بزرگ‌ترین توفیق

«مهم‌ترین توفیق دولت، زنده کردن امید و اعتماد در مردم است؛ این بزرگ‌ترین توفیق شماست.» این جمله بخشی از فرمایش رهبر معظم انقلاب است که چندی پیش هم زمان با هفته دولت در دیدار رئیس جمهور و اعضای هیئت دولت بیان فرمودند. به راستی امیدواری مردم به آینده کشور و پیشرفت در زندگی فردی و کاری همراه با اعتماد به مسئولان و دست اندرکاران نظام از ارکان حفظ و تداوم حیات جمهوری اسلامی است.

به ویژه وقتی به یاد آوریم دشمنان و عوامل بیگانه دقیقا کلیدواژه «ناامیدی» و فراگیرکردن آن در جامعه را به عنوان مهم‌ترین ابزار ایجاد تفرقه در کشور و آسیب رساندن به انقلاب اسلامی برگزیده‌اند. تلخی ماجرا آنجاست که علاوه بر گروهی که مغرضانه همراه با بدخواهان همه دستاورد‌ها را به چالش می‌کشند و با ترویج ناامیدی به اصطلاح آب به آسیاب دشمن می‌ریزند، عده‌ای از ما نیز گاهی ناخودآگاه، حتی بدون آنکه خود بدانیم، در گسترش این امر تأثیرگذاریم.

این اولین باری نیست که رهبر معظم انقلاب این مهم را به مردم و دست اندرکاران نظام گوشزد کرده اند. حتی به یاد دارم چند سال قبل خطاب به رسانه‌ها، صاحبان قلم و نمایندگان افکار عمومی نیز بر «ضرورت ایجاد امیدبخشی» در جامعه تأکید کردند. اما متأسفانه از این امر بسیار غفلت شده است.

اگر بخواهیم واقع گرایانه‌تر به این موضوع بپردازیم، باید بیان کنیم علاوه بر آنچه گفته شد، در سال‌های پیاپی مواردی مانند تحریم‌های ناجوانمردانه، تورم، مشکلات معیشتی، اثرات اقتصادی ناشی از کرونا، فساد مالی و اداری و سوءمدیریت و بی تدبیری برخی مسئولان نیز بر دو موضوع مهم «امید و اعتماد» آسیب‌های فراوانی وارد کرده است، اما بی گمان این همه ماجرا نیست. اگر بخواهیم منصفانه‌تر موضوع را بررسی کنیم، اول باید کم وکاستی‌های ناشی از کمبود امکانات یا عملکرد نامطلوب را صادقانه بپذیریم.

در گام بعدی، باید استعداد‌ها و صلاحیت‌ها و قابلیت‌های خودمان را در عرصه‌های مختلف به صورت کامل شناسایی کنیم و درنهایت باید با همت و تلاش دوچندان در مسیر پیشرفت گام برداریم. نه آن‌ها که با «تفریط» چشم خود را روی واقعیت‌ها بسته اند و همه چیز را گل وبلبل نشان می‌دهند، اقدام درستی انجام می‌دهند و نه گروهی که با «افراط» همه دستاورد‌ها را انکار می‌کنند و با بدبینی یا غرض ورزی قصد دارند حتی توفیقات را نادیده بگیرند و به روحیه و امید مردم خدشه وارد کنند، در مسیر درست حرکت می‌کنند. امید اجتماعی ضرورت جامعه دمکراتیک و از عوامل اصلی تحقق حقوق شهروندی است.

بر این اساس، جامعه و پدیده‌های ناشی از آن موظف اند امید را به مردم و همه عناصر اجتماعی تزریق کنند و همواره خود را دربرابر این پرسش قرار دهند که «آیا ظرفیت مناسبی برای تداوم امیدواری و بازسازی خود در برابر آسیب‌ها دارند؟» اکنون با توصیه دوباره رهبر معظم انقلاب خطاب به مسئولان نظام، بار اصلی این امر بر دوش مدیران قرار دارد که رفتار خود را به گونه‌ای مؤثر و عالمانه با ارزش‌های اخلاقی و انقلابی تنظیم و در راستای آرمان‌های نظام اسلامی به گونه‌ای عمل کنند که ضمن جلب گسترده اعتماد عمومی، امید اجتماعی نیز افزایش یابد.