به گزارش شهرآرانیوز، چهارم اردیبهشت در تقویم بهنام «روز رادیو» نامگذاری شده است؛ روزی در سال ۱۳۱۹ که اولین فرستنده رادیویی در ایران در محل بیسیم در مکان فعلی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات افتتاح شد و از آن پس این روز، روز صدا، روز گوشسپردن به قصههایی که در ذهن تصویر میشود، روز غرقشدن در امواج صداهایی که اخبار را بازگو میکنند و روز لحظههای خاطرهانگیز دورانها شده است.
حرفزدن درباره این روز از زبان شخصی که کودکیاش با شنیدن صدای رادیوی مادربزرگ و باقی عمرش با کار در رادیوی مشهد سپری شده است، بررسی یک دوره از فعالیت رادیویی مشهد هم به حساب میآید.
گفتگو با محمد آصفییزدی، کارمند صداوسیما و رئیس رادیو مشهد در بخشهایی از سالهای ابتدایی دهه ۹۰، گپوگفتی صمیمی بوده و پر از خاطره و احساس او نسبت به کار در رادیو است.
آصفییزدی از سال ۱۳۹۰ تا سال ۱۳۹۲، مدیر رادیو مشهد یا به عبارت دیگر معاون صدای مرکز بوده است. پیش از آن نیز مدیر رادیو برونمرزی یعنی تاجیکی، ازبکی و دری بوده است. مدیری که در دوره او، در زمینه فرهنگ و هنر دفاع مقدس، امامرضا(ع) و تاریخ مشهد تولیداتی به سرانجام رسید. برنامه «قرار عاشقی» که هنوز هم در رادیو و در قالب پخش ملی شنیده میشود، یادگار همین دوره است.
آصفییزدی میگوید: هر کاری اصول خودش را دارد. ما در رادیو ۱۲ ساعت اجرای زنده داشتم و ۲۴ساعته آماده کار و خدمت بودهایم. در آن زمان، روی تولیدمحتوا و نیروی انسانی تمرکز کردیم که اتفاقات خوبی در حوزه نمایش افتاد. یکی دیگر از کارهایی که در آن دوره اتفاق افتاد، توجه خاص و ویژه به کلام و سیرهرضوی بود و برنامههای زیادی را در این رابطه طراحی کردیم. این برنامهها رادیو مشهد را در کشور به مقام اول رساند.
آصفی در میان صحبتهایش بارهاوبارها از حس خوب گوشسپردن به صدای رادیو سخن میگوید و همین حسوحال او نسبت به رادیو است که سبب میشود سؤالی درباره تعداد مخاطبان رادیو و کمشدن آمار این مخاطبان از او بپرسیم.
او بر این باور است که مخاطب رادیو ریزش نکرده است؛ بلکه مخاطبان وقت خود را در رسانههای مختلف تقسیم کردهاند. میگوید: رادیو ۲ گروه مخاطب دارد. گروهی از مخاطبان حرفهای هستند؛ یعنی آنها واقعاً علاقهمند به این رسانه هستند و با رادیو احساس هویت میکنند. ما از شهرهای چناران، سبزوار، نیشابور، بجستان و... مخاطب داریم که پیگیر همه برنامهها هستند و همیشه با ما در ارتباط بودهاند. گروه دیگر مخاطبانی عمومی هستند که با پدیدارشدن دیگررسانهها بهویژه شبکههای اجتماعی زمان خود را تقسیم کردهاند.
او تأکید میکند: باز هم میگویم، مخاطب فرصتهایش را تقسیم کرده و به عقیده من، ریزش مخاطب نداشتیم.
او با پذیرش نقدها به صداوسیما و برنامههایی که در جذب مخاطب چندان موفق نیستند، ادامه میدهد: در اینکه مسئولان صداوسیما به ویژه رادیو باید برای جذب مخاطب تلاش کنند هیچ شکی نیست، اما نباید به بهانه کمبودن مخاطب روی رادیو را خط بکشیم.
آصفییزدی تأکید میکند که در رادیو به دلیل لزوم تصویرسازی برای مخاطب، کار بسیار سختی صورت میپذیرد؛ بنابراین این رسانه نیازمند وجود افراد هنرمند و دغدغهمند است.
او در پایان صحبتهایش، با حسی که نشان از تعلقش در همه این سالها به فعالیت در رادیو مشهد دارد، میگوید: رادیو، صدای ماندگار است. من باور دارم که صداست که میماند.