پایتخت و جابه‌جایی مرزهای اخلاق

متاسفم، «پایتخت» رکورد دروغ را جا به جا کرده و مرز‌های پنهان کاری خانوادگی را فرسنگ‌ها آن سوتر گذاشته است. همه به هم دروغ می‌گویند. نقی به هما. هما به نقی، ارسطو به هر دو و .. همه دارند به هم دروغ می‌گویند. در همین قسمتی که پنجشنبه پخش شد، نقی در خانه بود، اما به مالکی، کاراکتر نماینده مجلس، می‌گفت در پمپ بنزین است و دوباره که زنگ زد، باز در خانه بود و از تعویض فیلتر (ویا قطعه‌ای دیگر) سخن می‌گفت. سارا و نیکا هم بی اطلاع پدر و مادر، نصاب به خانواده آورده بودند و. قصه بدآموزی ها، خط به خط ادامه پیدا می‌کند. ساختار خانواده که در فصل‌های قبلی این سریال از نقاط ممتاز آن به حساب می‌آمد در این فصل، به کل منهدم می‌شود. مگر بمبی قوی‌تر از دروغ هم داریم در زندگی؟ همان هم در این سریال دارد جا به جا منفجر می‌شود. عجیب این که قصه جوری پیش می‌رود که مخاطب نه تنها زشتی دروغ را درنمی یابد بلکه بدان می‌خندد و انگار اگر در موقعیت مشابهی قرار بگیرد از تاسی به این شیوه و تنظیم رفتار به این قاعده، پرهیز نخواهد کرد. روشن است که نتایج آن دروغ‌ها دیگر کمیک و خنده آور نخواهد بود بلکه تلخ‌تر از زهر، در رگ زندگی جاری خواهد شد در رگ جامعه نیز هم. بگذریم که علاوه بر دروغ، پنهانکاری، تملق، جعل عنوان، به بازی گرفتن مفاهیم مقدس و. نیز پایه‌های «پایتخت» را لرزان می‌کند. از دیگر شیرین کاری‌های سریال هم متهم کردن صدا و سیما به کار‌های نابخردانه است. چیزی که اگر به کلمه تبدیل و در روزنامه‌ای بنشیند، مدیر و نویسنده آن باید برای پاسخگویی شکایت این سازمان راهی دادگاه شود، اما در این «خود ساخته تلویزیون» بدان متهم می‌شود و امضای ناظر پخش هم پای آن می‌نشیند! کجای قانون، «به شوشتر زدن گردن مسگر» را گردن می‌نهد که در این سریال آن را فرض می‌پندارد و به خاطر «گناهی که یک آهنگر در بلخ انجام داده» بدین شرح که خواهر بهبود در مسابقه آشپزی یک شبکه آن ور آبی، از هما سعادت تشکر کرده، کارمندی که از فیلتر‌های سخت این سازمان عبور کرده و می‌تواند در برنامه زنده و آن هم خبر خوانی شرکت کند، را تا مرز اخراج یا حد اقل اخطار پیش می‌برد؟ باز هم بگذریم که قصه تمسخر کار‌های تلویزیون در خود تلویزیون به این مجموعه تلویزیونی ختم نمی‌شود و در برنامه «دور همی» ویژه هم بدان پرداخته شد. باری، تلویزیون شاید اختیار آبروی خود را داشته باشد، اما قطعا اختیار بازی بااعتقادات و فرهنگ جامعه را ندارد و نباید با آسان سازی دروغ و ساده سازی پنهان کاری، نظام جامعه و نهاد خانواده را به بازی بگیرد.