شهید شیرودی؛ ستاره جنگ‌های کردستان

گروه فرهنگ شهرآرانیوز | هنگامی که به تاریخ ایران نگاه می‌کنیم، همواره با اسامی‌ای روبه‌رو می‌شویم که حضورشان در راهبری قسمت مهمی از تاریخ اهمیت می‌یابد. درواقع، اگر آن شخصیت در آن بزنگاه تاریخی حضور نداشت، شاید آن واقعه و تاریخش، جلوه‌ای نمی‌یافت. هنگام حمله اسکندر به ایران، آریوبرزن به مقابله شتافت و مردانه ایستادگی کرد. امامقلی‌خان، فرمانده رشید ایرانی، بندرعباس را از چنگ پرتغالی‌ها درآورد و آوازه خدمتش همچنان برقرار است. اما سخن امروز، مربوط به زمانی نزدیک‌تر از دوره آریوبرزن‌ها و امامقلی‌های تاریخ ماست. صحبت از جوان ۲۵ ساله و پرشور و جنگاوری به‌نام علی‌اکبر شیرودی، خلبان درگذشته و نامدار نیروی هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران است که در ۸ اردیبهشت ۱۳۶۰ و در جریان دفع حملات ارتش بعث عراق آسمانی شد.

علی‌اکبر قربان شیرودی در ۲۵ دی۱۳۳۴ در روستای بالا شیرود تنکابن در خانواده‌ای کشاورز و متدین دیده به جهان گشود. وی دوران ابتدایی تا دبیرستان را در مدارس بالا شیرود، شیرود و تنکابن سپری کرد و پس از پایان تحصیلات دبیرستان برای یافتن کار به تهران رفت و در کنار آن به ادامه تحصیل پرداخت.

شیرودی جوان، پس از پایان تحصیلات دوره متوسطه در سال ۱۳۵۱ وارد ارتش شد. شهید شیرودی با گذشتن از دوره‌های مقدماتی و تاکتیکی به استخدام هوانیروز در آمد و در رسته بالگرد تهاجمی کبری آموزش دید و پس از دانش‌آموختگی، با درجه ستوان‌یار سوم، خلبان این بالگرد تهاجمی شد.

شهید شیرودی با انتقال به پایگاه نظامی کرمانشاه، قسمتی از سال‌های خدمت خود را در آستانه شروع انقلاب اسلامی و اوج‌گیری مبارزات مردمی در این خطه گذراند. در همین حال بود که با خلبان احمد کشوری آشنا شد و این دو به رفقایی صمیمی و هم‌راز تبدیل شدند و دوشادوش یکدیگر به صف مبارزان انقلابی پیوستند و درنهایت انقلاب اسلامی ایران نیز پیروز شد.

 

 

ستوان‌یار سوم شیرودی هم‌زمان با اوج‌گیری بحران کردستان و تحرکات ضدانقلاب و براساس دستور صریح امام‌خمینی (ره) مبنی بر خاتمه شورش، باتوجه‌به آشنایی خوبی که از منطقه غرب کشور داشت، ضربات مهلکی بر پیکره دشمنان ایران وارد کرد. اوج زحمات و رشادت‌های شهید شیرودی را می‌توان در آزادسازی پاوه دید که تحسین مقاماتی همچون آیت‌اللّه هاشمی رفسنجانی را به‌همراه داشت که درباره او گفت: «شیرودی حق بزرگی بر این کشور دارد.»

 

 

سرلشکر، ولی اللّه فلاحی، فرمانده وقت ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران، نگاه ویژه‌ای به وی، احمد کشوری و احمدرضا سهیلیان داشت و از آنجا که خود برخواسته از نیروی زمینی بود، اهمیت پشتیبانی هوایی خلبانانی، چون شیرودی را درک می‌کرد. شهید فلاحی در وصف شیرودی پس از شهادت وی گفت: «ناجی غرب و فاتح گردنه‌ها و ارتفاعات آریا، بازی دراز، میمک، دشت ذهاب و پادگان ابوذر بود. او غیرممکن‌ها را ممکن ساخت.»

شهید شیرودی برخلاف سن کمی که داشت، روحیه و رشادت کم‌نظیری از خود نشان می‌داد. شیوه جنگیدن وی با بالگرد تهاجمی کبری، کاملا با پرواز و عملیات یک هواپیمای شکاری برابری می‌کرد و با وجود آنکه باید با فاصله لازم نسبت به دشمن با آنان درگیر می‌شد، به گواه هم‌رزمان، از نزدیک‌ترین فاصله ممکن با دشمن نبرد می‌کرد. شهید چمران که در آن زمان به‌عنوان وزیر دفاع و فرمانده جنگ‌های نامنظم کردستان خدمت می‌کرد، درباره صفات شیرودی گفته است: «از روز‌های اولی که در کردستان شروع به نبرد کردیم، وی از طرف هوانیروز با ما همکاری می‌کرد. او یکی از خلبانانی بود که واقعا از ستاره‌های درخشان مبارزات کردستان بود. به‌خاطر دارم که با بالگرد خود مثل یک جت عمل می‌کرد. هنگام هجوم به دشمن، بدنه بالگرد را کج می‌کرد و به‌صورت مایل، شیرجه می‌زد، دشمن را زیر رگبار گلوله می‌گرفت و با آن وحشتی که در درون دشمن ایجاد می‌کرد، بزرگ‌ترین ضربات را به آنان می‌زد. زمانی‌که نیرو‌های ارتش در نزدیکی سقز در محاصره و کمین دشمن قرار گرفته بودند، وی با تاکتیک‌های شجاعانه توانست آنان را از کمین دشمن نجات دهد.»

