سید قدیمی محله وکیل‌آباد از رسم و رسوم روز جشن غدیر می‌گوید

رضا ریاحی | شهرآرانیوز؛ «خداوندا، دوست بدار و سرپرستی کن، هر کسی که علی را دوست و سرپرست خود بداند و دشمن بدار هر کسی که او را دشمن می‌دارد و یاری نما هر کسی که او را یاری می‌نماید و به حال خود رها کن، هر کس که او را وا می‌‏گذارد.»
این جمله‌ای است که پیامبر اسلام (ص) در روز ۱۸ ذی الحجه، هنگام بازگشت از آخرین حج خویش (حجه الوداع) در غدیرخم، سه بار خطاب به هزاران نفر مسلمانانی که به همراه ایشان برای انجام مناسک حج عازم خانه خدا شده بودند، ایراد و تأکید فرمودند: «هر کس من مولای او هستم، علی مولای اوست.»

این روز که جبرئیل آیه تبلیغ را در آن بر پیامبر (ص) نازل کرد، به عنوان روز عید «غدیرخم» در تاریخ ماندگار شد و یکی از مهم‌ترین اعیاد مسلمانان، به‌ویژه شیعیان به حساب می‌آید. یکی از رسوم عید غدیرخم در بین ایرانیان، تکریم خاندان سادات است، مردم این عید را عید سادات نامیده و در برخی موارد از آن به عنوان عید سید‌ها نام می‌برند.

سید حسین حیدری، یکی از سادات محله وکیل‌آباد است. بسیاری از قدیمی‌های محله او را می‌شناسند و برایش احترام ویژه‌ای قائل هستند. وی تا ۲۰ سالگی در روستا زندگی کرده و بعد از آن به امید زندگی بهتر به شهر مهاجرت می‌کند، ولی در ۱۰ سال اخیر ساکن محله وکیل‌آباد بوده و خواروبار فروشی سید را راه‌اندازی کرده است.

 

سید حسین حیدری سال ۱۳۳۹، در روستای ارچنگان کلات نادری به دنیا آمده است.
او دراین باره می‌گوید: من اصالتا ترک‌تبار هستم و در روستای زیبا، ییلاقی و مرزی ارچنگان متولد شده‌ام. روستایی که در ۳ کیلومتری مرز کشور ترکمنستان و در ۲۵ کیلومتری شهر کلات، به سمت شهر درگز واقع شده و شغل بیشتر اهالی کشاورزی است.
سید حسین در ادامه می‌افزاید: مهم‌ترین محصول کشاورزی این روستا برنج است که یکی از مرغوب‌ترین برنج‌های ایران محصول روستای ارچنگان است. من و پدرم هم از این قاعده مستثنا نبودیم و مقداری شالیزاری برنج داشتیم. البته سید اکبر حیدری، پدرم زمانی که من ۷ ساله بودم، به رحمت خدا رفت و من و دوبرادر و سه خواهرم را تنها گذاشت.

 

سید تصریح می‌کند: شب عید و روز عید غدیر منزل پدری من در روستا مملو از میهمان بود. از آنجایی که پدر من تنها سادات روستا و بزرگ ده بود، شب و روز عید غدیرخم همه ۲۵۰ تا ۳۰۰ نفری که در روستا زندگی می‌کردند، با پوشیدن بهترین و معطرترین لباس‌های خود به دیدار و دیده‌بوسی پدرم آمده و به خانواده ما ادای احترام می‌کردند، پدرم نیز ضمن پذیرایی با شربت و شیرینی و اهدای هدیه از اهالی روستا قدردانی می‌کرد.
وی می‌افزاید: معمولا پدرم سکه یا اسکناسی را به رسم تبرک به اهالی اهدا می‌کرد، پولی را که مردم خرج نمی‌کردند و به عنوان «تبرک» در نزد خود نگهداری می‌کردند.

سید حسین حیدری در ادامه تصریح می‌کند: خانه‌تکانی و گردگیری منزل برای روز عید، یکی از رسوم ما در روستا بود و خدابیامرز مادرم تا زمانی که در قید حیات بود، این رسم را ادامه داد، وی به نوعی با نظافت منزل قبل از عید، خانه را برای پذیرایی از میهمانان آماده می‌کرد.

وی با اشاره به اینکه برگزاری مراسم جشن و سرور و عروسی در عید غدیرخم، یکی از رسوم خانوادگی آن‌هاست، به سایر رسوم روز عید اشاره کرده و می‌گوید: حضور بر سزار مزار اهل قبور، زیارت بقاع متبرکه، حضور در مساجد و حسینیه‌ها و برگزاری مراسم مولودی‌خوانی از دیگر مراسم مرسومی است که هرساله خانواده سادات حیدری، هم‌زمان با فرارسیدن عید بزرگ غدیرخم انجام می‌دهند.

 

سید حسین با بیان اینکه در حال حاضر بیش از یک دهه است که در محله وکیل‌آباد زندگی می‌کند و فردی محترم در بین اهالی است، خاطرنشان می‌کند: بیش از ۳۵ سال است که از روستا مهاجرت کرده و در شهر ساکن هستم. در ۱۰ سال اخیر هم افتخار هم‌محله‌ای بودن با اهالی وکیل‌آباد نصیب من شده است، مردمی که من و خانواده‌ام به عنوان سادات احترام می‌گذارند و من را «آقاسید» خطاب می‌کنند.

وی با بیان اینکه رسم و رسوم روستاییان در عید غدیر کم و بیش در محله وکیل‌آباد هم برگزار می‌شود، گفت: دو سه روز قبل از عید به اتفاق همسرم، خانه‌تکانی منزل را انجام داده و خود را برای پذیرایی از میهمانان آماده می‌کنیم، شب و روز عید هم پذیرای اهالی هستیم و در منزل ما به روی همگان باز است، هر کس بیاید قدمش برچشم، پذیرایی می‌شود و تحفه درویشی هم به یادگار از من هدیه می‌گیرد.

سید حسین در پایان می‌گوید: البته امسال به‌دلیل شیوع بیماری کرونا، برنامه دید و بازدید نداریم و از لطف هم‌محله‌ای‌ها در روز عید غدیر محروم خواهیم بود.