محبت خستگی‌ناپذیر است

زندگی در گفتار و رفتار، از بخش‌های مختلف تشکیل می‌شود که انسان می‌تواند با میل و خواسته خود، بر اساس و محور خدا، در آن تلاش کند یا اینکه راه نادرست را در پیش گیرد. پس وقتی می‌شود معیاری الهی داشته باشیم و از رضایت او بهره‌مند شویم، عاقلانه است که هر قدمی و هر سخنی را برای خدا برداریم و بگوییم تا به محبوب نزدیک‌تر شویم.

یکی از این گام‌ها و حرف‌ها محبت و دوستی با دیگران است. خدا را شکر که این گزینه مهم و اصلی زندگی ما پر از راهنما‌ها و نمونه‌هایی است که البته ما مشهدی‌ها به لطف هم‌جواری و همسایگی با امام رئوف، از این نعمت بیش از هر کسی می‌توانیم بهره ببریم و الگو بگیریم.

وقتی زندگی امام رضا (ع) را که به مهربانی و عطوفت مشهور است مطالعه می‌کنیم، می‌بینیم که پر از برکت و سرتاسر جلوه‌های مهربانی و دوستی با دیگران است، رفتار و گفتاری که بدون تردید، باید سرلوحه زندگی ما باشد و با همه گرفتاری‌ها، فشار‌ها و دردسر‌های امروزی، در خانه، محیط کار و اجتماع از آن غافل نشویم. اینکه آن حضرت دوستی با مردم را نیمی از عقل می‌داند به همین مطلب برمی‌گردد.

اصلا کسانی که خود را با امام رضا (ع) مأنوس می‌دانند و سلام هرروزشان به آن حضرت است، زیباست که این فضیلت اخلاقی را در خود ایجاد کنند و به‌هیچ‌وجه لحظه‌ای از ذهنشان نگذرد که آدمی از خوب بودنش خسته شود. خستگی از محبت و دوستی با دیگران در واقع انحراف از مسیر و به بیراهه رفتن در رفتار و گفتاری است که محبوب امام هشتم نیست.

بنابراین، برای این مهم لازم است ابتدا انسان بداند که به طور مثال زمانی که به دیگران با زیبایی سلام می‌کند یا اسامی آن‌ها را زیبا صدا می‌زند یا کارهایشان را تحسین و از آن‌ها تعریف می‌کند، حتی زمانی که کسانی دچار گرفتاری یا مصیبتی هستند و با آن‌ها همدلی می‌کند، می‌تواند محبت‌ها و دوستی‌های گفتاری ایجاد کند. هم‌چنین سخت‌گیری نکردن با دیگران و شوخی‌های نامناسبت انجام ندادن، این دوستی و محبت را تقویت می‌کند.

چهار نکته یادمان باشد:

۱- لازم است در این ابراز محبت‌های گفتاری و رفتاری زیاده‌روی نشود.

۲- انجام آن در توانمان باشد.

۳- منتی به طرف مقابل نگذاریم.

۴- متناسب با ظرفیت او رفتار کنیم.

بنابراین، برای بیان محبت رفتاری به دیگران، وفا به عهد، کمک به آن‌ها، همراهی و همدلی، گوش فعال بودن برای دیگران، مدارا، خود را به غفلت زدن، جدل نکردن، مسخره نکردن و گذشت باعث دوستی غیرکلامی و در حقیقت محبت رفتاری است.