گفتگو با ابوالفضل عسکری، برگزیده بخش هنر‌های جدید جشنواره هنر‌های تجسمی جوانان

عسکری درباره چگونگی حضورش در رشته هنر‌های جدید جشنواره هنر‌های تجسمی جوانان می‌گوید: من قصد شرکت در این رویداد را نداشتم و یک هفته بعد از انتشار فراخوان، از جشنواره خبردار شدم و دیدم که در قسمت هنر‌های جدید، نوشته شده است در این بخش، کلیپ‌آرت، چیدمان و پرفورمنس پذیرفته می‌شود؛ بنابراین یک انیمیشن دوبعدی را که از قبل ساخته بودم، برای جشنواره فرستادم که خوشبختانه پذیرفته شد.

 

او با اشاره به حضورش در کارگاه‌های جشنواره که امسال به‌دلیل شیوع کرونا به‌صورت آنلاین برگزار شده بود، می‌گوید: بعد از راهیابی اثرم به جشنواره، در کارگاه‌های آنلاین که مدرسش آقای احمد نادعلیان بود، حضور پیدا کردم. ایشان در ابتدا ما را با روند کار آشنا و توضیحات تکمیلی ارائه کرد. بعد از آن هرکدام در مدت ۲ روز شروع به تولید اثر کردیم.
این هنرمند جوان یادآور می‌شود: باتوجه‌به مجازی‌بودن کارگاه‌ها موظف بودیم از مراحل ساخت اثرمان گزارش تصویری و نوشتاری ارائه کنیم تا استادان بدانند پروژه‌مان در ادامه کار‌های قبلی‌ای است که در دست داشتیم یا پروژه جدیدی را آغاز کردیم. در این میان پروژه من کاملا جدید بود.

عسکری درباره پروژه خودش نیز توضیح می‌دهد: من چند کلیپ تصویری آماده کردم که داخل یک اتاق خالی مثل گالری به نمایش در می‌آمد. این کلیپ‌ها در واقع تداعی‌کننده تخیلات و افکار لحظه‌ای شخص به‌صورت فیزیکی و در بیرون ذهنش بود.

به‌گفته او در این رویداد با استفاده از فناوری و روش نرم‌افزاری از فرم ظاهری پاپ‌کورن چند ثانیه تصویر متحرک تهیه شده که به الگوریتم‌هایی درهم و خاص تبدیل شده است که تا حدودی شکل، نوع و حالت فیزیکی تخیل را تداعی می‌کند.

عسکری درباره چیدمان فضای کلیپ نیز می‌گوید: چیدمان به این صورت است که مخاطب داخل اتاقی می‌شود که تاریک است، از این‌رو برای دیدن محیط پیرامونش با فشردن کلید برق کنشی را آغاز می‌کند. بعد از نشستن فرد روبه‌روی آینه نیز افکار لحظه‌ای شخص در محیط بیرونی ذهنش پدیدار می‌شود.

برگزیده جشنواره هنر‌های تجسمی درباره ایده استفاده از پاپ‌کورن در کلیپ‌ها نیز یادآور می‌شود: چندوقت پیش من جایی کار می‌کردم که با پاپ‌کورن سروکار داشتم. آنجا من به شکل پاپ‌کورن‌ها نگاه می‌کردم و می‌دیدم هرکدام نقشی را بازی می‌کنند. از همان زمان دوست داشتم این عنصر‌ها را بچرخانم و از آن‌ها فیلم بگیرم تا بتوانم موضوعی را بیان کنم که در این اثر محقق شد.

عسکری درباره وضعیت رشته هنر‌های جدید ساخت ویدئوآرت در مشهد و ایران می‌گوید: متأسفانه کشور ما از بسیاری از کشور‌ها در زمینه هنر‌های جدید عقب‌تر است. در مشهد نیز من ندیدم فعالیت ویژه‌ای دراین‌زمینه انجام شود، به‌طوری که می‌توانم بگویم این رشته دست‌کم در سطح عموم آن‌چنان که باید شناخته‌شده نیست.

او در پاسخ به اینکه آیا بعد از برگزیده‌شدنش در جشنواره هنر‌های تجسمی کسی از انجمن هنر‌های تجسمی استان با او تماس گرفته است یا نه نیز می‌گوید: از برنامه هنرنامه رادیو مشهد با من تماس گرفتند و خواستند مصاحبه کنند، اما از انجمن تجسمی استان کسی با من ارتباطی نگرفت. این هنرمند همچنین تأکید می‌کند: هنر‌های جدید به حمایت نیاز دارند. اگر من اثر تولید کنم و به من گالری ندهند تا اثرم را به نمایش بگذارم، کار من زیر سؤال می‌رود. من باید پشتوانه‌ای به‌غیر از پول داشته باشم تا بتوان حرفم را بیان کنم.

عسکری درباره برنامه‌های آینده خود نیز توضیح می‌دهد: اگر در آینده جشنواره‌ای باشد که بدانم کارم برای آن مناسب است، حتما شرکت می‌کنم، چون می‌خواهم خودم را به چالش بکشم و محک بزنم.

او با بیان اینکه رشته هنر‌های جدید، رشته تخصصی‌اش نیست، خاطرنشان می‌کند: من هنوز هدفی برای خودم تعریف نکردم که در چه رشته‌ای فعالیت کنم. فعلا رشته‌های مختلف را امتحان می‌کنم، ولی علاقه‌ام بیشتر به ساخت کلیپ‌آرت و تصویر متحرک و تصویرسازی است.

این هنرمند با اشاره به اینکه موضوع پایان‌نامه‌اش نیز با محور تصویرسازی است، از عباس شهسوار به‌عنوان یکی از استادانی که به او بسیار کمک کرده است، یاد می‌کند.