نگاهی به قسمت آخر سریال «قورباغه» | معلق مثل رامین، طغیان‌گر مثل یاغی‌ها

کاظم کلانتری | شهرآرانیوز - بهتر است پیش از هرچیز با دو احتمال به پایان سریال «قورباغه» –یا سیر داستانی رسیدن به آن- نگاه کنیم: یک احتمال این است که قسمت پانزدهم، پایان فصل اول و نتیجه سانسوری اساسی بوده است و احتمال دوم این که قسمت پانزدهم را پایان کل سریال بدانیم. برخی از نتایج ما برای سیر شخصیت‌پردازی «رامین» در هرکدام از این دو احتمال یکسان خواهد بود، اما آیا با پر کردن قسمت‌های حذف‌شده احتمالی به یک منطق کلی برای پایان قابل قبول تنها بازمانده جنگ بقا در داستان هومن سیدی خواهیم رسید؟

 

Ø هشدار: ادامه مطلب بخش زیادی از اتفاقات و داستان سریال را فاش می‌کند Ø

 

«گیر و گور‌های پیرنگ، شخصیت‌های گاهی کم‌هوش و بازی‌های گاهی نه‌پخته‌اش به کنار، آدم‌های قورباغه عطش سیری‌ناپذیری به پیش‌رفتن و زندگی‌کردن و عبور از خط قرمز‌ها دارند. عطشی که سلیقه فیلم‌سازش هم هست. هومن سیدی درست یا غلط، طبق اصول یا خارج از قاعده علیه پیش از خود شوریده است. مخاطبی که قورباغه دیده را دیگر نمی‌شود با پایتخت و شهرزاد سرگرم کرد. لااقل این نسل جوان‌تر سرش با آن قصه‌های عهد بوق گرم نمی‌شود. برای من یکی در شرایط فعلی و با توجه به تولیدات فعلی فرقی نمی‌کند قورباغه‌ها از آسمان مگنولیا* بر سر سکانس پایانی سریال ریخته یا فلان میزانسن شبیه به فلان فیلم کیم جی وون باشد یا نباشد، اصالتی وجود داشته باشد یا نه (که فکر می‌کنم نه و مگر در کارنامه چندتا از فیلم‌سازانمان اصالت می‌بینیم؟)؛ مهم این است که این ۱۵ قسمت نسخه‌ کامل‌تری از گذشتگان نیست و چه اتفاق مبارکی! قورباغه سرآغاز دوران یاغی‌هاست. یاغیانی که یحتمل دل پری از قبلی‌ها دارند. حالا که جاده باز شده است کاش سر و کله‌ فیلم‌نامه‌های بهتر هم پیدا شود.»

*اشاره به سکانس معروف بارش قورباغه در فیلم «مگنولیا» ساخته پل توماس اندرسون

 

 

 

---

اینجا بخوانید: فصل دوم سریال «قورباغه» ساخته می‌شود؟