افشای راز بازی نکردن میلیچ و دیاباته در استقلال!
بازی نکردن میلیچ و دیاباته که دو تن از بازیکنان باکیفیت خارجی تاریخ فوتبال ایران هستند، در ترکیب استقلال پشت پرده‌ای عجیب دارد.
به گزارش شهرآرانیوز، مجری برنامۀ «فوتبال برتر» بین دو نیمۀ بازی استقلال – شهرخودرو از کارشناس برنامه پرسید چرا «میلیچ» در استقلال فیکس بازی نمی‌کند؟
محسن بیاتی‌نیا در پاسخ گفت: «به افکار و سلایق مربی بستگی دارد و این که با چه آرایشی تیم به زمین می‌آید.». مجری، اما به درستی توضیح داد که «میلیچ» توانایی خود را در زمینه‌های مختلف نشان داده است و کاشتۀ سه امتیازی و زیبای او در مقابل «ماشین‌سازی» را هم به عنوان شاهد آورد.
واقعیت هم جز این نیست. این بازیکن در ۴ بازی اول استقلال با پاس‌های عمقی رو به جلو تأثیرگذارترین بوده است، اما ثابت به میدان نمی‌آید، چون مثلث فکری، مظلومی، مرفاوی بازیکنان خارجی را دوست ندارند!
نیمکت استقلال، بازیکن خارجی دوست ندارد!
کارشناس برنامه رودربایستی داشت یا به هر دلیل دیگر چندان به این موضوع نپرداخت، ولی پرسش محمد رضا احمدی پاسخ روشن و صریحی دارد: «چون نیمکت استقلال، بازیکنان خارجی را دوست ندارد و منحصر به میلیچ هم نیست».
منحصر به محمود فکری سرمربی کنونی هم نیست. در کارنامۀ دستیاران و سرپرست و مدیر فنی - و همه هم با پیشینۀ مربی‌گری استقلال- دوست نداشتن و طرد بازیکنان خارجی کاملا مسبوق به سابقه است.
در بازی عصر یکشنبه البته در دقایق پایانی «میلیچ» به زمین آمد، اما از سر ناچاری و به خاطر مصدومیت نادری بود!
شگفتی بیشتر، اما به این خاطر نیست که میلیچ بازی‌های خوبی ارایه داده بلکه درست در زمانی با این گونه رفتار می‌شود که خواستار تمدید قرارداد شده است و و در سایت‌های امتیاز از بالاترین بازیکنان است.
برای این که تصور نشود با آقای میلیچ سر و سرّی دارم (!) بد نیست سابقۀ مواجهۀ این گروه فنی استقلال با بازیکنان خارجی را مرور یا یادآوری کنیم:
۱. صمد مرفاوی در دوران سرمربی‌گری استقلال «پائولو رینالدو» بازیکن اهل پرو را بازی نمی‌داد. همین بازیکن، اما وقتی از استقلال رفت در «کیه وو»ی ایتالیا بازیکن ثابت (فیکس) شد. در تیم ملی پرو نیز. در مقابل برزیل هم بازی زیبایی به نمایش گذاشت. در «بوکاجنیورز» آرژانتین هم به او «الماس سیاه» لقب دادند. بازیکنی که آقای مرفاوی در لیست مازاد قرار داده بود!
۲. پرویز مظلومی دیگر عضو گروه رهبری استقلال در دورۀ کنونی سال‌ها سابقۀ مربی‌گری همین تیم را دارد. او هم وقتی مربی استقلال بود «پروپییچ» - ملقب به بمب بالکان- را با ۵۳ گل زده ذخیرۀ «شهباز‌زاده»ای کرد که در تمام فصل تنها ۶ گل به ثمر رساند! (درست است که آقای مظلومی در حال حاضر سرپرست است و قاعدتا کاری به امور فنی ندارد، ولی پیداست که نظرات او اعمال می‌شود).
