یوزپلنگ‏‌، سریع‌ترین حیوان دنیا را بهتر بشناسیم ‎

شهرآرانیوز؛ یکی از روز‌های شهریورماه به نام یوزپلنگ‎ این حیوان شگفت‌انگیز نام‎گذاری شده است و در این مطلب می‌خواهیم با این حیوان خوش خط و خال بیشتر آشنا شویم.

 

 

معمولا مردم پلنگ را با یوز اشتباه می‌گیرند، اما این ۲ گونه تفاوت بارزی با هم دارند و آن در شکل خال‌هایشان است. یوز‌ها خال‌های توپر و گرد دارند، درحالی‌که خال‌های پلنگ‌ها درشت و توخالی است. نوار سیاه‌رنگی نیز از گوشه چشم یوز تا دهانش امتداد یافته و به «خط اشک» معروف است، اما پلنگ این خط را ندارد.

 

 

 

تعداد خال‌های روی بدن هر یوزپلنگ آفریقایی به بیش از ۳۰۰۰ عدد می‎رسد، ولی تعداد آن در یوزپلنگ آسیایی (ایرانی) کمتر است. چون خال‌های آن بزر‎گ‎تر و درنتیجه تعداد آن کمتر است.
خط اشک یوزپلنگ نوار سیاهی است که از گوشه چشم تا دهان آن ادامه دارد و با جذب نور خورشید از انعکاس نور جلوگیری می‌کند و با کم کردن زنندگی نور خورشید، درست مانند عینک آفتابی، از چشمان یوزپلنگ محافظت می‎کند.

 

 

برخلاف تصور بیشتر مردم، یوز‌ها حیوانات آرامی هستند و به‌طور معمول به دام‌های اهلی حمله نمی‌کنند. ورود دام به زیستگاه یوز از تهدیدات اصلى زندگى یوزپلنگ است. علاوه بر اینکه سگ گله ممکن است به یوز حمله کند، اما چوپان‌ها در رویارویی با این حیوان و نگرانی بابت حمله‌اش به دام‌ها، آن را با تیر می‎زنند. دشمن طبیعی یوز، سگ گله و پلنگ است.

 

در صورتی‌که به هر دلیلی یک یوز به گله گوسفندان حمله کند، هرگز مثل گرگ همه گوسفندان را خفه نمی‎کند و درنهایت یک بره یا گوسفند را شکار می‎کند. به همین دلیل توصیه‎های محیط‌زیستی‎ها به مردم محلی این است که به یوز حمله نکرده و مقاومت نکنند.

 

از آنجا که سرعت دویدن یوز بسیار زیاد است، حین دویدن انرژی زیادی مصرف می‎کند و به همین دلیل است که تعقیب و گریز یوزپلنگ برای شکار طعمه معمولا به ۲۰۰ تا ۳۰۰ متر محدود می‎شود و کمتر از یک دقیقه طول می‎کشد.

 

در خرداد۱۳۹۴ بهای شکار و صید یوزپلنگ آسیایی از ۲۰میلیون تومان به ۱۰۰میلیون تومان افزایش یافت.
بیشتر یوز‌های ایرانی در پارک ملی توران، پارک ملی کویر در استان سمنان، منطقه حفاظت‌شده بافق و پناهگاه‌های حیات‌وحش دره انجیر و نایبندان در استان یزد زندگی می‎کنند.

 

متأسفانه چندسالی است یوزپلنگ‎های آسیایی و آفریقایی در خطر انقراض هستند و اکنون از نمونه ایرانی آن حدود ۷۰ تا ۱۰۰ قلاده باقی مانده است. از دست دادن زیستگاه، شکار طعمه‌های آن توسط انسان‎‌ها و درگیری با شکارچیان عواملی است که جان این گونه را به خطر انداخته است.

منابع: زیست‌بوم
www.nationalgeographic.com