مجید خراطها: ما و افغانستانی‌ها از نظر فرهنگی هنوز هم‌وطن هستیم

سید محمدرضا هاشمی | شهرآرانیوز – دو روز قبل مجید خراطها، خواننده ایرانی، با انتشار ویدئوکلیپی در صفحه اینستاگرام خود در واکنش به حمله مهاجمان مسلح به دانشگاه کابل، با مردم افغانستان همدردی کرد.

 

خراطها کار خود را با موسیقی سنتی در سال ۱۳۷۰ آغاز کرد و در سال ۱۳۷۶ به عرصه آواز سنتی پا گذاشت. پس از سپری‌کردن دوره‌های ردیف آوازی و همکاری در گروه‌های سنتی، به‌عنوان نوازنده و خواننده به دنیای حرفه‌ای موسیقی پا نهاد و پس از تلاش و کوشش در سال ۱۳۸۰ سبک خود را از سنتی به پاپ تغییر داد و این سبک را با کار در گروه‌های باران و اهورا دنبال کرد تا حرفه‌ای‌تر پاپ را ادامه دهد.

 

نتیجه این تلاش در موسیقی آلبومی بود به اسم «تنهاترین تنها» که شامل ۱۰ قطعه بود و با همکاری مهدی ابراهیمی تهیه و با استقبال چشمگیری روبه‌رو شد.

 

آلبوم بعدی او به اسم «زخم زبون» که شامل ۱۲ قطعه است، با همکاری مهدی ابراهیمی و وحید خراطها جمع‌آوری شد. این آلبوم نیز با استقبال گسترده‌تر همراه شد و ترانه خاطره‌انگیز «مسافر» در بین هواداران او و حتی مردم به یک ترانه خاطره‌انگیز بدل شد.

 

 

زمستان سال ۸۸ زمانی بود که موفق‌ترین آلبوم مجید خراطها به نام «کنسل» و شامل ۱۰ قطعه روی سایت‌های اینترنتی قرار گرفت. ولی در سال ۹۰ آلبوم «حلقه» که قرار بود اولین آلبوم مجاز مجید خراطها شود و صدای او را پس از ۵ آلبوم مجاز کند، با اسم «حس خاص» به‌صورت غیررسمی در سایت‌های موسیقی کشور قرار گرفت و روند غیرمجازماندن مجید خراطها را یک سال دیگر به درازا کشاند.

 

سرانجام در اسفندماه ۹۱ اولین آلبوم مجاز مجید خراطها با نام «دیگه می‌رم» روانه بازار شد.

 

 

 

 

او در گفت‌وگو با شهرآرانیوز به سؤال‌های ما درباره این کلیپ پاسخ داد:

 

 

از وقوع این رخداد بی‌نهایت متأثر شدم. خواستم در برابر این واقعه تروریستی، با مردم افغانستان همدردی کنم.

 

 

ما همیشه رخداد‌های افغانستان را دنبال می‌کنیم. نگاه ما به ۲ کشور ایران و افغانستان، نگاهی از عمق تاریخ است. آنجا که یک وطن مشترک داشته‌ایم و هنوز مرز‌های سیاسی در وحدت فرهنگی ما جدایی ایجاد نکرده بودند، بنابراین از نظر فرهنگی هنوز ما هم‌وطن هستیم. ضمن اینکه وقوع این ترور در دانشگاه و کشته‌شدن دانشجویان نمادی از دشمنی و تضاد تروریست‌ها با علم و دانش است و جمله دردناک و درک‌پذیر «جان پدر کجاستی» فریاد مظلومانه‌ای بود که فراتر از مرز‌ها شنیده شد. هم در ایران و هم در افغانستان دوستان، هواداران و دنبال‌کنندگان افغانستانی زیادی دارم و سال‌هاست که این ارتباط وجود دارد و موضوع جدیدی نیست.

 

 

با نظر شما موافق نیستم. به‌احتمال شما در سال‌های گذشته از من بی‌خبر هستید.

 

 

این ترانه را صرفا برای همدردی و جلب افکار عمومی به حادثه دانشگاه کابل سرودم و در قالب آهنگ در آوردم. این اثر همین اندازه است. ولی چند ایده و ترانه دیگر هم دراین‌باره داشتم که از بین همه ترانه‌ها ترجیح دادم این اثر را انتخاب کنم.