بررسی ۳ اثر آیینی، به مناسبت رحلت رسول اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) و امام علی‌بن‌موسی‌الرضا (ع)

امیرمنصوررحیمیان | شهرآرانیوز - این روز‌ها انگار صدای منادی بلند است و به وضوح می‌شنوم که به فریاد می‌گوید: «آهای اهل عالم، آهای شیفتگان مرام باری‌تعالی و آهای تشنگان آب زلال آدمیت. رخت سیاه را از جامه‌دان بیرون بکشید. روز‌هایی که می‌رسند نه یک بار که سه بار است. روز‌های از میان امت رفتنِ رسول و دو فرزندش است. این سیاهی، ماتم سه عزیز است که، چون زخمی کهنه، از پس قرن‌ها سر باز کرده است.» به هر روی، هرکدام از این زخم‌ها به فاصله قرنی بر پیکر شیعه نشسته و الان در این دو، سه روز جمع شده‌اند. رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن (ع) و شهادت امام رضا (ع).

اما مگر عشق به آدمیت و صداقت را می‌شود پنهان کرد؟ همان‌طور که شیخ اجل سعدی می‌فرماید:

هزار جهد بکردم، که سِر عشق بپوشم
نبود بر سر آتش میسرم، که نجوشم

این آتشی است که گوشه لباس هنرمندان را هم گرفته و هرکدام به روش خودش با آن می‌سوزد. شاعران و نویسندگان زیاد بوده‌اند که در مدح و عزای ائمه (س) چیزی بر کاغذ آورده‌اند و مداحان و خوانندگان زیادی آن‌ها را به صوت و لحن برای مردم خوانده‌اند.

هنرمندانی که به بضاعت خودشان خطی نوشته‌اند، بعضی دیگر نمایش و تئاتر ساخته‌اند و بعضی دیگر عکس گرفته‌اند. ازین بین نگارگران و نقاشان هم بوده‌اند که بیش و کم دستی بر داغ این آتش داشته‌اند. این هنرمندان آن‌قدر زیاد بوده‌اند که در مجال این نوشته نمی‌گنجد. فقط می‌دانم و بدانید، آن‌قدر بوده‌اند که هیچ‌کجای تاریخ بعد از اسلام، خالی از آنان نبوده است.

چه بسا همه هنرمندان به سبک و سیاق خودشان در همین راه می‌رفته‌اند و می‌روند. می‌خواهم در مورد آثار و شکل توضیح و توصیف آثار از اتفاقات صحبت کنم. وقایعی که قرن‌ها از آن می‌گذرد و به لطف قلم و دست و پنجه هنرمندان زنده شده است. برای همین به سراغ سه اثر از آثار حسن روح‌الامین رفته‌ام. کسی که بیشترین آثار با مضمون‌های دینی را دارد. ابتدا قصد داشتم کار دیگر هنرمندان را هم به نمایش بگذارم.

 

ولی بعد از کمی تأمل، دانستم که آن آثار یا خیلی در موردشان نقد شده یا آن‌قدر معروف هستند که نیازی به دیده شدن دوباره ندارند. برای همین هم خواستم در این یادداشت، فقط از آثار یک نقاش استفاده کنم. آثار این هنرمند هم اسطوره‌ای و فاخر هستند و هم این نوشته را یک‌دست‌تر می‌کند، اما به صورت کوتاه می‌خواهم از خالق این نقش‌ها بگویم: «حسن روح‌الامین» فارغ‌التحصیل دانشکده هنر دانشگاه شاهد تهران و از نقاش‌های سرشناس آیینی است. وی متولد پاییز ۱۳۶۴ در شهر تهران و دارای جوایز متعددی از جشنواره‌های مختلف است. از جمله موفقیت‌هایی که توانسته کسب کند می‌شود به منتخب جشنواره هنر‌های تجسمی فجر، منتخب مسابقه بین‌المللی ادیان توحیدی، جایزه ششم جشنواره تجسمی دامونفر، جایزه نخست رشته تصویرسازی جشنواره هنر‌های تجسمی هنر جوان، جایزه نخست رشته نقاشی جشنواره هنر‌های تجسمی هنر جوان، جایزه مداد پرنده از جشنواره کتاب کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و فهرست بلند بالایی از افتخارات دیگر اشاره کرد. سبک او «باروک» و طبق اصول «واقع‌گرایانه» است.