گفتوگو با حسین لعل‌بذری، داستان نویس مشهدی که فعالیت‌های ادبی خود را در فضای مجازی دنبال می‌کند
«روشندان» چراغ روشن شب‌های تار داستان‌نویسی
«روشندان» یکی از برنامه‌های ادبی در فضای مجازی است که در این روزهای کرونایی، چراغ نشست‌های ادبی خاموش شده را روشن نگه داشته است. حسن لعل‌بذری و همسرش، لیلا صبوحی، که هر2 از داستان‌نویسان باتجربه مشهدی هستند، این مشعل را از حرارت جلسات و نشست‌هایی گرفته‌اند که تا پیش از شروع کرونا به‌صورت حضوری برگزار می‌کردند.
قاسمی-به گزارش شهرآرانیوز، این زوج نویسنده حالا هر هفته با دعوت از نویسندگان، هم نویسنده‌های باتجربه و هم نویسنده‌های نوپا که قدم‌های اولشان را برداشته‌اند و نیاز هست دیده شوند، برنامه‌های حضوری خود را در فضای مجازی ادامه می‌دهند. هر یکشنبه که به لایو صفحه اینستاگرام حسین لعل‌بذری بپیوندید، خواهید دید بخشی از داستان‌نویسان دغدغه‌مند مشهدی در این برنامه حاضر می‌شوند. این اتفاق در شرایطی که ویروس کرنا همه فعالیت‌های فرهنگ و هنری را از پا انداخته است، نفسی تازه است برای زنده نگهداشتن جمع‌ها و گعده‌های ادبی.
«روشندان» در روزهای خاموشی محافل داستان‌نویسی
حسین لعل‌بذری، نویسنده مجموعه داستان «افتاده بودیم در گردنه حیران»، که اجرای برنامه «روشندان» برعهده اوست، در ابتدا تأکید می‌کند که «این برنامه شخصی است و به سفارش نهاد خاصی دنبال نمی‌شود» و بعد توضیح می‌دهد: همه‌گیرشدن کرونا شامل ادبیات هم شد و نشست‌ها و جلسات حضوری ادبی و داستان‌نویسی را تعطیل کرد. اما چون من و همسرم پیش از این هم برنامه‌ها و نشست‌های داستانی را به شکل حضوری برگزار و نویسنده‌ها را دعوت می‌کردیم و برنامه رونمایی از کتاب برگزار می‌کردیم و از این دست فعالیت‌ها، به این نتیجه رسیدیم که می‌شود از فضای مجازی استفاده کرد و بخشی از همان کار را می‌شود در این فضا انجام داد. سپس برنامه‌ریزی کردیم و با تعدادی نویسنده باتجربه که رمان یا مجموعه داستان نوشته‌اند، جایزه‌ای گرفته‌اند یا اثرشان در ژانر خاصی مطرح است و در بخشی دیگر، تعدادی از نویسنده‌های جوان کتاب‌اولی یا کم‌تجربه‌تر را هماهنگ کردیم و برنامه تابستان را با آن‌ها بستیم.
این زوج نویسنده برای ۱۴هفته اجرای برنامه روشندان برنامه‌ریزی کرده‌اند که تاکنون ۴برنامه آن اجرا شده است.
این زوج نویسنده به یاد بسیاری از جلسه‌ها و محافل ادبی و داستانی که در دهه۷۰ رونق زیادی داشتند، اما به تدریج کم‌فروغ شدند، از ۴سال پیش سعی می‌کنند گعده‌ای از داستان‌نویسان فعال مشهد را تشکیل دهند، دورهمی‌ای که داستان‌نویسان مشهدی می‌نشستند و درباره دعوت از نویسنده‌ها، رونمایی‌ها و… با هم گفتوگو می‌کردند. آخرین برنامه حاصل این گردهمایی هم رونمایی از کتاب صمد طاهری و برنامه جایزه جلال آل‌احمد بود که در مشهد و در بین علاقه‌مندان به داستان‌نویسی برگزار شد.
آن‌طور که صاحب اثر تقدیر شده جایزه جلال آل‌آحمد در سال گذشته می‌گوید، فعالیت در فضای مجازی شاید در ظاهر آسان باشد، اما واقعا ساده نیست که تعدادی آدم را هماهنگ کنیم. به‌طبع این برنامه زندگی روزمره خودمان را هم تغییر می‌دهد و باید مراقب باشیم به‌وقت برنامه در خانه حضور داشته باشیم و همه‌چیز آماده باشد.
