زنان در مقدرات کشور سهیم باشند

پیروزی انقلاب اسلامی به دور از تفکیک جنسیتی، تحولی بود که بنیان‌گذار انقلاب همواره بر آن صحه می‌گذاشت و می‌فرمود: «ما مفتخریم که بانوان و زنان پیر و جوان و خرد و کلان در صحنه‌های فرهنگی و اقتصادی و نظامی حاضر و هم‌دوش مردان یا بهتر از آنان در راه تعالی اسلام و مقاصد قرآن کریم فعالیت دارند.»

زنان، این عناصر فضیلت و ارزش‌های الهی، دارای برکات زیادی هستند و به عنوان نیمی از جامعه بشریت، همواره بیشترین بار مشکلات را بر دوش می‌کشند و به نوعی شریک غم خانواده هستند.

زنان، این عناصر عفاف و نجابت، نه‌تن‌ها در پیروزی انقلاب اسلامی سهم بزرگی ایفا کردند بلکه در تثبیت نظام جمهوری اسلامی و تداوم انقلاب اسلامی حرف نخست را زدند و با حضور در صحنه انقلاب اسلامی، توطئه‌های دشمنان را در عرصه‌های گوناگون فرهنگی، نظامی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و ... نقش بر آب ساختند.

انقلاب اسلامی ایران که در سال ۱۳۵۷ به پیروزی رسید، نهضتی بود که در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ آغاز شد. زن مسلمان ایرانی نیز در این سال‌های آتش زیر خاکستر، همگام با مردان در جهاد و مبارزه با طاغوت بود و هرچه به سال ۱۳۵۷ نزدیک می‌شد، بر تعداد و بر شدت فعالیت این زنان افزوده می‌شد.

فراتر از شعارها، هزاران زن به‌شدت در انقلاب اسلامی بسیج شدند و در گروه‌های مختلف به طور فعال در کنار همتایان مرد شرکت کردند. زنان نه‌تن‌ها با رأی دادن، بلکه با راهپیمایی، تظاهرات و شعار دادن به انقلاب کمک کردند. هم‌چنین زنان در مراقبت از مجروحان مشارکت داشتند.

پزشکان زن به درخواست کمک مجروحان پاسخ می‌دادند و خانه خود را برای کسانی که به کمک نیاز داشتند بازمی‌کردند. در حالی که زنان، خود، شمار قابل توجهشان کشته، شکنجه، دستگیر یا زخمی شدند و برخی از آن‌ها هم درگیر فعالیت‌های چریکی بودند، اما بیشتر آن‌ها به روش‌های غیرمستقیم به انقلاب مردمی کمک می‌کردند. بسیاری از زنان نیز نه‌تن‌ها درگیر در انقلاب شدند بلکه در بسیج مردان و سایر زنان غیرسیاسی نیز نقش مهمی داشتند.

بنیان‌گذار انقلاب اسلامی بار‌ها با تکریم و تحسین از نقش فعال و مؤثر بانوان در پیروزی و شکل‌گیری انقلاب اسلامی یاد کرده و فرموده است زنان در مقدرات کشور سهیم باشند.

ایشان با تیزبینی و درایت خاص خود اذعان کرد انقلاب اسلامی ایران بدون شرکت بانوان به ثمر نخواهد رسید و در آستانه اوج‌گیری انقلاب، شرکت زنان را واجب اعلام کرد و حتی موافقت پدر یا شوهر را لازم ندانست.

با توجه به اسناد موجود از تاریخ انقلاب و مطالعه آن‌ها درمی‌یابیم نقش زنان در پیروزی انقلاب کمتر و کم‌رنگ‌تر از مردان نبوده است تا جایی که در برخی مناطق ایران، ابتدا زنان شروع به مبارزه با رژیم طاغوت کردند و بعد مردان وارد صحنه شدند.

زنان به عنوان نیمی مؤثر از جامعه نقشی اساسی در همه عرصه‌های انقلاب ایفا کردند و چه‌بسا اگر زنان حضور نمی‌داشتند، انقلابی با آن گستردگی و عظمت شکل نمی‌گرفت.