ماه میهمانی خدا در دسترس نیست!

به گزارش شهرآرانیوز، شده با یک نفر کار واجبی داشته باشید و بعد هر چه تماس می‌گیرید بوق اشغالی می‌زند و می‌گوید مخاطب مورد نظر در دسترس نیست چقدر حرصتان در می‌آید.

فرصت‌های بندگی و رشد کردن و بزرگ‌شدن هم همینطور است. از همان فرصت‌ها که وقتی خدا امضایش کرده است برای انجام‌دادنش دست و دلت نمی‌لرزد و پایت سست نمی‌شود و نتیجه‌اش جز آرامش درونی چیز دیگری نیست که بشر امروز هر چه می‌کشد از همین ناآرامی‌هاست.

این ما هستیم که باید دنبال استفاده از این فرصت‌ها و ارتباط با آنها باشیم تا کم کم یاد بگیریم و بلدش باشیم. مثل نماز و دعا و انجام کار‌های خیر و خالصانه. اما بعضی فرصت‌ها را خدا برایمان قرار داده که خیلی هم به تلاش ما نیاز نیست و حکم لقمه آماده را دارد.

ماه مبارک رمضان و سحر‌ها و لحظه لحظه‌های این ماه از این قسم است. در این ماه، خدا انگار دستت را می‌گیرد و می‌گوید بیا عزیزم! بیا و با من همراه شو و خوش به حال آنها که قدر این دعوت را می‌دانند و سعی می‌کنند از این سفره بهترین‌ها را برای خود انتخاب کنند.

امروز که دقایق آخر از این ماه عزیز را دارم می‌گذرانم تازه می‌فهمم چه فرصت نابی را از دست داده‌ام و خوش به حال آنهایی که این ماه را به اندازه بضاعتشان فهمیدند و به اندازه تلاششان سعی کردند از آن بهره بگیرند.

روز‌های وسط ماه که روزه گرفتن بر من فشار می‌آورد با خودم می‌گفتم خوش به حال آنهایی که عذر شرعی دارند و نمی‌توانند روزه بگیرند؛ اما بعد از چند دقیقه باز خودم را نهیب می‌زدم که تو برای اینکه روزه نگیری حاضری سلامتی ات را از دست بدهی؟ و بالاتر از آن اینکه راز‌های زیادی در ثانیه ثانیه این ماه نهفته است که من نمی‌دانم، اما خدای مهربان که عاشقانه ما را دوست دارد روزی‌مان می‌کند.

دل پاک و بی کینه، تلاش و همت برای رفتار انسانی، نعمت شکرگزاری از داده‌های الهی، رفتن به سوی کمال انسانی و دست خیر داشتن برای همنوع و ... همه و همه توشه‌ای است که این ماه به ما یاد می‌دهد و خوش به حال آنها که قدر این موهبت الهی را می‌دانند.

امروز هم ماه میهمانی خدا به پایان رسید و دیگر در دسترس نیست تا سال بعد، فرصت خوابیدنی که عبادت است را از دست دادیم، فرصت یک شب زنده داری که معادل هفتاد سال عبادت است را از دست دادیم، فرصت افطاری‌های ساده، فرصت همدلی و مهربانی و مناجات‌های شبانه و ...

سال گذشته همین وقت‌ها خیلی‌ها کنار ما بودند، اما امروز... معلوم نیست ما هم سال بعد باشیم که بتوان از این فرصت طلایی استفاده کرد یا نه!