قربانی عید بندگی چیست؟

در آستانه عید سعید قربان بار دیگر از درس بزرگ پیر توحید حضرت ابراهیم یاد می‌کنیم و مقامش را بزرگ می‌داریم که قربانی و فداکردن در ساحت توحید منحصر به او نبود و درس بزرگ او برای همه انسان‌ها در طول تاریخ آموزنده است.
حضرت ابراهیم که در شرایط گوناگون رویکرد توحیدی خود را نشان داده و در موقعیت‌های مختلف از سخت‌ترین آزمون‌ها سربلند بیرون آمده بود، در دشوارترین تجربه ممکن بر سر دوراهی انتخاب اراده پروردگار یا میل خود قرار می‌گیرد.

در این داستان، بیش از آنکه جزئیات و حتى مصداق قربانی‌شدن فرزند نوجوان، یعنی حضرت اسماعیل، مهم باشد، درس بزرگ تسلیم در برابر اراده حق اهمیت دارد.
زندگی یکایک ما در دنیا با اختلاف‌ها و تفاوت‌های طبیعی آکنده از موقعیت‌های حساس برای تصمیم‌گیری‌های ریزودرشت میان خوب و خوب‌تر یا بد و بدتر است.
گفته‌اند: انسان خردمند و عاقل آن نیست که خوب و بد را از هم تشخیص دهد، زیرا این کار حتى از افراد عادی هم برمی‌آید، بلکه شخص عاقل آن کسی است که بتواند بین خوب و خوب‌تر یا بد و بدتر تشخیص دهد.
آنچه در مدرسه توحید ابراهیمی برای همه شاگردان و دانش‌آموزان از هر دین و آیین و هر قومیت و ملتی یکسان و مشترک به‌نظر می‌رسد، همین انتخاب براساس معیار و ملاک بالاتر است.

درس عید قربان، فداکردن موجودی عزیز برای موجودی عزیزتر است و قربانی‌کردن چیزی خوب برای چیز خوب‌تر!
انسان عاقل دنیای گذرا و فانی را برای آخرت باقی و ابدی هزینه می‌کند، از پول و ثروت برای آبروی خود می‌گذرد، از لذتی کوتاه برای سلامت درازمدت جسم خود چشم‌پوشی می‌کند و سلامت جسمی را در مقابل سلامت روحی و روانی و معنوی خود ناچیز می‌شمارد. این انتخاب‌ها و ترجیح‌هاست که زندگی هر یک از ما را می‌سازد و اگر توجه کنیم، خواهیم دید که کمابیش هریک از ما بار‌ها در طول زندگی با چنین آزمون‌هایی روبه‌رو هستیم. از انتخاب‌های شغلی و تحصیلی تا واکنش‌هایمان در برابر مشکلات خانوادگی، هریک از ما انتخاب می‌کنیم و تصمیم می‌گیریم که چه‌چیزی را برای چه‌چیز دیگر قربانی کنیم. درس توحید حضرت ابراهیم آن است که در عید بندگی باید چیزی فانی و کوچک را در آستان چیزی باقی و بزرگ فدا کرد.

اگر در شب امتحان بیدار می‌مانید، چون به موفقیت‌های بزرگ تحصیلی و شغلی دل بسته‌اید، شما دارید چیزی بزرگ‌تر را در پای چیزی کوچک‌تر فدا می‌کنید و اگر در مقابل بداخلاقی کوچک همسرتان صبر می‌کنید، چون مهربانی‌های بزرگش را به‌یاد دارید و قدرشناس او هستید، در حقیقت به مدرسه ابراهیمی قدم گذاشته‌اید.
اگر آموخته‌اید که میان خوب و خوب‌تر یا بین بد و بدتر انتخاب کنید و آن‌چیزی را که کوچک‌تر و فانی‌تر است در مقابل آنچه بزرگ‌تر و باقی‌تر است ترجیح دهید، شما در عید قربان به معلم این مدرسه نزدیک‌تر و آشناترید و عیدتان خوش‌تر و مبارک‌تر است.