ویدئو | گفت‌وگو با نوید اربابیان درباره آلبوم «واحه» و فعالیت در جریان مستقل موسیقی ایران
«واحه» را باید برای سه‌ضلعش (اربابیان، فیاض‌زاده و باغفر) بازگشتی بدانیم به دورانی که مشهد هنوز برای موزیسین‌ها منطقه‌ای سبز بود. شاید دوران شیوع کرونا وقرنطینه برای اربابیان که در سال‌های اخیر به یک تنهایی زاینده و پویا در ساخت قطعات سولو رسیده بود، می‌توانست به ادامه پادکست «دمنوش» یا تولید یک آلبوم شخصی‌تر منجر شود ولی آنچه او ارائه داده است نمودی است از زندگی خودش و دوستانش در دوران معاصر.
کاظم کلانتری | شهرآرانیوز - قرار دادن او در یک جریان و یک سبک همان‌‌قدر سخت است که بخواهی موسیقی را از ساز و آواز را از نفس جدا کنی و هرکدام را در یک شاخه بگذاری؛ البته که ترجیحش هم همین است و تمام تلاشش را هم می‌کند که از قرار گرفتن در دسته‌بندی‌های مشخص فرار کند؛ یک‌بار به‌سمت لطیف‌ترین نواهای موسیقی فولک می‌رود و یک‌بار در انتهای قطعه‌ای به معنی واقعی فریاد می‌کشد و این‌ها همه از دغدغه‌هایش می‌آید. نوید اربابیان اولین آلبومش، «خط خنده‌اش»، را با همکاری موزیسین‌های مختلف منتشر کرد تا برآیند این تجربه او را به واقعیت این‌روزهایش برساند؛ او هرچه جلوتر آمده به موسیقی فولک و نواهای بومی و اشعار محلی نزدیک‌تر شده است؛ ساخت پادکست «دمنوش» با شاعران سپیدسرا و تولید ده‌ها آهنگ فولک نشان می‌دهد که به ادبیات به‌اندازه موسیقی و شاید حتی بیشتر اهمیت می‌دهد و بر این اعتقادش از چندسال پیش تا الان استوار مانده است:
«اینجا اگر بخواهیم حرف مشخصی داشته باشیم که ارجینال هم باشد باید برگردیم به ریشه‌هایمان و ببینیم در خونمان چه صدایی جریان دارد. بعد با موزیک‌های دیگر تلفیقش کنیم.»
سه‌سال از ساخت پادکست «دمنوش» می‌گذرد و اربابیان اردیبهشت امسال در قالب یک تریو (گروه سه‌نفره) دوست‌داشتنی و هماهنگ دومین آلبومش را به‌صورت آنسامبل ضبط و منتشر کرد. قرار گرفتن سه موزیسین جریان مستقل موسیقی مشهد در کنار هم به خودی خود برای دوست‌داران این موسیقی اتفاق جذابی است اما خبر خوب این است که این همکاری نتیجه‌ای شنیدنی هم داشته است.
«واحه» را باید برای سه‌ضلعش (اربابیان، مسعود فیاض‌زاده و علی باغفر) بازگشتی بدانیم به دورانی که مشهد هنوز برای موزیسین‌ها منطقه‌ای سبز بود. شاید دوران کرونا برای اربابیان که در سال‌های اخیر به یک تنهایی زاینده و پویا در ساخت قطعات سولو رسیده بود، می‌توانست به ادامه پادکست «دمنوش» یا تولید یک آلبوم شخصی‌تر منجر شود ولی آنچه او ارائه داده نمودی است از زندگی خودش و دوستانش در دوران معاصر؛ امیدداشتن به جریانی که مثل ساقه ظریف قاصدک از شکاف قیرگون جاده‌های صنعتی می‌روید. بیایید باور داشته باشیم که آن‌ها تنها چند نت و آکورد ساده نیستند؛ آن‌ها معنای خواستن هستند و واقعی‌تر از همیشه می‌خواهند زمان را سبز کنند.
توضیح ۱: آنچه می‌بینید- هرچند طولانی- تنها بخشی از گفت‌وگوی چندساعته ماست. فرصت صحبت را بیشتر به اربابیان داده‌ام، چون حرف‌های او و فراز و فرود سخنش به وضوح نماینده بخشی از جریان قوی و تأثیرگذار موسیقی مشهد است که گاهی موج برمی‌دارد و گاهی آرام می‌شود. باور دارم که مثل محصول شنیداری‌اش باید حرف‌های او را هم خوب شنید.
توضیح ۲: هرچند این گفت‌وگو به بهانه انتشار آلبوم «واحه» انجام شده است و ماهیتی مستقل دارد اما پیشنهاد می‌کنم قبل از تماشای این ویدئوها، گفت‌وگوی قبلی ما را که سه سال پیش در هفته‌نامه میلان منتشر شد بخوانید.
توضیح ۳: عکس زیبای پس‌زمینه مصاحبه از امیر شاهچراغیان است که در جلد آلبوم «واحه» هم استفاده شده است.
بخش اول: قدرت پذیرفتن ماندن و از بین رفتن
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
