید که می‌بندد. فراوانی فیء و صدقات هم از راستی آموزی مردم در نظام تربیتی امام است که به ظهور می‌رسد.

در ادامه حتما بخوانید کرامت برای همه

حدود به حق و احکام به عدل اجرایی می‌شود. مرز‌ها حفظ و حراست می‌گردد. هم مرز‌های مملکت و هم مرز‌های حریم خصوصی. حرام و حلال همان است که خدا فرموده است. به خواست حاکمان در آن تغییر ایجاد نمی‌شود. مردمان نه با تندی و داغ و درفش که با حکمت و وعظ و استدلال پای کار می‌آیند. امام منطق قرآن و برهان قاطع دارد. تیغ و تیر و تازیانه برایش راه باز نمی‌کند بلکه کلام او سلام می‌شود تا سلامت مردم و جامعه تحقق یابد. سلامی که با علیکِ جامعه، جلوه‌ای از بهشت را به زمین می‌بخشد. با امام است که روزگار امت بهتر و بهتر و باز هم بهتر می‌شود..