درباره شهید دکتر سلیمان سلیمانی که با وجود همه تهدیدها، هیچ‌گاه میدان علم را ترک نکرد

مریم شیعه | شهرآرانیوز؛ سلیمان سلیمانی از چهره‌های برجسته دانش و فناوری ایران است. چهره‌ای آرام و مصمم دارد. او کمتر حرف می‌زند و بیشتر می‌شنود. از نوجوانی به علوم مختلف علاقه نشان می‌دهد. در این بین شیمی برایش لطف دیگری دارد. بوی الکل توی آزمایشگاه، صدای قل‌قل ارلن‌های درحال جوش و رنگ‌آمیزی شعله‌ها را دوست دارد. شیمی را مملو از شگفتی می‌داند؛ مملو از زیبایی‌های پنهان و ترکیباتی که در اوج بی‌نظمی، همواره تابع نظم‌اند. توی علم شیمی، هر ذره‌ای داستانی دارد.

واکنش‌های لحظه‌ای و آنی می‌توانند جهانی را تغییر دهند. شیمی، هنر فهم طبیعت است و به‌خاطر مجموع اینهاست که سلیمانی غرق در شیمی می‌شود. توی خانه از قطره‌های آب حرف می‌زند؛ از اینکه هر قطره آب، دنیایی از تعامل الکترونی، پیوند‌های هیدروژنی و تاریخی از شکل‌گیری درون ابر‌های کیهانی است. در مدرسه هم با دقتی شاعرانه در کلاس‌های شیمی حاضر است. 

از دارو‌ها گرفته تا رنگ‌هایی که به جهان طراوت می‌دهد و سوخت‌هایی که دنیا را به حرکت درمی‌آورند و همه همه را زیر چتر شیمی ورانداز می‌کند و بعد برای اطرافیانش توضیح می‌دهد که چطور جزبه‌جز این دنیا را ارتباط میان عناصر مختلف تشکیل می‌دهد. همین علاقه بیش از حد به شیمی، او را به یکی از مهم‌ترین دانشگاه‌های ایران، دانشگاه علم و صنعت می‌رساند و تا مقطع دکتری در همان دانشگاه تحصیل می‌کند.

دروازه‌ای به آینده

متولد روستای جلیکان علیاست؛ یکی از روستا‌های سرسبز استان مازندران و حوالی شهر نور. در آغوش جنگل‌های مازندران و در خانه‌ای بزرگ می‌شود که حیاطش هر صبح، پوشیده از شبنم صبحگاهی است و پنجره‌هایش رو به انبوه درختان باز می‌شود. وقتی برای تحصیل و بعد‌ها تدریس، راهی تهران می‌شود، تمام دل‌خوشی‌اش تعطیلاتی است که باز در کوچه‌پس‌کوچه‌های جلیکان می‌گذرد.

نخبه‌ای آرام و بسیار تأثیرگذار. وقتی تحصیلاتش تمام می‌شود، برای مشارکت در پروژه‌های کلان و حساس هسته‌ای کشور از او دعوت می‌شود. در عین جوانی، مسئولیت‌هایی کلیدی را در توسعه فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای بر عهده می‌گیرد. هیچ‌گاه به دنبال موقعیت‌های اجتماعی آن‌چنانی نیست.

آزمایشگاه، کتابخانه و جلسات علمی، جایگاه‌های محبوب او هستند. چشمانش با شنیدن اصطلاحات فنی برق می‌زند و برایش نه صرفاً کلمات علمی، که دروازه‌هایی به آینده روشن برای کشور است. برای او دانش، پیوندی جدانشدنی با مسئولیت اجتماعی دارد. او باور دارد که استقلال علمی ایران، بدون خودکفایی در فناوری‌های حساس و راهبردی ممکن نیست. با همین نگرش، او به یکی از متخصصان برجسته در حوزه غنی‌سازی اورانیوم تبدیل می‌شود و در فرایند بومی‌سازی تجهیزات پیچیده فنی، نقشی اساسی ایفا می‌کند.

در ادامه حتما بخوانید درباره دانشمند هسته‌ای، شهید دکتر احمدرضا ذوالفقاری | راهت پرفروغ و جاویدان است

جنگ پیدا و پنهان

علاقه سلیمان به وطن، هیچ‌گاه باعث چشم‌پوشی از تهدید‌ها نشد. او به خوبی می‌دانست که دشمنان ایران، رشد کشور را تحمل نمی‌کنند. او می‌دانست که از خطر ترور به دست جنایتکاران رژیم صهیونی در امان نیست. اقدامات امنیتی را پذیرفت، اما در هیچ مرحله‌ای از کار، حاضر به ترک میدان نبود. شهید دکتر سلیمان سلیمانی هرگز از میدان علم عقب‌نشینی نکرد.

شهادتش همچون زخمی بر پیکر جامعه علمی ایران باقی می‌ماند. او در یک حمله تروریستی برنامه‌ریزی‌شده از سوی رژیم اشغالگر صهیونیستی و در سحرگاه بیست‌وسوم خرداد شربت شهادت نوشید. اسرائیل و متحدانش با ترس از دانشمندان ایرانی، مسیر ناجوانمردانه‌ای را در پیش گرفته‌اند؛ آنها به‌جای مقابله در میدان دانش، به جنگی پیدا و پنهان و البته غیرانسانی روی آورده‌اند. آنها می‌دانند که چهره‌هایی مانند سلیمانی، موتور محرکه استقلال و اقتدار علمی ایران هستند. 

خون جاری شده دکتر سلیمانی، همچون رودی، مسیر دستیابی به دریای علم را نشان می‌دهد و امروز جوانان بسیاری، نام او را نه‌تنها به‌عنوان یک شهید، بلکه به‌عنوان نمادی از شجاعت علمی و وفاداری به کشور به خاطر می‌سپارند. ترور، اگرچه جسم او را از ما گرفت، اما آرمان و راهش، در ذهن و دل هزاران دانش‌پژوه باقی خواهد ماند.