نگاهت راوی فتح طلوع صبح سنگرهاست | یادی از شهید سیدمرتضی آوینی، روزنامه‌نگار و مستندساز بچه‌ها را دوست بدارید و تکریمشان کنید | مروری بر اصول تربیت فرزند در سیره امام رضا(ع) فرمانده‌ای در خط مقدم | روایت زندگی شهید سپهبد علی صیاد شیرازی تظاهرات اعتراضی مردم مشهد در محکومیت کشتار غزه برگزار می‌شود (۲۲ فروردین) رئیس بنیاد شهید: لایحه جامع ایثارگران به مجلس می‌رود برگزاری آزمون روحانیان سفر عمره پس از ۱۰ سال وقفه داستان هم‌پیمانی یک شهید آموزش‌دیده در اسرائیل با شهید صیاد شیرازی بیانیه سرپرست حجاج ایرانی در پی یورش صهیونیست ها به مسجدالاقصی سامانه تشکل‌های شاهد و ایثارگر «بشری» رونمایی شد از تشرف ۳۰ هزار زائر اولی تا آزادسازی زندانیان با کمک پویش‌های ماه رمضان اعزام بیش از ۱۲ هزار زائر خراسانی حج تمتع از فرودگاه بین‌المللی مشهد+ جزئیات ۲۴ فروردین آخرین زمان ورود به عربستان برای ادای فریضه عمره میزان وجه قربانی و نحوه پرداخت آن برای حجاج چگونه است؟ نسخه قرآن برای خانواده متعالی چرا در سیره اهل بیت (ع) وفای به عهد در تربیت فرزندان مهم است؟ حکاکی دعای شرف‌الشمس؛ تلفیقی از هنر، عرفان و گردشگری اقدامات خودجوش مردم مشهد در خدمتگزاری به زائران رضوی در ایام نوروز ۱۴۰۴ | به رسم میزبانی تولیت آستان قدس رضوی: زیارت باید به‌عنوان مسئله‌ای ملی مورد توجه قرار گیرد واکنش معنوی ستاره روسی کشتی جهان به محرومیت از رقابت‌ها با استناد به حدیث پیامبر اسلام(ص)
سرخط خبرها

مردی که برکت زمین است

  • کد خبر: ۱۶۷۱۱۱
  • ۱۰ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۲:۵۵
مردی که برکت زمین است
هرکسی یک حالی داشت، یکی گریه می‌کرد، یکی می‌خندید و یکی داشت با ذوقی وصف ناشدنی به کسی که آن طرف خط تلفن بود، حال و هوای حرم را گزارش می‌داد.

سال‌ها پیش داشتم از دانشگاه بر می‌گشتم خانه، داخل اتوبوس خط‌۱۲ بودم که از حرم هم می‌گذرد. از پشت صدای چند تا خانم می‌آمد که داشتند حرف می‌زدند. یکی‌شان می‌گفت: «چند سالی است که روز میلاد آقا می‌روم از بازار گل فتح‌آباد هشت شاخه گل رز می‌خرم، بعد می‌آیم حرم و می‌اندازمشان بالای ضریح آقا.»

یکی دیگرشان می‌گفت: «چندسالی است، شب میلاد آقا می‌روم، برای کودکان سرطانی کادو می‌خرم، بعد می‌برم بیمارستان. می‌گویم که بگویید از حرم آورده‌اند.» هر کدامشان یک جوری تولد آقا امام رضا (ع) را جشن می‌گرفتند. اصلا همه روز‌های مشهد یک طرف، روز میلاد امام رضا (ع) یک طرف.

من خودم عادت دارم شب میلاد بروم صحن انقلاب، غرق در ریسه‌های رنگارنگ و لامپ‌ها شوم. از همه جای حرم نور می‌بارد. چند سال قبل که شب میلاد حرم بودم، بعد از اینکه نقارخانه کارش تمام شد، زائران همه‌شان با هم دست زدند، از همه جای صحن انقلاب صدای دست زدن می‌آمد.

هرکسی یک حالی داشت، یکی گریه می‌کرد، یکی می‌خندید و یکی داشت با ذوقی وصف ناشدنی به کسی که آن طرف خط تلفن بود، حال و هوای حرم را گزارش می‌داد، اما همه خوشحال بودند. حرم و آدم‌هایی که در شب و روز میلاد آقا به حرم می‌آیند، حال و هوایشان با همیشه فرق دارد. یکی از بستگان ما خانه‌شان قم است. او هر سال دو بار به مشهد می‌آید، یکی روز میلاد و یکی شب شهادت آقا.

از این نذر‌ها زیاد است، یک خانواده‌ای را می‌شناسم که ده‌ها سال است که صبح روز میلاد آقا امام رضا (ع) مراسمی دارند و به آن‌هایی که آمده‌اند، صبحانه مفصلی می‌دهند. خیلی‌های دیگر هم نذر دارند، صبح میلاد با پای پیاده می‌روند حرم.

زیاد تفاوتی ندارد که شما در شب و روز میلاد چه نذری دارید یا با چه نیتی به پابوس می‌روید، مهم این است که میلاد مردی را جشن می‌گیرید که امام مهربانی‌هاست که با آمدنش به زمین برکت داده است.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->