شاعران مشهدی از ویژگی‌های شعری عباس صفاری می‌گویند

آرش شفاعی، شاعر مشهدی، صحبت‌هایش را درباره عباس صفاری با مجموعه شعر «کبریت خیس» این شاعر مطرح آغاز می‌کند که با انتشار در سال ۶۰ اتفاق تازه‌ای را در شعر معاصر و شعر سپید رقم زد: «مجموعه کبریت خیس یک اتفاق در شعر ما بود. این مجموعه درحقیقت جنبه‌های زیباشناسانه جدیدی به شعر ما عرضه کرد. عباس صفاری چندین سال خارج از کشور زندگی می‌کرد و به شکل مستقیم تحت‌تأثیر جریان‌های رایج زبانی و تصویری داخل کشور نبود، اما تنوع زیستی باعث شده بود نگاه جست‌وجوگر و خلاقش در ثبت تصویر‌های ویژه، فضا‌های جدیدی وارد شعر ما کند که از تجربه زیسته او ناشی می‌شد. به همین دلیل فکر می‌کنم صفاری با مجموعه‌های شعرش به‌ویژه کبریت خیس به یک شاعر جریان‌ساز و مهم در شعر معاصر ما تبدیل شد و حضورش کتمان‌ناپذیر است. مجموعه‌های بعدی او به‌قوت و تأثیرگذاری کبریت خیس نبود، اما در مجموعه‌های بعدی او هم، نگاه و زبان خاص و تصویر‌های او وجود دارد.»

سراینده مجموعه شعر ترافیک فرشته معتقد است صفاری از منظر زبانی به‌خوبی توانسته بود از لحن و زبان عامه مردم استفاده کند. به‌گفته او این پیوند عامیانه و روزمره با زبان ادبی به‌گونه‌ای اتفاق افتاده بود که برای شاعران سهل و ممتنع بود: «بسیاری از شاعران فکر می‌کردند این زبان ساده است، اما وقتی در حوزه سرودن وارد می‌شدند، می‌دیدند هرکسی نمی‌تواند در این عرصه حضور یابد.»

او در بخشی دیگر از صحبت‌هایش می‌گوید: «صفاری آدم بسیار بامطالعه‌ای بود. اطلاعاتی که او درباره اسطوره‌ها داشت، یادداشت‌هایش و... نشان می‌دهد که صفاری مثل برخی شاعران ما مطالعاتش در حد خواندن چند تا شعر نیست. ضمن اینکه دسترسی او به منابع دست‌اول، نگاه سینمایی، زبان و علاقه‌اش به حوزه‌هایی مثل اسطوره باعث شده بود با شاعری روبه‌رو شویم که پشتوانه فکری و شعری داشت. ازدست‌دادن چنین شاعری برای شعر ما یک ضایعه است، اما به‌هرحال به‌نظرم او کار خودش را کرده و تأثیر خودش را گذاشته و این کتمان‌ناپذیر است.»

به‌گفته شفاعی، دست‌کم مجموعه کبریت خیس تأثیر زیادی بر شعر سپید ما گذاشت و جریانی ایجاد کرد که خیلی‌ها تحت‌تأثیر نگاه و زبان این شاعر قرار گرفتند.

او تأکید می‌کند: «البته این تأثیرپذیری به این معنا نیست که با گروهی از مقلدان شعر عباس صفاری روبه‌رو هستیم و این اصلا از نظر من تأثیرپذیری نیست، بلکه منظور آن نگاه، روش‌ها و وسعت مشرب و شیوه‌های سینمایی اوست که در شعر معاصر اثر خودش را گذاشت.»