اطلاق صفت «فرسوده» به مجموعه‌ای که هنوز عمر افتتاحش به ۲۰ سال نرسیده، اندکی عجیب است؛ ولی مجموعه بزرگ ثامن‌الائمه در جاده شاندیز درحال‌حاضر چنین‌احوالاتی دارد.
حمیدرضا معصومیان | شهرآرانیوز؛ اطلاق صفت «فرسوده» به مجموعه‌ای که هنوز عمر افتتاحش به ۲۰ سال نرسیده، اندکی عجیب است؛ ولی مجموعه بزرگ ثامن‌الائمه در جاده شاندیز درحال‌حاضر چنین‌احوالاتی دارد. مجموعه‌ای بزرگ و عظیم که در اوایل دهه ۸۰ برای ساخت یک دهکده المپیک به دارایی‌های ورزش خراسان رضوی اضافه شد، اما هنوز به هدفی که برایش ترسیم شده، نرسیده است.
این مجموعه وسیع که درحال‌حاضر شاید نتوان برایش قیمت گذاشت، چندین مجموعه فعال و نیمه‌فعال دارد که بزرگ‌ترین و مهم‌ترینِ آن، استادیوم سی‌هزارنفری فوتبال است که در سال ۸۴ افتتاح شد و بیش از یک دهه میزبان مهم‌ترین رویداد‌های فوتبالی شهر و استان بود. احداث ورزشگاه امام‌رضا (ع) این استادیوم را درحالی به سرنوشت ورزشگاه پیر تختی دچار کرد که عمرش هنوز به ۲۰ سال هم نرسیده است. مزیت‌های ورزشگاه شیک داخل شهر که هم از ورزشگاه ثامن نزدیک‌تر و هم مجهز‌تر است، عملا این استادیوم سی‌هزارنفری را که تازه در پلن نهایی‌اش باید ۷۵ هزارنفری بشود، از مدار خدمت خارج کرده و حتی نگهداری از آن را فاقد توجیه اقتصادی کرده است.
با این‌همه در ماه‌های اخیر اتفاقات زیادی در مجموعه ثامن‌الائمه و به‌طورویژه ورزشگاه فوتبال آن روی داده است. اصرار مدیرکل ورزش و جوانان استان بر مرمت و بازسازی این ورزشگاه که گویا میزبان‌بودنش در همه یا برخی از بازی‌های فصل آینده لیگ برتر فوتبال قطعی شده، دوباره زندگی را به استادیوم سی‌هزارنفری جاده شاندیز برگردانده است. این‌روز‌ها اگر سری به این مجموعه بزنید، خواهید دید که به کارگاهی بزرگ تبدیل شده و همه‌چیز در حال نونوار‌شدن است. استادیوم ثامن بعد از نزدیک به ۱۰۰۰ روز از آخرین باری که درب‌هایش بر روی مردم باز بود به‌معنای واقعی در حال پوست‌اندازی است و با این شیب خدماتی که به سویش سرازیر شده، به‌زودی مشهد را صاحب ۲ ورزشگاه مجهز و زیبا خواهد کرد؛ یکی در داخل و یکی در خارج از شهر. اینکه این ۲ ورزشگاه چقدر به کار فوتبال خراسان رضوی که فقط یک تیم در لیگ برتر دارد و در دسته‌های پایین‌تر هم نماینده‌ای ندارد، بماند؛ اما آنچه در ادامه می‌خوانید، گزارشی توصیفی از حال‌وهوای ورزشگاه ثامن است که رنگ‌ولعاب جدیدی گرفته و در آینده قرار است حتی زیباتر هم بشود.
شروع تغییرات از ورودی استادیوم
درواقع کار‌هایی که در استادیوم ثامن‌الائمه شده، اقدامات روبنایی است و در حوزه زیرساختی این ورزشگاه خوشبختانه آن‌چنان فرسوده نشده که به تعمیرات جدی نیاز باشد. زیرسازی استادیوم باوجود اینکه به‌شدت درمعرض باد و باران منطقه قرار داشته، اما فعلا سالم است و برای همین عمده اتفاقات در حوزه عملیات روبنایی است. تغییر و زیباسازی ورودی جایگاه ویژه که به‌نوعی ورودی اصلی استادیوم فوتبال است، چیزی است که همان اول به چشم می‌آید. سنگ راه‌پله ورودی عوض شده و غیر از یک نقاشی جالب‌توجه ۲ آسانسور هم ساخته شده که رفت‌وآمد بین طبقات را ساده می‌کند. البته این مشکل خبرنگاران برای طی‌کردن مسیر جایگاه خبرنگاران تا اتاق کنفرانس و میکسدزون را کم نمی‌کند، چون این آسانسور فقط طبقات اول تا سوم جایگاه را به هم مرتبط می‌کند و اصحاب رسانه باید مثل قبل، بعد از سوت پایان هر بازی دوان‌دوان پله‌های طولانی این فاصله را طی کنند تا قبل از رفتن بازیکنان و مربیان، خودشان را به آن‌ها برسانند.