۳. پس از پیروزی‌های پیاپی استقلال در مقابل پرسپولیس و فتح دربی‌ها در دورۀ پرویز مظلومی، هواداران به او لقب «سوبله، چوبله» دادند و او با غرور گفت: «هرجا به حرف "میشاییل هنکه" گوش ندادم بهتر نتیجه گرفتم» و او را مرخص کرد. جالب این‌که پس از آن باخت‌های دربی رقم خورد! به خصوص در بازی ۴-۲ با آن نمایش ضعیف که اگر مهدی رحمتی درون دروازه نبود چه بسا نتیجه‌ای دیگر رقم می‌خورد.
همچنین به یادآوریم که پرویز مظلومی «گوران یرکویچ» را دیر وارد زمین می‌کرد. اما هم او بود با گل به الریان (دقیقه ۳+۹۰) و الاتفاق، صعود در پلی آف آسیا را رقم زد. اما این‌ها هم باعث نشد بیشتر به بازی گرفته شود.
۴. همچنین می‌توانیم به یاد آوریم که مدیریت استقلال ابتدا «اریش روته مایر» مدرس درجه یک فیفا را برای صمد مرفاوی آوردند، اما با او نساخت. بعد هم وقتی «دی یونگ» را آوردند، گفت: «من دی‌یونگ، پی‌یونگ نمی‌شناسم. خودم رو می‌شناسم.» حاصل، نتایج ضعیف استقلال در آن سال بود!
۵. در تنش میان مجتبی جباری و جاسم کرّار و در اوج بازیکن عراقی تیم، پرویز مظلومی جانب جباری را گرفت. حال آن که اتفاقا در آن دوره جاسم کرّار جدای جنبه‌های بالای فنی از حاشیه‌ها دور شده بود و می‌کوشید بیشتر مراعات کند. دو هفته بعد البته جباری هم مصدوم شد و آقای مظلومی جانشینی نداشت.
۶. باز هم از پرویز مظلومی بگوییم که هافبک عالی کویتی – ولید علی- که در ۴ هفته یک گل و یک پاس گل داده بود، کنار گذاشت یا «عادل شیحی» را که اتفاقاً و استثنائاً خود اصرار بر جذب او داشت، ناگهان بازی داد و مصدوم شد.
۷. و، اما محمود فکری با «شیخ دیاباته»ای نمی‌سازد که شهره است به خوش خُلقی. به یاد آوریم که نه استراماچونی و نه فرهاد مجیدی، دیاباته را روی چمن مصنوعی تمرین نمی‌دادند تا مصدوم نشود، ولی در دورۀ فعلی این اتفاق افتاد!
۸. نشانۀ دیگر از «خارجی‌ستیزی» را می‌توان در مقایسه‌ای که آقای فکری انجام داد، جُست: رقم قرار داد خودش با استراماچونی! حال آن‌که رقم قرارداد خود را باید با علیرضا منصوریان، پرویز مظلومی و فرهاد مجیدی مقایسه کند.
۹. بیرون از کادر کنونی هم برخی مانند قلعه‌نویی البته این خارجی ستیزی را در قالب نفی اجنبی‌پرستی مطرح می‌کنند. اما دیدیم هم او از «استنلی کیروش» چگونه استفاده می‌کرد و اکنون از «منشا».
۱۰. این یادداشت را زمانی می‌نویسم که استقلال به صدر آمده و حاشیه‌ای ایجاد نمی‌شود. اما می‌توان پرسید چرا این همه خارجی‌ستیزی و آیا بهتر نیست محمود فکری خود را از کمند خارجی‌ستیزیِ پرویز مظلومی و صمد مرفاوی رها کند؟
برخی تصور نکنند اگر آن‌ها خارجی‌ستیزند، این نویسنده خارجی‌پرست است. نه! می‌گوییم اگر دوست‌شان ندارید چرا بازیکن را می‌خرید و این همه هزینه می‌کنید و دیده‌ایم به خاطر شکایت‌هایی که نزد مراجع بین‌المللی می‌شود چه قدر هزینه مضاعف در بر دارد. اگر نمی‌خواهید نیاورید. اما وقتی آورده‌اید بگذارید بازی کنند. بگذارید تماشاگر لذت ببرد.
