درباره محمدرضا حیاتی که خبر رحلت امام خمینی (ره) را به اطلاع مردم رساند
محمدرضا حیاتی که در آن زمان ۳۴سال داشت، درحالی برای اعلام خبر ارتحال امام آماده می‌شد که بسیار از گویندگان باسابقه‌تر نتوانستند پشت میکروفون قرار بگیرند. حیاتی اما، گویی بعد از این واقعه رویین‌تن شد و به سطحی از تسلط در گویندگی رسید که در تمام سال‌های بعد از آن، شاید اشتباهاتش به تعداد انگشتان یک دست هم نرسید.
به گزارش شهرآرانیوز؛ محمدرضا حیاتی احتمالا مهم‌ترین شمایل گویندگی خبر در تاریخ رادیو و تلویزیون ایران است که افکار عمومی، او را با بیان تمیز و صدای صاف و گیرایش می‌شناسند. حیاتی بیش از سی سال در رسانه ملی خبر گفت، اما صدایش بیش از هر چیز به‌دلیل اعلام رسمی خبر رحلت امام‌خمینی (ره) در ساعت ۷ صبح روز چهاردهم خرداد سال۱۳۶۸ به خاطره جمعی مردم ایران سنجاق شده است.
قرار گرفتن دربرابر عمل انجام‌شده
چنان‌که خودش نقل می‌کند، حدود نیم‌ساعت قبل از شروع بخش خبری، مطلع شده که این قرعه به نامش افتاده است و باید یکی از تلخ‌ترین خبر‌های تاریخ معاصر ایران را برای نخستین‌بار، در عصری که رادیو مهم‌ترین مدیوم دریافت خبرها برای مردم بود، به عموم ملت ایران اعلام می‌کرد. دقایق قبل، هنگام و بعد از اعلام این خبر از زبان حیاتی، احتمالا در زمره متلاطم‌ترین لحظات زندگی او بوده است و شاید تنها خبری که از نظر اهمیت و لحن منحصربه‌فردش، بتواند تنه به تنه این خبر بزند، اعلام شورانگیز و حماسی خبر آزادسازی خرمشهر باشد؛ هرچند که مقوله اعلام خبر‌های غم‌انگیز، امری جداگانه است و نمی‌توان فشار روانی گوینده آن را با یک خبر مسرت‌بخش مقایسه کرد.
صدای ماندگار ماتم
محمدرضا حیاتی که در آن زمان ۳۴سال داشت، درحالی برای اعلام خبر ارتحال امام آماده می‌شد که بسیار از گویندگان باسابقه‌تر نتوانستند پشت میکروفون قرار بگیرند. حیاتی اما، گویی بعد از این واقعه رویین‌تن شد و به سطحی از تسلط در گویندگی رسید که در تمام سال‌های بعد از آن، شاید اشتباهاتش به تعداد انگشتان یک دست هم نرسید. او با اعلام خبر درگذشت امام‌خمینی (ره) دستش را به دیوار زده و برگشته بود و حالا دیگر سختی بیان هیچ خبری، نمی‌توانست گوینده مسلط و مقتدر اخبار تلویزیون را متزلزل کند. چه خبری می‌توانست سهمگین‌تر از این خبر باشد؟
ایران بدون رنگ
جوان‌تر‌ها به خاطر ندارند که بزرگ‌ترین خاک‌سپاری تاریخ ایران چه مختصاتی داشت، اما اگر بخش‌های پایانی رمان «ارمیا»، نوشته رضا امیرخانی را بخوانند، تصویری غریب از مراسمی در ذهنشان نقش خواهد بست که به معنای دقیق کلمه «عزای عمومی» بود. در آن روز‌ها گویی رنگ از رخسار ایران پریده و کشور سیاه‌وسفید شده بود.
خبر‌هایی که گریبان گوینده را می‌گیرند
در لیگ گویندگان خبر‌های مهم و تلخ، حیاتی قهرمانی بلامنازع است؛ مردی که بدون نقش بازی کردن و با کنترل احساساتش، یک لحظه تاریخی را در دنیای اخبار ایران به ثبت رساند و این صدا هنوز پس از چند دهه در ذهن مردم ایران باقی مانده است. دنبال‌کنندگان اخبار تلویزیون احتمالا منقلب شدن المیرا شریفی‌مقدم در هنگام اعلام خبر فاجعه منا را به یاد دارند. این چند ثانیه نشان می‌دهد که گاهی گویندگان اخبار هم تحت‌تأثیر محتوای خبر قرار می‌گیرند. حیاتی اما، در آن روز فراموش‌نشدنی، توانست آرامشش را حفظ کند و همین عامل به رمز ماندگاری او تبدیل شد.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
