روضه خانگی - صفحه 3

تقریبا همه محله‌های مشهد، همینطور است، مثل محله فاطمیه. روز‌های سوگواری اهل بیت (ع) که فرا می‌رسد، بسیاری از خانه‌هایش پرچم عزا بر درشان نصب می‌شود. بعضی‌هاشان هم که حاجت روا شده اند هم محله ای‌ها را برای روضه فرا می‌خوانند. مثل این خانم یعقوب‌پور، که چند دهه است در محله فاطمیه، مجاور آقا شده و دلخوشی اش در شهر غریب همین مجالس روضه است. محله فاطمیه مشهد در محدوده شرقی شهر واقع شده است و با محله‌های راه‌آهن، خیابان گاز و بلوار مجلسی مجاورت دارد.

اسمش روضه خانگی است، اما حقیقتش ماجرای دیگری هم دارد. به جز عشق و ارادتی که تنها دلیل این مداومت و پیوستگی سالیان طولانیِ برگزاری عزاداری دهه فاطمیه شده بهانه خوبی است برای کار‌های خیر.

همزمان با دهه فاطمیه، بانوان ایرانی با مشارکت در پویش «نذر مادر» و به برکت نام حضرت رضا (ع)، ۸ هزار لباس برای ۸ هزار کودک نیازمند تهیه خواهند کرد.

با وجود اینکه رسم برگزاری عزاداری برای ازدست‌رفتگان از سوی اقوامشان از صدر اسلام وجود داشته است، اولین عزاداری‌های خانگی به پیش از شهادت امام‌حسین (ع) و به زمان شهادت مادر بزرگوار ایشان، حضرت‌فاطمه (س)، بازمی‌گردد؛ با شهادت ایشان چراغ عزاداری‌های خانگی روشن شده است و تاکنون ادامه دارد.

دو کودک مشهدی که با تاسیس هیئت صمیمی خود که مزین به نام حضرت زینب سلام الله علیها است، آیین عزاداری اهل بیت(ع) را با دوستان و همسایگان خود بر پا می کردند و آرزو داشتند تا حاج امیر کرمانشاهی از مداحان مطرح کشور در موکب کوچکشان مداحی کند، به آرزویشان رسیدند.

این محفل به دست خانواده ساداتی اداره می‌شود که طبق شجره‌نامه‌شان سی‌ویکمین نسل امام‌رضا (ع) هستند و اکنون بیش از ۲۵۰ سال است که این روضه محفلی است برای بانوان. جالب است که هر کسی در این حسینیه آمده، یک گوشه از زندگی‌اش را مدیون حاجتی است که به واسطه اهل‌بیت (ع) گرفته است.