محسن بیاتی‌نیا در پاسخ گفت: «به افکار و سلایق مربی بستگی دارد و این که با چه آرایشی تیم به زمین می‌آید.». مجری، اما به درستی توضیح داد که «میلیچ» توانایی خود را در زمینه‌های مختلف نشان داده است و کاشتۀ سه امتیازی و زیبای او در مقابل «ماشین‌سازی» را هم به عنوان شاهد آورد.
واقعیت هم جز این نیست. این بازیکن در ۴ بازی اول استقلال با پاس‌های عمقی رو به جلو تأثیرگذارترین بوده است، اما ثابت به میدان نمی‌آید، چون مثلث فکری، مظلومی، مرفاوی بازیکنان خارجی را دوست ندارند!
نیمکت استقلال، بازیکن خارجی دوست ندارد!
کارشناس برنامه رودربایستی داشت یا به هر دلیل دیگر چندان به این موضوع نپرداخت، ولی پرسش محمد رضا احمدی پاسخ روشن و صریحی دارد: «چون نیمکت استقلال، بازیکنان خارجی را دوست ندارد و منحصر به میلیچ هم نیست».
منحصر به محمود فکری سرمربی کنونی هم نیست. در کارنامۀ دستیاران و سرپرست و مدیر فنی - و همه هم با پیشینۀ مربی‌گری استقلال- دوست نداشتن و طرد بازیکنان خارجی کاملا مسبوق به سابقه است.
در بازی عصر یکشنبه البته در دقایق پایانی «میلیچ» به زمین آمد، اما از سر ناچاری و به خاطر مصدومیت نادری بود!
شگفتی بیشتر، اما به این خاطر نیست که میلیچ بازی‌های خوبی ارایه داده بلکه درست در زمانی با این گونه رفتار می‌شود که خواستار تمدید قرارداد شده است و و در سایت‌های امتیاز از بالاترین بازیکنان است.
برای این که تصور نشود با آقای میلیچ سر و سرّی دارم (!) بد نیست سابقۀ مواجهۀ این گروه فنی استقلال با بازیکنان خارجی را مرور یا یادآوری کنیم:
۱. صمد مرفاوی در دوران سرمربی‌گری استقلال «پائولو رینالدو» بازیکن اهل پرو را بازی نمی‌داد. همین بازیکن، اما وقتی از استقلال رفت در «کیه وو»ی ایتالیا بازیکن ثابت (فیکس) شد. در تیم ملی پرو نیز. در مقابل برزیل هم بازی زیبایی به نمایش گذاشت. در «بوکاجنیورز» آرژانتین هم به او «الماس سیاه» لقب دادند. بازیکنی که آقای مرفاوی در لیست مازاد قرار داده بود!
۲. پرویز مظلومی دیگر عضو گروه رهبری استقلال در دورۀ کنونی سال‌ها سابقۀ مربی‌گری همین تیم را دارد. او هم وقتی مربی استقلال بود «پروپییچ» - ملقب به بمب بالکان- را با ۵۳ گل زده ذخیرۀ «شهباز‌زاده»ای کرد که در تمام فصل تنها ۶ گل به ثمر رساند! (درست است که آقای مظلومی در حال حاضر سرپرست است و قاعدتا کاری به امور فنی ندارد، ولی پیداست که نظرات او اعمال می‌شود).
۳. پس از پیروزی‌های پیاپی استقلال در مقابل پرسپولیس و فتح دربی‌ها در دورۀ پرویز مظلومی، هواداران به او لقب «سوبله، چوبله» دادند و او با غرور گفت: «هرجا به حرف "میشاییل هنکه" گوش ندادم بهتر نتیجه گرفتم» و او را مرخص کرد. جالب این‌که پس از آن باخت‌های دربی رقم خورد! به خصوص در بازی ۴-۲ با آن نمایش ضعیف که اگر مهدی رحمتی درون دروازه نبود چه بسا نتیجه‌ای دیگر رقم می‌خورد.
