کرونا و انتظارات جدید

انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستند. در جامعه متولد می‌شوند، رشد می‌کنند و برای تأمین نیازهایشان با دیگران وارد تعامل و ارتباط می‌شوند. این روز‌ها زندگی اجتماعی ما با تحول روبه‌رو شده است. بسیاری از روابط بین‌فردی ما زیر سؤال رفته و انتظارات جدیدی از هریک از ما خواسته شده است که گاه برآورده کردن آن‌ها می‌تواند برای ما چالش‌های زیادی به‌وجود آورد و ما را مجبور به تغییر در سبک زندگی‌مان کند. قوانینی جدید وضع شده است و دائم در معرض اخبار متفاوت و گوناگون قرارمی‌گیریم که نگرانی را در ما برمی‌انگیزد و ما را به چاره‌اندیشی، انجام دادن بهترین نوع رفتار و کاهش احساس تنهایی وامی‌دارد. ما شاهد فعالیت‌های خودجوش و مردمی برای کمک به دیگران و رفع مشکلات اجتماعی در اشکال مختلف هستیم. کسانی دست به کار ساخت ماسک و دستکش می‌زنند. کسانی مایع ضدعفونی‌کننده پخش می‌کنند و عده‌ای به نظافت دستگاه‌های عابربانک می‌پردازند و برخی از خیر اجاره یک یا چندماه مغازه‌شان می‌گذرند. جالب است بدانید نکته علمی ثابت‌شده در متون روز دنیا به این امر اشاره می‌کند که هرقدر تلاش افراد برای بهتر شدن دنیای بیرون و محل زندگی خود بیشتر باشد، به همان میزان حال درونی آن‌ها و وضعیت روان‌شناختی‌شان در سطح بالاتری قرار خواهد گرفت و این نوع رفتار، یکی از روش‌های کمک‌کننده به افزایش بهزیستی فردی است. به نظر می‌رسد یکی از مهارت‌ها و نیاز‌های اساسی برای افزایش کیفیت روابط بین‌فردی ما در سطح اجتماع و به‌دنبال آن افزایش سطح سلامت روان در فرد، استفاده از مهارت همدلی و گوش دادن فعال است. ما انسان‌ها نیازمند احساس درک شدن و فهمیده شدن هستیم و مهارت همدلی می‌تواند این نیاز را در بسیاری از ما تأمین کند. همدلی به معنای آن است که خودمان را جای دیگری بگذاریم و از زاویه دید دیگران به دنیا و مسائل موجود نگاه کنیم و به عقاید آن‌ها، دغدغه‌ها و نگرانی‌های آن‌ها احترام بگذاریم. این نوع نگاه کردن می‌تواند موجب پیوند و اتصال رابطه با طرف مقابل بشود. بدون تردید افراد مختلف به‌دلیل تفاوت دنیای درونی و ویژگی‌های شخصیتی، نگاه متفاوتی به مسائل دارند. همدلی به معنای پذیرش عقاید دیگران و پیروی از آنان نیست، بلکه به معنای پذیرش تفاوت‌ها و احترام گذاشتن به عقاید متفاوت است. لازم است در سطح زندگی اجتماعی، این نکته را در ذهن بسپاریم که ما نه‌تن‌ها درقبال خود و نحوه عملکرد خویش مسئول هستیم، بلکه درقبال دیگران و افرادی که هر روز از کنارشان گذر می‌کنیم نیز مسئولیت داریم و لازم است در شرایط فعلی، رفتاری مطابق با استاندارد‌های جامعه و فرهنگ مربوط انجام دهیم و ناخواسته آسیبی به افراد مختلف وارد نکنیم. به‌طورکلی برای داشتن رفتار همدلانه، لازم است شنونده فعالی باشید و زمان بگذارید. درواقع مهم‌ترین کاری که می‌توانید برای افراد مختلف انجام دهید، این است که فضایی ایمن و سراسر از پذیرش فراهم کنید تا آن‌ها بتوانند درباره نگرانی‌ها، استرس‌ها و درگیری‌های فکری خود حرف بزنند. از هرگونه قضاوت کردن، راه‌حل دادن و برچسب زدن پرهیز کنید. اینکه برای مدتی از چارچوب فردی خود بیرون بیاییم، دیگران را درک و احساس آن‌ها را تجربه کنیم، اندکی می‌تواند برای ما دشوار باشد. به خاطر داشته باشید که مردم تمایل ندارند به‌دلیل ترس از قضاوت شدن صحبت کنند، بنابراین دست از سرزنش و نصیحت کردن بردارید و از بی‌اهمیت و کوچک جلوه دادن مشکل بپرهیزید. همین اقدامات می‌تواند کمک شایانی به افراد برای کاهش سطح تنش‌های روحی بکند و قدرت آن‌ها را برای پیدا کردن راه‌حل و حل مسئله فردی خودشان افزایش بدهد. باید بدانیم که روبه‌رو شدن با چالش‌ها و اتفاقات پیش‌بینی‌ناپذیر، روندی طبیعی در زندگی همه انسان‌هاست. همه ما در هر جایگاهی که باشیم، از تجربه اتفاقات و مسائل سخت، مصون نیستیم و تنها کسانی می‌توانند از دل این تجربیات و اتفاقات جهان هستی با آسیب کمتری عبور کنند که مهارت‌های اجتماعی و آگاهی فردی بیشتری داشته باشند و برای افزایش سلامت جمعی، آگاهانه تلاش کنند. همدلی یک انتخاب آگاهانه و یک ضرورت در زندگی جمعی است.