باز هم حراجی تهران و حواشی و واکنش‌هایی که در پی داشت

عروجی | شهرآرانیوز - انتقاد‌ها به حراجی تهران امسال به برنامه سینمایی «هفت» هم کشیده شد. مسعود فراستی در ظاهر نتوانست جلوی خودش را بگیرد و ترجیح داد در کنار نقد فیلم‌های سینمای ایران به ارزش آثار هنری هنرمندان ایرانی هم ورود کند و بگوید: «نه آن چکش و نه آن پول‌های میلیاردی هیچ کدام ربطی به ما و به شرایط کشور ما ندارد.»، اما موافقان حراجی می‌گویند نه منتقدان دلیل خیلی قانع کننده‌ای برای متهم کردن حراجی دارند و نه دلیل قانع کننده‌ای برای اقناع مخالفان.

در نتیجه احتمالا بعد از هربار برگزاری حراج تهران باید شاهد این حمله‌های تندوتیز باشیم. فراستی، اما در کنار انتقاد به صد‌ها میلیارد تومانی که در این حراج ردوبدل می‌شود به ارزش هنری آن‌ها هم اشاره کرد و گفت: «هنرمندی هم هست که مدام یک مجسمه «هیچ» ناچیز می‌سازد که هیچ ارزشی هم ندارد و شده آلت دست بقیه. آثاری که آنجا به فروش می‌رسد هیچ کدامشان ارزش هنری ندارند.»

اشاره او به مجسمه «شاعر نشسته» پرویز تناولی است که امسال به قیمت بیش از ۱۴ میلیارد تومان فروخته شده است، اما خبرگزاری «ایسنا» روز جمعه میزگردی با حضور موافقان و مخالفان حراجی ترتیب داد و تیتر زد: «چه اشکالی دارد به جای دلار، مجسمه تناولی را بخرند؟» موافقان در این میزگرد حجم پولی را که در این حراجی ردوبدل می‌شود بسیار ناچیز می‌دانند و برعکس گمان می‌کنند این پول‌ها ضرری به اقتصاد کشور نمی‌زد.

مثلا محمود نورایی، روزنامه نگار و منتقد هنری، معتقد است: «امروز اگر شما یک اثر هنری خریداری کنید، پولی که بابت آن پرداخت می‌کنید هیچ تأثیر منفی‌ای بر اقتصاد جامعه ندارد؛ بلکه یک سرمایه گذاری مطمئن است. آدم سرمایه دار می‌تواند به جای خرید دلار به قیمت ۱۴ میلیارد تومان مجسمه پرویز تناولی را بخرد.» او می‌گوید اینکه این پول‌ها چطور به دست می‌آیند، فهمیدنش کار حراجی تهران نیست: «ما می‌توانیم برای اینکه این پول‌ها در اقتصاد جامعه تأثیر داشته باشند، فعالیت تجاری تعریف کنیم. این فعالیت تجاری امروز با حراج تهران اتفاق افتاده است. ما قبلا خیلی شفاف نمی‌دانستیم که چه اتفاقی در زیر لایه هنر و نگارخانه‌ها درحال رخ دادن است.

امروز حراج تهران به عنوان یک فعالیت تجاری اتفاقا کاری که دارد انجام می‌دهد، یک کار درست اقتصادی است که سرمایه‌ها را به گردش درمی آورد.»، اما سؤال اینجاست که آیا نهاد‌های نظارتی می‌دانند منشأ پول‌هایی که برای این آثار سرازیر می‌شود کجاست؟ آیا کارشناسی که روی این آثار قیمت گذاری می‌کند شخصیت معتبر و شناخته شده‌ای است؟ آیا بعد از برگزاری چند دوره از حراجی تهران به معنی این است که نهاد‌های نظارتی هیچ مشکلی درباره منشاء پول‌ها و سازوکار این حراجی ندارند؟ به نظر می‌رسد تا زمانی که به این پرسش‌های بدیهی پاسخی داده نشود حراجی تهران همچنان می‌تواند محل انتقاد‌ها باشد به ویژه وقتی سازکاری برای مشخص کردن زدوبند‌های احتمالی اقتصادی و حتی پولشویی وجود نداشته باشد.

پانزدهمین دوره حراج تهران و ثبت یک رکورد دیگر | مجسمه ۱۴ میلیاردی

---