همچنین به یادآوریم که پرویز مظلومی «گوران یرکویچ» را دیر وارد زمین می‌کرد. اما هم او بود با گل به الریان (دقیقه ۳+۹۰) و الاتفاق، صعود در پلی آف آسیا را رقم زد. اما این‌ها هم باعث نشد بیشتر به بازی گرفته شود.
۴. همچنین می‌توانیم به یاد آوریم که مدیریت استقلال ابتدا «اریش روته مایر» مدرس درجه یک فیفا را برای صمد مرفاوی آوردند، اما با او نساخت. بعد هم وقتی «دی یونگ» را آوردند، گفت: «من دی‌یونگ، پی‌یونگ نمی‌شناسم. خودم رو می‌شناسم.» حاصل، نتایج ضعیف استقلال در آن سال بود!
۵. در تنش میان مجتبی جباری و جاسم کرّار و در اوج بازیکن عراقی تیم، پرویز مظلومی جانب جباری را گرفت. حال آن که اتفاقا در آن دوره جاسم کرّار جدای جنبه‌های بالای فنی از حاشیه‌ها دور شده بود و می‌کوشید بیشتر مراعات کند. دو هفته بعد البته جباری هم مصدوم شد و آقای مظلومی جانشینی نداشت.
۶. باز هم از پرویز مظلومی بگوییم که هافبک عالی کویتی – ولید علی- که در ۴ هفته یک گل و یک پاس گل داده بود، کنار گذاشت یا «عادل شیحی» را که اتفاقاً و استثنائاً خود اصرار بر جذب او داشت، ناگهان بازی داد و مصدوم شد.
۷. و، اما محمود فکری با «شیخ دیاباته»ای نمی‌سازد که شهره است به خوش خُلقی. به یاد آوریم که نه استراماچونی و نه فرهاد مجیدی، دیاباته را روی چمن مصنوعی تمرین نمی‌دادند تا مصدوم نشود، ولی در دورۀ فعلی این اتفاق افتاد!
۸. نشانۀ دیگر از «خارجی‌ستیزی» را می‌توان در مقایسه‌ای که آقای فکری انجام داد، جُست: رقم قرار داد خودش با استراماچونی! حال آن‌که رقم قرارداد خود را باید با علیرضا منصوریان، پرویز مظلومی و فرهاد مجیدی مقایسه کند.
۹. بیرون از کادر کنونی هم برخی مانند قلعه‌نویی البته این خارجی ستیزی را در قالب نفی اجنبی‌پرستی مطرح می‌کنند. اما دیدیم هم او از «استنلی کیروش» چگونه استفاده می‌کرد و اکنون از «منشا».
۱۰. این یادداشت را زمانی می‌نویسم که استقلال به صدر آمده و حاشیه‌ای ایجاد نمی‌شود. اما می‌توان پرسید چرا این همه خارجی‌ستیزی و آیا بهتر نیست محمود فکری خود را از کمند خارجی‌ستیزیِ پرویز مظلومی و صمد مرفاوی رها کند؟
برخی تصور نکنند اگر آن‌ها خارجی‌ستیزند، این نویسنده خارجی‌پرست است. نه! می‌گوییم اگر دوست‌شان ندارید چرا بازیکن را می‌خرید و این همه هزینه می‌کنید و دیده‌ایم به خاطر شکایت‌هایی که نزد مراجع بین‌المللی می‌شود چه قدر هزینه مضاعف در بر دارد. اگر نمی‌خواهید نیاورید. اما وقتی آورده‌اید بگذارید بازی کنند. بگذارید تماشاگر لذت ببرد.
منبع: عصر ایران
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
