باخت‌های دراماتیک و اشک‌ها و لبخند‌ها

گروه ورزش/شهرآرانیوز، والیبال المپیک پر از شکست‌ها و پیروزی‌های دراماتیک بود و اشک‌ها و لبخند‌هایی که در تاریخ این ورزش اکروباتیک ثبت شده است. خروس‌های فرانسوی، عقاب‌های لهستانی را شکار کردند. ایتالیا توسط آرژانتینی‌ها از دور خارج شدند. کانادا و برزیل هم شکست خوردند و از همه مهم‌تر ایالات متحده که همیشه یک پای مثلث قهرمانی بازی‌های مهم بوده اند. والیبال با این نتایج عجیب و غریب پای به دوران جدیدی می‌گذارد.

اما آنچه که برای همیشه در اذهان می‌ماند، جلوه‌های انسانی است که در غالب تعصب و شور ملی نقشی زیبا پیدا می‌کند. خوآن تورنا ستاره بلندآوازه ایتالیایی که به پهنای صورت می‌گریست، پیراهن خود را به یک جوان تازه از گرد راه رسیده یعنی میشیلیتو اهدا کرد. ایتالیا، اما همیشه با کمبود نیرو‌های انسانی مواجه بود، اما هر بازیکن غریبه‌ای که به تابعیت درآورد، با تمام وجودشان برای لاجوردی پوشان توپ زدند.دزالتانوف از بلغارستان، خوآن تورنا از کوبا، جری کوار از مجارستان و ... با این همه شاید چندسالی طول بکشد تا ولاسکو بتواند نسل جدیدی را برای ایتالیایی‌ها تربیت کند.

لهستانی‌ها هم باور نمی‌کردند که توسط خروس‌های فرانسوی حذف شوند، وقتی که باختند گریه امانشان نمی‌داد. حتی کوبیاک با آن همه سرسختی زانوی غم در بغل گرفت. چاشنی مسابقات ورزشی هم همین غم‌ها و شادی هاست.

در برخی از کشورها، اما جوانان شان با ورزش زندگی می‌کنند. از جمله ایران که والیبال یک برنده بین المللی و ملی است. پس این حساسیت را درک کنید و بازیکنانی پرورش دهیم که اول و آخر تفکرشان ملی اندیشی باشد. البته که نسل گذشته ما با چنین شوری زندگی کرده اند. اما این قصه ادامه دارد؛ بیاییم یک وفاق همه جانبه برای ارتقا احیا و اعتلای والیبال ایران به وجود آوریم و البته فدراسیونی که به افکار عمومی باورمند باشد.