با همه این‌ها او از اعتماد متقابلی سخن می‌گوید تا که حدی باعث شده است کارها آسان‌تر پیش برود. می‌گوید: شناختی که ما از این دوستان داریم و اعتمادی که آن‌ها به ما دارند، باعث شده است در این زمینه به مشکل خاصی برنخوریم.
او به مزایای اجرای برنامه در فضای مجازی هم اشاره می‌کند که باعث شده است طیف مخاطبانشان گسترش یابد: خوبی فضای مجازی همین است که ما با مخاطبان متنوع‌تری روبه‌رو هستیم. این درحالی است که جلسات حضوری محدود به دوستان شهر خودمان می‌شود و در نهایت ما می‌توانیم میهمانی از دیگر شهرهای کشورمان دعوت کنیم. اما در فضای مجازی باتوجه‌به اینکه هر نویسنده در شهر خودش مخاطبانی دارد، ما با طیف وسیع‌تری از مخاطبان روبه‌رو هستیم.
او در ادامه از دیگر فعالان نویسندگی یاد می‌کند که آن‌ها هم این روزها در فضای مجازی برنامه‌هایی دارند و ادامه می‌دهد: هدف هر کس این است که به سهم خودش به فرهنگ و ادبیات این شهر کمک کند. ممکن است این برنامه‌ها آن‌طور که انتظار داریم و برایمان ایدئال است مخاطب نداشته باشد -هر چند بازخوردها و نظرهای زیادی دریافت می‌کنیم که از برنامه تشکر کرده‌اند- اما ما به تأثیری که این برنامه می‌گذارد فکر می‌کنیم.
ادامه فعالیت مجازی بعد از کرونا
جدا از تأثیری که اجرای برنامه‌ای تخصصی در زمینه داستان‌نویسی می‌تواند بر روی مخاطبان بگذارد، گفتوگو و آشنایی با نویسنده‌های مختلف برای خود لعل‌بذری هم جذابیت‌هایی دارد. شخصیت نویسنده‌ای اهل مشکین‌شهر که هیچ صفحه‌ای در فضای مجازی ندارد و با روحیات خاصی در گوشه‌ای داستان می‌نویسد یا تجربه‌های منحصربه‌فرد نویسنده‌ای دیگر، هر کدام جهانی متفاوت را پیش روی او قرار می‌دهند و همه این‌ها تجربه‌هایی است که سبب شده است تا این زوج نویسنده تصمیم بگیرند فضای مجازی را رها نکنند. لعل‌بذری می‌گوید: اگر بگویند از همین فردا کرونا تمام می‌شود، باز هم سعی می‌کنیم فعالیتمان را در فضای مجازی ادامه دهیم. این فضا حس‌وحال جمع‌های حضوری، گفت‌وگوهای نفس‌به‌نفس و دیدار دوستان از نزدیک را ندارد، اما این امکان را می‌دهد تا مخاطبان داستان در شهرها و روستاهای دورافتاده هم بتوانند از تجربیات دیگر نویسنده‌ها استفاده کنند. به‌نظر من نه‌تنها باید از فضای مجازی بهره برد که می‌توان آن را ارتقا داد. آن هم با پخش زنده برنامه‌های حضوری، معرفی کتاب، معرفی نویسنده‌ها و… حتی می‌شود در آینده نشست‌های تخصصی یا میزگرد برگزار کرد که کمی کار را سخت می‌کند، اما به‌نظرم نتایج خوبی دارد.
چند سطر با متولیان
لعل‌بذری در آخر با چند سطر صحبت‌هایش را تمام می‌کند:
هیچ منتی نیست. من خودم دوست دارم در زمینه داستان فعالیت کنم. دوستانم که الان در فضای مجازی برنامه برگزار می‌کنند هم همین‌طور. ما با علاقه به کارمان ادامه می‌دهیم و منتی نیست، اما توقع هست. به مسئولان و متولیانی که برای برگزاری یک برنامه حضوری در شهر هزار مانع جلو پایمان می‌گذارند، می‌گویم که امثال من بار مسئولیت آن‌ها را روی دوش می‌کشیم، متولیانی که وظیفه دارند و برای همین کارها بودجه می‌گیرند، اما برای برگزاری یک برنامه فرهنگی و ادبی سنگ جلو پایمان می‌گذارند. فردا که کرونا تمام شود، قرار است فرهنگ و هنر و ادبیات این شهر دوباره سرپا شود، مانع نگذارید.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
