توقف ممنوع!

شبنم کرمی | شهرآرانیوز؛ ورزش برای سلامتی همه‌ی آدم‌ها در هر سنی که باشند واجب است، اما تجربه ثابت کرده است بچه‌هایی که یک رشته‌ی ورزشی خاص را از کودکی خیلی جدی شروع و با هدف قهرمانی دنبال می‌کنند، بیشترشان در جوانی موفقیت‌های بزرگی به دست می‌آورند و برای کشورشان افتخارآفرین می‌شوند. این افتخارآفرینی وقتی لذت‌بخش‌تر می‌شود که در کنار آن، در علم‌آموزی هم موفق باشند، زیرا یک ورزشکار آگاه و بااخلاق علاوه بر مفید بودن برای جامعه، می‌تواند در تاریخ نامی ماندگار از خود به جا بگذارد.

 

رامش عطاران ۱۳ سال دارد و در کلاس هفتم یکی از مدارس سما درس می‌خواند. او در آخرین مسابقات خود در سال ۹۸ مقام اول لیگ دسته ۲ بدمینتون بانوان کشور را که در شاهرود برگزار شد به دست آورده است. با وی گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.

 

 

وقتی ده‌ساله بودم مادرم در پارک ملت بدمینتون بازی می‌کرد. خیلی علاقه‌مند شدم و مقدمه‌ای برای آموزش‌هایم شد. برای استعدادیابی به «آکادمی بدمینتون پونا» رفتم. در آنجا پذیرفته شدم و زیر نظر مربی‌ام، خانم خلیقی، آموزش دیدم.

 

 

با تلاش بسیاری که داشتم، توانستم به هم‌تیمی‌هایم که دست‌کم چهارپنج سال زودتر از من این ورزش را شروع کرده بودند، برسم و بعد از ۲ سال، در نخستین مسابقه‌ای که شرکت کردم، در بخش انفرادی، مقام اول ناحیه‌ی ۶ آموزش و پرورش را کسب کردم. سال بعد هم در جشنواره‌ی ملی بدمینتون قهرمان شدم. در مسابقات انتخابی کشوری سال ۹۸ جزو نونهالان تیم هیئت بدمینتون استان با عنوان تیم «امید پونا» از بین ۱۵ تیم شرکت‌کننده از سراسر کشور، در رده‌ی تیمی، قهرمان و در بخش دوبل، نایب‌قهرمان شدم.

 

در مجموع، در همین زمان اندک، ۲ مقام اول ناحیه‌ای، ۲ مقام برتر استانی، ۲ مقام کشوری و در نهایت، مقام نخست و مدال طلای «لیگ دسته ۲ بدمینتون بانوان کشور» را به دست آورده‌ام. برای مسابقات لیگ دسته‌یک هم که قرار بود ۲۸ آبان برگزارشود، اما به دلیل وضعیت فعلی عقب افتاد، فرم خوداظهاری کرونا را پر کرده‌ام و امیدوارم با کاهش همه‌گیری این بیماری در کشور، مسابقات ما هم برگزار شود و بتوانم مقام اول این مسابقه را کسب کنم. مسابقات لیگ دسته‌یک با کیفیت بالایی برگزار می‌شود، زیرا تیم‌های مقابلمان بسیار قَدَر هستند و به دلیل شرایط کرونایی، تیم بزرگ‌سالان مشهد هم در سوپرلیگ حضور خواهد داشت.

 

اسفند ۹۸ با آغاز همه‌گیری کرونا سالن تمرین ما هم تعطیل شد. اوایل مربی‌مان به شکل مجازی با ما تمرین می‌کرد. بعد برای حفظ توان بدنی، کوهنوردی می‌رفتیم، اما با طولانی شدن همه‌گیری کرونا، با رعایت دستور‌های بهداشتی، هرروز به تمرین در سالن می‌پرداختم. البته چند روزی هست که دوباره با توجه به تعطیلی‌های تعیین‌شده، تمرین‌های ما هم متوقف شده است، اما اجازه نمی‌دهم قرنطینه باعث افت کار‌های روزانه‌ام شود. از اول ابتدایی تا پارسال، در همه‌ی درس‌ها رتبه‌ام «خیلی خوب» بود و کلاس سوم در مسابقات سراسری ریاضی «کانگورو» دیپلم افتخار گرفتم. امسال نیز تا الان بیشتر نمره‌هایم ۲۰ شده است. تمرین‌های آمادگی بدنی‌ام را هم انجام می‌دهم. طراحی و نقاشی را خیلی دوست دارم و در چند مسابقه شرکت کرده‌ام، اما به دلیل اینکه آموزش ندیده ام و برای دل خودم کار می‌کنم، تاکنون رتبه‌ی درخور توجهی به دست نیاورده‌ام. البته پارسال در مسابقات خوش‌نویسی تحریری در سطح ناحیه‌ی ۶ موفق شدم و رتبه آوردم. مدتی کلاس خیاطی می‌رفتم که تا الان ۲ مانتو، یک بلوز و دامن، یک شلوار و یک دامن هم برای خودم و مادرم دوخته‌ام. ۳ سال است کلاس زبان انگلیسی می‌روم و اگر مشکلی پیش نیاید، می‌توانم تا ۳ سال دیگر مدرک آیلتسم را بگیرم.

 

با توجه به اینکه تک‌فرزند هستم، ورزش بدمینتون و شرکت در اردو‌های سالانه مسابقات برایم خیلی خوب بوده است. روحیه‌ی مبارزه و اعتمادبه‌نفسم بیشتر و همکاری‌ام با دیگران قوی‌تر شده است. هیچ‌چیز را تنها برای خودم نمی‌خواهم و با هم‌تیمی‌هایم خیلی دوست هستم. حتی با تیم‌های مخالف که رقابت داریم هم رابطه‌ی دوستانه دارم.

 

تلاش و هدفم این است که در آینده عضو تیم ملی بدمینتون شوم، در دبیرستان در رشته‌ی تجربی و در دانشگاه هم در رشته‌ی داروسازی ادامه‌ی تحصیل دهم. علاوه بر مربی‌ام، از مادرم بسیار سپاسگزارم که آن‌قدر در این راه مرا همراهی کرد که در کنارم خودش هم توانست مدرک مربیگری بدمینتون را بگیرد.

از هیئت بدمینتون استان تقاضا دارم ورزش باشگاهی بانوان را حمایت کند. خانواده‌ها مجبورند برای موفقیت بچه‌هایشان هزینه‌های زیادی پرداخت کنند. برای نمونه، به دلیل اینکه در وضعیت بیماری کرونا تمرین‌های رسمی ما تعطیل شد، مادرم علاوه بر پرداخت هزینه‌ی سنگین لوازم ورزشی، برای تمرین، برایم سالن خصوصی می‌گرفت و هزینه‌ی بسیار زیادی صرف کرد تا بتوانم در مسابقات لیگ دسته‌یک کشور شرکت کنم. به‌جز این، لیگ دسته‌یک ۴ دوره رفت و برگشت دارد که هزینه‌ی آن به عهده خودمان است.