آیا غذا دادن به حیوانات ولگرد کار مفیدی است؟

سیدزاده | شهرآرانیوز؛ همه چیز به یک ویدئوی کوتاه برمی گردد که بین کاربران شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود؛ ویدئویی که در آن، خانمی در یک فضای خارج از محدوده شهری ظرف‌های زیادی را پر از گوشت کرده و بساط پذیرایی مفصل از حیوانات و عمدتا سگ‌های ولگرد آن منطقه را مهیا کرده است.

ویدئویی که البته مشابهش پیش از این هم در شبکه‌های اجتماعی به چشم خورده است و عده‌ای که با عنوان حامیان محیط زیست معرفی می‌شوند، آن را تهیه و بازنشر می‌کنند و می‌گویند هدفی که دنبال می‌کنن‍د، حیوان دوستی است و کمک به حیوانات بی سرپناه موجود در طبیعت.

بازنشر این ویدئو باعث شد یک مرتبه دیگر و به صورت جدی تر، این پرسش برای بسیاری پیش بیاید که آیا چنین کار‌هایی واقعا مصداق حیوان دوستی است و کمک به محیط زیست؟ یا برعکس، اخلال واردکردن در نظام طبیعت و پدیدآوردن صدمات جبران ناپذیر در چرخه محیط زیست؟ کارشناسان و متخصصان این حوزه، در این باره حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. بسیاری از فعالان محیط زیست و کارشناسان این حوزه با این روند دلسوزانه و غذارسانی به حیوانات مخالف اند.

دکتر حسین آقاخانی، کارشناس محیط زیست، می‌گوید این حیوانات فرصت طلب و مهاجم هستند و وقتی با حمایت ما روبه رو می‌شوند، به طور غریزی تکثیرشان افزایش می‌یابد و سپس با تلفیق ۲ رفتار وحشی (مانند حمله به دیگر جانوران و به ویژه حیات وحش و حتی انسان ها) و مهربانانه (ایجاد ارتباط با آن گروه از مردمی که به آن‌ها غذا می‌دهند)، به شمار آن‌ها افزوده می‌شود و این موضوع به شدت آسیب زاست.

فعالان دیگر این حوزه نیز معتقدند نباید با عملکرد و دلسوزی بیجا کاری کنیم که حیوانات حیات وحش اهلی شوند و با اعتماد بیش ازحد به انسان‌ها مطمئن شوند که کسی هست برای آن‌ها غذا تأمین کند. چون مسئله اعتماد، تاب آوری حیوانات دربرابر وضعیت سخت را کاهش می‌دهد.

به این صحبت‌های کارشناسانه البته می‌توان علت‌های دیگری را هم اضافه کرد؛ علت‌هایی که کمی تأمل در باب این موضوع، آن‌ها را به خوبی بر همگان روشن می‌کند. شاید شما هم پیرامون شهر‌ها با حجم زباله‌هایی که احتمالا بیشتر آن‌ها پلاستیکی هستند، روبه رو شده باشید.

زباله‌هایی که تا سال‌های آینده به مرز انفجار می‌رسد و سودای طبیعت دوستی نباید مسبب شکل گیری جریانی خلاف این هدف باشد. یا تاکنون به این فکر کرده اید که وقتی ما به گروهی از حیوانات غذا می‌دهیم، آن‌ها را در یک نقطه جمع می‌کنیم و اگر یکی از آن‌ها بیماری داشته باشد، باعث سرایت آن به دیگر حیوانات، محیط زیست و حتی انسان می‌شود؟ شاید بهتر باشد طبیعتی را که خودش می‌داند چگونه رشد کند، ترمیم شود و زندگی کند و زندگی ببخشد، به حال خویش رها کنیم.