این روز‌ها هرچه از ورزش خراسان‌رضوی می‌شنویم، نه از میدان مسابقه است و نه از سکو‌های پرشور؛ همه‌اش جلسه است و وعده و سکوت.
این روز‌ها هرچه از ورزش خراسان‌رضوی می‌شنویم، نه از میدان مسابقه است و نه از سکو‌های پرشور؛ همه‌اش جلسه است و وعده و سکوت. لیگ‌برتر فوتبال قرعه‌کشی شد، لیگ فوتسال هم کلید خورد، اما مشهد همچنان بیرون از میدان مانده است. نه تیمی در سطح اول دارد، نه نماینده‌ای در رقابت‌ها و نه چشم‌اندازی روشن در آینده. فقط یک چیز پابرجاست: ادامه‌داربودن بی‌عملی و مدیریت بلاتکلیف.
چند ماهی می‌شود که در استانداری خراسان‌رضوی جلسه پشت جلسه برگزار می‌شود برای احیای ورزش استان، اما خروجی این نشست‌ها حتی در حد بازسازی یک تیم یا نجات یک باشگاه هم نبوده است؛ فقط تیتر‌هایی برای رسانه‌ها و دلخوشی‌های مقطعی برای افکار عمومی، بدون هیچ تغییر ملموسی در میدان عمل.
تلخ‌تر اینکه خراسان‌رضوی مدت‌هاست حتی مدیرکل ورزش‌وجوانان ندارد. استانی با این وسعت و جمعیت، با سابقه‌ای بلند در ورزش حرفه‌ای، ماه‌هاست بدون متولی مشخص اداره می‌شود و کسی هم پاسخگو نیست. وعده‌های پی‌درپی درباره «معرفی قریب‌الوقوع» مدیرکل آن‌قدر تکرار شده است که دیگر برای افکار عمومی حتی ارزش شنیدن ندارد.
بی‌برنامگی در اداره ورزش استان، حالا به شکل دردناک‌تری خودش را نشان می‌دهد. خبر رسیده که قرار است بازی افتتاحیه لیگ‌برتر فوتبال بین استقلال و تراکتور، بدون حضور تماشاگر در ورزشگاه امام‌رضا (ع) برگزار شود؛ در همان شهری که هوادارانش حتی تیمی برای تشویق ندارند. آیا این تصمیم جز تلنگری تلخ به زخم عمیق ورزش مشهد است؟ آیا مشهدی‌ها فقط باید موجر صحنه‌ای باشند که روزگاری صاحبش بودند؟
مشهد و خراسان‌رضوی، به‌عنوان یکی از قطب‌های تاریخی ورزش ایران، سال‌هاست در سراشیبی فراموشی قرار گرفته‌اند. باشگاه‌ها یکی‌یکی منحل شدند، سالن‌ها خاموش ماندند و استعداد‌ها کوچ کردند. آنچه باقی مانده، تماشای سقوط است؛ و بدتر از آن، بی‌تفاوتی مسئولان.
سؤال جدی این است: چه زمانی قرار است خراسان‌رضوی از این رخوت مدیریتی و بلاتکلیفی ساختاری خارج شود؟ آیا کسی صدای سقوط ورزش استان را می‌شنود یا باز هم قرار است منتظر جلسه بعدی بمانیم و وعده‌ای دیگر را بشنویم؟
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