 

 

این سخت‌کوشی و رشادت، گاهی سرکشی و تمرد نیز به ارمغان می‌آورد! به‌ویژه آنجا که بدانیم شیرودی تیزپرواز، با ابوالحسن بنی‌صدر که در آن زمان فرماندهی کل قوا را در اختیار داشت، به مشکل برخورد و از فرمان‌های او سر باز زد. شیرودی در جریان یکی از مأموریت‌های خود با سرپیچی از فرمان ابوالحسن بنی‌صدر مبنی بر تخلیه پادگان و انهدام انبار مهمات منطقه همراه با ۲خلبان هم‌فکر خود و با ۲بالگردی که در اختیار داشتند، در ۱۲ساعت پرواز بی‌نهایت حساس و خطرناک، که وی به‌عنوان تنها موشک‌انداز پیشاپیش ۲خلبان دیگر به قلب دشمن یورش برد، توانست مهمات دشمن را درهم بکوبد و خسارات سنگینی بر دشمن وارد کند. شجاعت و ابتکار عمل این شهید نه‌تن‌ها در سراسر کشور، بلکه در تمام خبرگزاری‌های مهم جهان منعکس شد. بنی‌صدر برای حفظ ظاهر ۲هفته بعد به او ارتقای درجه داد، اما وی درجه تشویقی را نپذیرفت و خواسته‌اش را فقط دیدار با امام‌خمینی (ره) و بیان کارشکنی‌های بنی‌صدر و بی‌تفاوتی برخی فرماندهان اعلام کرد.

 

در بین جنگ‌های قرن بیستم، رکورد‌های جالب جنگی‌ای ثبت شده است که ایرانیان سلحشور در میدان‌های نبرد، برخی از این رکورد‌ها را به‌نام خود ثبت کرده‌اند؛ از طولانی‌ترین جنگ کلاسیک در قرن بیستم تا بزرگ‌ترین عملیات هوایی جهان (حمله به اچ ۳) و ثبت بیشترین سورت پروازی با بالگرد تهاجمی کبری که این آخری را شهید شیرودی به‌نام خود ثبت کرد. وی با ۴۰ سانحه هوایی و ۳۰۰ اصابت گلوله به بالگردش، رکوردی از رشادت در نبرد را به‌نام خود ثبت کرده است.

 

از شهید شیرودی نقل شده است: «وقتی که پرواز می‌کنم حالتی دارم مانند یک نفر عاشق که به‌طرف معشوق خود می‌رود. هر لحظه فکر می‌کنم که به معشوق خودم نزدیک‌تر می‌شوم و به آن آرزوی قلبی که دارم می‌رسم، ولی وقتی برمی‌گردم هرچند که پرواز موفقیت آمیز بوده است، باز مقداری غمگین هستم، چون احساس می‌کنم هنوز آن‌طور که باید خالص نشدم تا مقبول دعوت خدا قرار بگیرم.»

 

۸ اردیبهشت ۱۳۶۰، علی‌اکبر شیرودی به‌اتفاق کابین عقب خود، احمد آرش، به ارتفاعات بازی دراز می‌شتابد تا عملیاتی را علیه تیپ‌های پیاده و تانک عراقی انجام دهد. شیرودی پس از زدن چهارمین تانک عراقی، هدف گلوله توپ یک تانک دیگر قرار می‌گیرد و بالگرد او به‌شدت آسیب می‌بیند و سقوط می‌کند. شیرودی با اصابت گلوله به سینه‌اش، بلافاصله به شهادت می‌رسد تا افسانه رشادت‌های او در ۲۵ سالگی متوقف شود، اما درخشندگی ستاره اقبالش در آسمان مفاخر ایران همچنان پابرجا بماند.

 

 

پیکر شهید علی‌اکبر شیرودی در شیرود تنکابن به خاک سپرده شد و امام‌خمینی (ره) درباره شهادت وی فرمودند: «شیرودی آمرزیده است.»

زحمات و خدمات تکرارنشدنی هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران فراموش‌نشدنی است. اما گویی برخی چهره‌ها مانند شهید شیرودی یا شهید کشوری، برای ماندگارشدن این خدمات در حافظه تاریخ متولد شدند، درخشیدند و رستگار شدند.