زمین چمن در حد ورزشگاه امام‌رضا (ع)
زمین چمن ورزشگاه ثامن، همچون ورزشگاه شیک امام رضا (ع) صاف و یکدست است و خبری از چاله چوله‌های قبلی نیست. ظاهر زمین از زمینی مخملی و صاف حکایت دارد که احتمالا ایده‌آل بازیکنان خواهد بود، اما اینکه واقعا این‌طور هست یا نه را فقط زمانی می‌توان قضاوت کرد که این زمین اصطلاحا زیر بار مسابقات برود. زمستان سرد و پرباد‌وبرف این منطقه نگهداری ویژه‌ای از این زمین می‌طلبد و اگر قرار باشد مثل گذشته‌های نه‌چندان‌دور حتی یک کاور هم برای کشیدن روی چمن‌ها نداشته باشد! سبزی و شادابی‌اش خیلی زود به زردی و خرابی خواهید رسید.
زیباسازی رختکن‌ها
رختکن‌های استادیوم که پیش‌از‌این به دخمه‌ای می‌ماند، شکل‌و‌شمایل مرتبی به خود گرفته است. حمام و سرویس‌های بهداشتی و سونای رختکن‌ها تجهیز شده و با اینکه هنوز هم جای کار دارد، اما شکلی آبرومند به خود گرفته است. یک اتاق کنفرانس جدید به‌جای اتاق قدیمی احداث شده و دیوار‌ها و زمین حدفاصل رختکن‌ها و اتاق داوران، سنگ‌کاری شده است. ورودی استادیوم به زمین کاملا تغییر کرده و از حالت تونلی خارج شده است تا بازیکنان و مربیان راحت‌تر رفت‌وآمد کنند. یک سایه‌بان روی این قسمت هم آن‌ها را از دسترس تماشاچیان زیر جایگاه دور نگه داشته که همین مسئله در گذشته بار‌ها و بار‌ها حاشیه‌ساز شده بود. دورتادور زمین هم مرمت شده و دیواره‌ای اطراف زمین با گرانول کرم‌رنگ خود دورنمای ورزشگاه را زیبا کرده است.
مسئله اسکوربرد و صندلی‌ها
درمورد سکو‌ها فعلا هیچ اتفاقی نیفتاده، اما قرار است صندلی‌های جدید آن به‌زودی نصب شود. صندلی‌های قدیمی که عمدتا روبه‌روی جایگاه و زیر جایگاه بودند، همه برداشته شده و در کنار مجموعه دوچرخه‌سواری، روی هم تلنبار شده‌اند. احتمالا این صندلی‌ها در آینده در پیست دوچرخه‌سواری و زمین شماره ۲ استفاده می‌شود؛ زمینی که در محل پیست موتورکراس سابق ساخته شده و قرار است به یک زمین تمرینی خوب برای تیم‌ها تبدیل شود. این همان زمینی بود که یحیی گل‌محمدی سال گذشته کلنگ آن را زد و قرار است بعد از تکمیل‌شدن به‌طوردائم در اختیار نماینده استان قرار بگیرد. هرچند که شهرخودرویی‌ها همین حالا هم هفته‌ای ۲ جلسه از زمین چمن شماره یک این استادیوم استفاده می‌کنند. اتفاق مهم دیگر در ورزشگاه، اسکوربرد ورزشگاه است که در سال‌های پایانی استفاده از این ورزشگاه، عملا از کار افتاده و یکی از دلایلی بود که سازمان لیگ این ورزشگاه را برای میزبانی بازی‌های رسمی تأیید نمی‌کرد. اسکوربرد، حالا عوض شده و با اینکه به اندازه همان اسکوربرد قبلی است، ولی می‌گویند وقتی که راه‌اندازی شود، همه تفاوت کیفیتش را با قبل خواهند دید.
ثامن دوباره برمی‌گردد؟
آنچه گفتیم، شرح مختصری بود از مهم‌ترین اتفاقاتی که در ورزشگاه ثامن افتاده است. عملیات بازسازی این ورزشگاه، جزئیات دیگری هم دارد که درنهایت آن را به مدار بهره‌برداری بر‌می‌گرداند؛ اتفاقی که اگرچه به‌جهت زنده‌ماندن این سرمایه عظیم، خوش‌حال‌کننده است، اما شاید برای مردم چندان خوش‌حال‌کننده نباشد، چراکه مشکل دوری استادیوم از شهر، همچنان محکم سر جای خودش مانده است. برای بسیاری از تماشاچیان، آمدن به ورزشگاه ثامن کار ساده‌ای نیست و برای همین بازگشت این ورزشگاه به چرخه لیگ برتر شاید دوباره برابر شود با دیدن سکو‌های نیمه‌خالی. تصویری که ورزشگاه امام‌رضا (ع) در بیشتر لحظات با آن بیگانه بوده است.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
