نقش سقوط گربه‌ها در اکتشافات فضایی «ناسا»
در گذشته بسیاری از دانشمندان مانند جرج گابریل استوکس، جیمز کلرک مکسول و اتین ژول ماری علاقه زیادی به موضوع «سقوط گربه» نشان داده بودند. بسیاری از این دانشمندان فقط کنجکاو بودند و کسی درباره این موضوع تحقیقی انجام نداده بود.
عاطفه همایونی | شهرآرانیوز - این یک واقعیت مشهور است که گربه‌ای که به‌صورت وارونه سقوط می‌کند، می‌تواند بدن خود را در هوا بچرخاند و روی پا‌های خود فرود بیاید. در گذشته بسیاری از دانشمندان مانند جرج گابریل استوکس، جیمز کلرک مکسول و اتین ژول ماری علاقه زیادی به موضوع «سقوط گربه» نشان داده بودند. بسیاری از این دانشمندان فقط کنجکاو بودند و کسی درباره این موضوع تحقیقی انجام نداده بود.
مکسول در نامه‌ای به همسرش، کاترین مری کلرک مکسول، نوشت: «در دانشگاه ترینیتی روایتی وجود دارد که من روشی را کشف کرده‌ام که در آن گربه‌ها پس از سقوط، روی پاهایشان فرود نمی‌آیند و می‌گوید من گربه‌ها را از پنجره به بیرون پرت می‌کرده‌ام. باید توضیح می‌دادم که هدف تحقیق من این بوده است که بفهمم یک گربه چقدر سریع می‌تواند بدن خود را بچرخاند و روش مناسب این بود که گربه از روی تخت یا میز، در فاصله‌ای حدود ۲ اینچ با زمین، فرود آید که حتی در این آزمایش هم گربه روی پا‌های خود به زمین می‌نشست.»
سال ۱۹۶۹ تی‌آرکین و ام‌پی‌شر از دانشگاه استنفورد کالیفرنیا با حمایت مالی ناسا مقاله‌ای را با عنوان «شرح دینامیکی پدیده سقوط گربه» در نشریه بین‌المللی «جامدات و سازه‌ها» منتشر کردند. آن‌ها با استفاده از ۲ استوانه متصل به‌هم، یک مدل گربه آزمایشی ساختند. این ۲ استوانه باهم باز و خم می‌شدند. کین و شر توانستند با استفاده از این مدل‌سازی، معادلات دیفرانسیل مربوط به پدیده سقوط گربه‌ها را پیدا کنند. ناسا بودجه این مطالعات را تأمین کرد. زیرا در نظر داشت به فضانوردان آموزش دهد که چگونه در محیط‌های فضایی با جاذبه صفر حرکت کنند. این دانشمندان به همکاری خود با ناسا ادامه دادند و با استفاده از حرکت یک ژیمناست روی ترامپولین، معادلات مربوط به حرکت بدن انسان را گسترش دادند. همان‌طور که این عکس‌ها از سال ۱۹۶۹ نشان می‌دهند، گربه‌ها در اکتشافات فضایی (به معنای واقعی کلمه) نقش بسیار مهمی داشته‌اند.
مکسول در نامه‌ای به همسرش، کاترین مری کلرک مکسول، نوشت: «در دانشگاه ترینیتی روایتی وجود دارد که من روشی را کشف کرده‌ام که در آن گربه‌ها پس از سقوط، روی پاهایشان فرود نمی‌آیند و می‌گوید من گربه‌ها را از پنجره به بیرون پرت می‌کرده‌ام. باید توضیح می‌دادم که هدف تحقیق من این بوده است که بفهمم یک گربه چقدر سریع می‌تواند بدن خود را بچرخاند و روش مناسب این بود که گربه از روی تخت یا میز، در فاصله‌ای حدود ۲ اینچ با زمین، فرود آید که حتی در این آزمایش هم گربه روی پا‌های خود به زمین می‌نشست.»
سال ۱۹۶۹ تی‌آرکین و ام‌پی‌شر از دانشگاه استنفورد کالیفرنیا با حمایت مالی ناسا مقاله‌ای را با عنوان «شرح دینامیکی پدیده سقوط گربه» در نشریه بین‌المللی «جامدات و سازه‌ها» منتشر کردند. آن‌ها با استفاده از ۲ استوانه متصل به‌هم، یک مدل گربه آزمایشی ساختند. این ۲ استوانه باهم باز و خم می‌شدند. کین و شر توانستند با استفاده از این مدل‌سازی، معادلات دیفرانسیل مربوط به پدیده سقوط گربه‌ها را پیدا کنند. ناسا بودجه این مطالعات را تأمین کرد. زیرا در نظر داشت به فضانوردان آموزش دهد که چگونه در محیط‌های فضایی با جاذبه صفر حرکت کنند. این دانشمندان به همکاری خود با ناسا ادامه دادند و با استفاده از حرکت یک ژیمناست روی ترامپولین، معادلات مربوط به حرکت بدن انسان را گسترش دادند. همان‌طور که این عکس‌ها از سال ۱۹۶۹ نشان می‌دهند، گربه‌ها در اکتشافات فضایی (به معنای واقعی کلمه) نقش بسیار مهمی داشته‌اند.
تحقیقات مقاله «شرح دینامیکی پدیده سقوط گربه» با حمایت مالی ناسا انجام شد.
این مقاله نشان داد که گربه‌ها از نظر جسمی می‌توانند بدن خود را در هوا بچرخانند و روی پاهایشان فرود بیایند.
این مقاله معادلات مربوط به مکانیزم حرکت گربه را کشف کرد و از این معادلات برای انسان‌ها (فضانوردان) استفاده کرد.
این نتایج برای انسان‌های روی زمین کارایی ندارد، اما برای فضانوردان بسیار مهم است.
پروفسور توماس آرکین فرمولی را ارائه داد که توضیح می‌دهد چگونه فضانوردان می‌توانند از حرکات گربه در
فضا تقلید کنند.
فضا تقلید کنند.
مطالب دیگر:
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
