نگاهی به نمایشگاه «درخت‌ها» از سیدمحمود کاشی‌الحسینی در نگارخانه «آسمان»

امیرمنصوررحیمیان | شهرآرانیوز - طبیعت همیشه بهترین منبع الهام‌بخشی بوده است. مثل پیرمرد مهربانی است که ته جیبش همیشه آجیل و شکلات دارد برای آدم‌هایی که به سراغش می‌روند و به آن پناه می‌آوردند. این تنها حرف من نیست. این مطلب را خیلی از شاعران، نویسنگان، فیلم‌سازان، عکاسان، نقاشان و خیلی دیگر از هنرمندان، بار‌ها اعتراف کرده‌اند. طبیعت مثل بانکی پر از ایده است که نقاشان کاربلد، فیلم‌سازان بزرگ، نویسندگان نامدار و شاعران خوش‌قریحه هر وقت کفگیرشان در کلمه و فرم و محتوا، به ته‌دیگ می‌خورد، به سراغش می‌روند و از آن وام می‌گیرند.

 

وامی که اصلا نیاز به ضامن و سپرده ندارد و بدون بهره و بازپرداخت است. منظره‌هایش عناصری دارد که هیچ‌وقت تکراری نمی‌شوند. دریا و جنگل و آسمان و گیاه و درخت، همیشه در آثار بسیاری از هنرمندان بوده‌اند و هیچ‌وقت هم تکراری نشده‌اند. این نوشته یک نوع سپاس‌گزاری از طبیعت است. ولی در مدح عنصری از عناصر بی‌شمارش هم به حساب می‌آید. «درخت‌ها». جاندارانی که نگاه هنرمندان مختلف به آن‌ها متفاوت است و هرکدام معنای دیگری به غیر از شاخ و برگ از آن برداشت کرده‌اند. درخت در فیلم‌های «آندری تارکوفسکی» معنی متفاوتی می‌دهد تا نقاشی‌های «ایوان شیشکین»، درخت در شعر‌های «سهراب سپهری» با نوشته‌های «بیژن الهی» فرق دارد.