پیشگیری بهتر از درمان!

سقوط یک دستگاه پراید به دره در محور کاشمر به نیشابور در نزدیکی شهرستان کوهسرخ در روز‌های آخر خرداد۱۴۰۲ علاوه بر رقم زدن حادثه‌ای دردناک، منجر به از دست رفتن چند نفر از هم وطنان عزیزمان شد. مطالبات متعدد مسئولان شهری و استانی از جمعیت هلال احمر درباره علت خدمت نرساندن مناسب و بموقع در محل حادثه برای نجات جان مصدومان و انتقال پیکر‌های هم وطنان عزیزی که جان خودشان را از دست دادند، از ته دره مجاور این جاده خطرناک قابل بررسی است؛ حقیقتی که پنهان کردن آن دردی را دوا نمی‌کند و مطالبه نابهنگام و غیر منصفانه نیز مشکلی از مردم را حل نخواهد کرد، اما برنامه ریزی بموقع و توجه لازم به زیرساخت‌ها قطعا می‌تواند عامل بسیار مهمی در پیشگیری از بروز چنین صحنه‌هایی باشد.

کمبود پایگاه‌های امداد رسان بین جاده‌ای در استان خراسان رضوی واقعیتی انکار ناپذیر است. این استان زائرپذیر، در حالی در برخی ایام بیشترین تردد جاده‌ای در سطح کشور را رقم می‌زند که در بسیاری از محور‌های مواصلاتی خود فاقد هر گونه پایگاه امداد و نجات جاده‌ای است و محور کاشمر به نیشابور نیز یکی از همان محور‌های پر خطر محسوب می‌شود.

در آمایش سرزمینی صورت گرفته در محور‌های مواصلاتی استان خراسان رضوی، دست کم نیازمند پنجاه پایگاه امداد و نجات جاده‌ای هستیم که در حال حاضر مجموعه پایگاه‌های موجود اعم از ملکی و استیجاری ۲۲ پایگاه را شامل می‌شود و اضافه بر این تعداد شش پایگاه به صورت کانکسی مشغول خدمت رسانی هستند که عمر برخی از این کانکس ها، بیش از یک دهه است.

از بررسی این ارقام به این نتیجه می‌رسیم که دست کم ۲۸ پایگاه امداد و نجات جاده‌ای در محور‌های مواصلاتی مشهد مقدس باید ساخته شود؛ اما متأسفانه با ردیف اعتبارات اندکی که به بودجه‌های ملی و استانی تخصیص پیدا می‌کند، تحقق این مهم در دو دهه آینده شاید دور از انتظار باشد، اما ضرورت دارد که با نگاه جهادی و با متمرکز کردن همت‌های شهری و استانی روی این موضوع مهم که با جان هم وطنان ارتباط مستقیم دارد، عزم جدی رقم بخورد.

نکته درخورتوجه این است که ساخت یک پایگاه، پیچیدگی خاصی ندارد و یک بنای بسیار معمولی به حساب می‌آید و اختصاص زمین نیز اغلب در زمین‌های کم ارزش، بیابانی و حاشیه جاده هاست که یا از طریق اهدای مردمی یا از طریق تخصیص اراضی ملی صورت می‌پذیرد و نیازی به تخصیص هزینه ندارد.

ساخت بنا نیز محدود به دیوارکشی و زیربنایی کمتر از سیصد متر است؛ بنابراین مجموع پایگاه‌های موجود در استان، حتی اگر با قیمت‌های پیمانکاران عمومی نیازمند ساخت باشد، رقمی کمتر از ۲۰۰ میلیارد تومان خواهد بود که این رقم با ظرفیت‌های مردمی و حاکمیتی قابل تقلیل جدی است. امیدواریم با اهتمام مردم و مسئولان در این مسئله مهم قبل از وقوع حادثه به دنبال اقدامی اثرگذار باشیم؛ در غیر این صورت حوادث متعدد در ماه‌ها و سال‌های آتی اتفاق خواهد افتاد و تأثیر مطالبات و پیگیری‌های پس از حادثه چیزی در حد نوش دارو بعد از مرگ سهراب خواهد بود.